به گزارش خبرنگار کردپرس، سال 82 در پیش شماره اول ماهنامه اجتماعی، فرهنگی و ورزشی شهرستان قروه با نام «بدر» یادداشتی در راستای انتخابات مجلس هفتم به قلم مدیرمسئول این ماهنامه منتشر شد، هرچند این نشریه چند سال بعد به دلایلی توقیف گردید اما نمی توان هرآنچه در این ماهنامه انتشار یافت را از آرشیو اذهان حذف کرد. یادداشت «نماینده های بی صندلی» هم به قلم «چنگیز اردلان» نمونه ای از این مطالب است که در آرشیو مخاطبان آگاه مانده و همیشه هم تازگی دارد.

بر همین مبنا با گذری به آرشیو این نشریه محلی؛ این یادداشت به انتخابات مجلس یازدهم ربط داده شده و به نوعی یادآوری این است که وظیفه یک نماینده تنها به یک صندلی و یک چراغ رأی دادن نیست بلکه وظیفه یک نماینده دوری از صندلی و در میان مردم بودن است.

در این یادداشت آمده است: این روزها دوباره نسیم با طراوت تحرک در عرصه اجتماع وزیدن گرفته و دوباره شب نیشینی ها، با هم بودن ها، محافل دوستی و ... فضای جامعه را در راستای انتخابات مجلس تحت تأثیر قرار داده است. بار دیگر علاقه مندان و عاشقان ساختن دنیای بهتر برای جامعه از کاستی ها و کارهای انجام شده و نشده، بایدها و نبایدها به فراخور درک و فهم هر قشری سخن می گویند.

بدون شک این شور و شوق که هر چند سال یکبار عواطف و افکار جامعه را به خود معطوف می کند از زنده بودن و پویایی حکایت داشته و گذشته از تفسیرهای گوناگون از ارزش های خوب یک جامعه محسوب می شود. قطعاً در صورت نظام مندی بیشتر و پیدا کردن ویژگیهای مهمتری همچون تجربه و توجه بیشتر به عقلانیت نقش مؤثری در رشئ و توسعه جامعه ایفا خواهد کرد.

به راستی آیا نماینده و فلسفه نمایندگی تنها به حوزه رسمی و تعریف شده محدود می شود؟ گذشته از پاسخ های احتمالی، می توان به عنوان یک نظ ریه مطرح کرد که پاسخ منفی است و نماینده بودن و به دوش کشیدن این وظیفه سنگین تنها به جنبه رسمی و شناخته شده آن خلاصه نمی شود، بدون شک اهمیت و نقش مهم نمایندگی مجلس در اداره امور جامعه بر کسی پوشیده نیست ولی این وظیفه براساس رأی مردم به تعداد بسیار محدودی سپرده می شود. نمی توان انتظار داشت باتوجه به بسیاری محدودیت ها تمام مشکلات ریز و درشت جامعه در مدار بررسی و حل قرار گیرد. ای کاش به جای این تعداد داوطلب نمایندگی در مجلس تعداد بیشتری داوطلب نمایندگی در صحنه جامعه حضور داشتند. آن هم نه تنها در پی کسب صندلی رسمی، بلکه به شکل غیررسمی سنگینی بار مسئولیت نماینده مردم بودن را براساس تخصص و توانایی به دوش می کشیدند.

تاریخ زندگی اجتماعی انسان گواه است که بسیاری انسان های وارسته و متعهد بدون انتظار رأی دادن و رأی گرفتن سنگینی بار مسئولیت را پذیرا شده و در عرصه عمل به جنگ درد و رنج ها رفته اند و حماسه های عظیمی را خلق نموده اند. جای تردید ندارد که هرچه حضور این گونه افراد از نظر کمی و کیفی رو به فزونی بگذارد، جامعه بهتر و روان تر حرکت خواهد کرد.

امروز که براساس پویایی اعتقادات دینی و ضرورت های موجود، کار و تلاش آگاهانه یک اصل کلیدی محسوب می شود، به وجود همه آنانی که شور و شوق و توان حل مشکلات جامعه را دارند نیاز است که در عرصه زندگی اجتماعی با قلم، اندیشه ایجاد تشکل های اجتماعی ضروری و سایر اقدامات اجتماعی وظیفه نمایندگی را بدون توجه به انتخاب شدن و یا نشدن در راستای حل مشکلات جامعه به انجام برسانند.

با مشخص شدن برگزیدگان، تازه برای کسانی که عشق خدمت دارند شروع کار و تلاش به حساب می آید، باشد که هر فرد از جامعه ما از سرچشمه اعتقادات دینی و معرفت انسان های خداجو به اندازه توان، کام تشنه خود را سیراب کند و در توسعه وظیفه های بدون القاب و عنوان در راستای کمال جامعه بیشتر و بیشتر تلاش کند. قطعاً با میزان حرکت در این زمینه منتخبان رسمی مردم هم با فرصت و توان بهتر به انجام وظیفه در حوزه رسمی خواهند پرداخت./