به گزارش خبرنگار کردپرس، نوروز وطنم، ایران من؛ آنزمان که روح پاک سرشت تو در فرهنگ ایران زمین هویت نوروزت را ساخت، نیک انگاری ات هرگز تن رنجور امروزت را نمی طلبید.

آنچه را بر گرد آتش عشق در آتشکده لطف و کرم اهورا مزدا می خواست، دگرگونی ایام بود به بهترین احوال ها و رسیدن به هویتی بهاری در ذهنیت تاریخی ایران زمین؛ تا انگاره بازنمایی جشن نکو خواهی نیک مردان اهورایی سرزمین مادری راست قامتان نیک کردارت، مهر و محبت و همدلی را دربستر ذهنیت تاریخ نیک اندیشان جهان جاودان نماید، شاید که نکو پرچمداران انسانیت، کهن وطن را نیک مادری مهربان رهایی بخش فرزندان قلمداد نماید.

اما امروز که وجود نازنین وطن عزیز دچار مهلکه ای گشته تا روح پر فروغ ایرانیت آن در آتشکده عشق دچار صاعقه غم گردد، روح پریشان ایرانی ام بی گمان است؛ که تاریخ هویت ساز ایرانم بر بالین بیمار رنجورش طبیب و پرستاری بهتر از فرزندان روشن نگر بیدار دل نخواهد یافت!!!

پس ای فرزندان راستین که ایستاده بر بلندای اندیشه رهایی بخش وطن خالصانه حمیت و حمایت و ایستادگی یگانه نوروز باستانی را می طلبید؛ بدانید که نوروز شمایید که با دل بهاری واندیشه بیدار و روح ایرانی، هویتی از نوروز ساخته اید که فردای دخشندگی ستارگان آسمان پر فروغ ایستادگی آن، مدیون مقاومت و پایمردی امروز پرستاران روشن ایده وبیدار دل وطن؛ این اسطوره های ایثار و جم و جام است وگرنه نوروز رنجور را چه به دیدن بهار!!

دوستان نیک اندیش روشن بین؛ نمی دانم بر بالین بیمار مام وطن از بهار گفتن حزن است واندوه یا امید است وعافیت!! اما بی گمانم، در این روز های پر حزن بیماری مام وطن آنچه اندیشه ام می طلبد؛ تدبیر است و عقلانیت!! آنچه روحم می خواهد؛ حمیت است وحمایت !! آنچه دلم می گوید؛ عشق است و همبستگی!! وآنچه دیده گانم می بینند؛ دست های یاری گر شماست در سنگر مقاومت و ایستادگی !!!

ای اندیشه های به یاس نشسته دیروز و ای اشک های جاری شده از چشمه غم و اندوهباری امروز دل؛ بدانید کنون زمان گریه بر بالین مادر نیست! زمان خواندن مرثیه یاس و نا امیدی نیست!

این سان گاه حماسه است و ایثار و خواندن سرود عشق و همدلی!! بشنوید این نجوا را که؛ نوروز بمانید که ایام شمایید، گیرم که سحر رفته و شب دور و دراز است، در کوچه خاموش زمان ، گام شماییدو یقین گام شمایید.

بااذعان به این باور که نوروز برساخته ذهنیت نیک پندار فرزندان کهن سرزمین تاریخ مقاومت و جاودانگی در برابر گزندهای بشر ساز است؛ از عمق جان نجوای مقاومت و مانایی شما را سر می دهم وبا این ندا که؛ مقاوم بر بلندای ایستادگی عقلانیت رهایی بخش از این مهلکه بمانید، با عقلانیتی که هرگونه جهالت اندیشه را بسان شهد شیرین رشد و گسترش مرض کرونا ویروس در سرزمین مادریمان سمی مهلک می داند، یقین بدانید در پرستاری بر بالین سرزمین بیمارمان، رنجوری نا امید نیستیم؛ بلکه مانا هستیم وپایدار چون بر آمدن آفتاب بر فراز زاولی وتابیدن آن بر فراز ایران زمین!!.

و امانجوای اندیشه این آخرین شب سپندار مذگان ماه عشق و مهر وزمین این است که ؛ خورشید شما ، عشق شما ، بام شمایید، نوروز کهنسال کجا غیر شما بود.

ایام نیک فرا روی اندیشه های زیبایتان باد و آفت و گزند ناروا از نوروزتان بدور باد.