به گزارش خبرگزاری کردپرس، افزایش جمعیت انسانها و هجوم آنها به طبیعت برای لذت بردن، فراوانی دام هایی که مخرب طبیعت هستند و فرصت هرگونه زادآوری را از جنگل و طبیعت گرفته اند، آتش سوزی های پی در پی عمدی و غیرعمدی، جاده سازی های غیر اصولی و مخرب سازمانها و شرکت های راهسازی، گسترش کبابی ها و استفاده آنها از وب جنگل برای سوخت، تهیه زغال از جنگل برای مصارف تجاری و سودی اندک، استفاده بی اندازه از وب جنگل ها برای سوخت زمستانی و موارد بسیار دیگر همه از آسیبهای بزرگ جنگلهای ایران و خصوصاً استانهای زاگرس نشین بوده که وضعیت این جنگلها را با سرعت ویرانگر به سوی نابودی برده و چنانه با همت ما انسانها تغییری در این وضعیت ایجاد نشود آینده تاریکی را برای این جنگلها رقم زده ایم.

هر ساله اگرچه که برخی سازمانها همچون منابع طبیعی تلاشهایی را برای جنگل کاری و احیای بخشی از این جنگلها انجام می دهند و آمارهایی را هم ارائه می دهند اما واقعیت این است که این اقدامات در مقابل سرعت نابودی جنگلهای فعلی کشورمان خصوصاً جنگلهای زاگرس که میراث گذشتگان این سرزمین است بسیار کم و ناچیز است.

واقعیت تلخ این است تنها در استانی همچون ایلام که مهد کهن ترین درختان بلوط حوزه زاگرس و از اصلی ترین رویشگاههای جنگلی این حوزه است سالیانه صدها هزار اصل درخت فقط در پروژه های غیر اصولی راهسازی در مقابل دیدگان بی تفاوت سازمانهای متولی محیط زیست قلع و قمع می شوند. قلع و قمع و تراشیدن بی رحمانه جنگلهای زاگرس در استان ایلام و دیگر استانهای زاگرس نشین که مثل آب خوردن و بدون هیچگونه مخالف جدی صورت می گیرد در حالی است که به گفته مسئولان منابع طبیعی و زیست محیطی، برای تولید و کاشت تنها چند هکتار جنگل باید میلیاردها تومان هزینه شود ضمن اینکه چندین سال هم نیاز است که این جنگلها بتوانند خود را نشان دهند.

با این حال احیای جنگلهای زاگرس از طریق تولید نهال و کاشت انبوه جنگل با توجه به آب و هوای مساعد در مناطق زاگرس نشین ، از طریق برنامه ریزی درست سازمانهای متولی و عزم ملی و همگانی در این زمینه از طریق افزایش نهالستانهای بزرگ در مناطق گوناگون این استان کاری است شدنی که امیدوارم این مهم مود توجه جدی مسئولان قرار گیرد.

این کار و چنین تجربه بزرگی چند سالی است که توسط برخی کشورهای همسایه ایران همچون هند،پاکستان و چین با موفقیت دنبال شده و این کشورها توانسته اند بدون اینکه آمارهای دروغین ارائه دهند در میدان واقعیت سالیانه میلیونها اصل درخت را تولید و بیابانهای این کشورها را به جنگل تبدیل کرده اند. اقدامی که متاسفانه کشور ما ایران که شرایطی بسیار مساعدتر از این کشور ها دارد تاکنون در میدان عمل موفق به انجام آن نشده است.

تا زمانی که چنین کاستی هایی در کشورمان هست یکی از راههای جایگزین در این زمینه و در راستای احیای جنگلهای زاگرس، همت والای همه ما انسانهای زاگرس نشین در این زمینه است که همه ما می توانیم از طریق کاشت بذر بلوط و دیگر درختان جنگلی در خانه خود و به نوعی راه اندازی نهالستانهای خانگی گامی بزرگ در راستای زنده کردن جنگلهای زاگرس برداریم که امیدواریم هر یک از ما با احساس مسئولیت در این زمینه و تولید سالیانه چند صد نهال از طریق کیسه های تولید نهال که به راحتی می تواند صورت گیرد، گام بسیار بزرگی در این زمینه برداریم.

پارسال در چنین روزهایی بیشتر از 500 بذر بلوط را از طریق کیسه های تولید نهال در حیاط خانه پدری مان در روستای آبچشمه شهرستان بدره با کمک برخی دوستان به صورت تفننی و آزمایشی کاشتیم.خوشبختانه همه این بذرها رشد کرده و اکنون هر یک از آنها با بیشتر از 20 سانتیمتر قد به یکسالگی رسیده اند. چند روز پیش هم حدود 100 نهال از این بلوط ها با کمک تعدادی از دوستان طبیعت دوست در یکی از مناطق اطراف که شرایط محافظت از آنها وجود دارد کاشته و به دست طبیعت سپردیم.

هدف من از تولید این بذرها این بوده که آنها را بعد از حداقل یک یا دو سال نگهداری در منزل و بزرگ شدنشان، با همکاری دوستان طبیعت دوست در مناطق کوهستانی اطراف و یا زمین هایی که امکان محافظت شان هست کاشت کنیم باشد که هر یک از آنها بتوانند به نهالی تنومند تبدیل شده و جایگزین درختانی شوند که سالهاست متاسفانه با بی توجهی ما انسانها از بین رفته اند.