به گزارش کردپرس، محمد توفیق علاوی که به دنبال استعفای عادل عبدالمهدی از منصب نخست وزیری دولت فدرال عراق، از سوی برهم صالح، رئیس جمهوری این کشور مامور تشکیل دولت جدید شد با این حال نتوانست ظرف مهلت یک ماهه تعیین شده در قانون اساسی، برای کابینه پیشنهادی خود از مجلس نمایندگان رای اعتماد بگیرد و در نتیجه از تصدی این منصب انصراف داد، روز دوشنبه در مصاحبه با رادیو المربد به بیان دلایل ناکامی خود و جزئیات مربوط به گفت و گوهای خود در آن دوره پرداخت.

علاوی در این مصاحبه تاکید کرد که اکثریت جریان های شیعه به استثنای یکی از جریان های تشکیل دهنده ائتلاف فتح به رهبری هادی عامری با چشم پوشی از سهمیه خود در کابینه دولت فدرال عراق موافقت کردند، جریان های کردستانی نیز به شرط موافقت محمد حلبوسی، رئیس مجلس نمایندگان این کشور و داشتن یک وزیر سیاسی در دولت، این مسئله را پذیرفتند با این حال بخش عمده جریان های سُنی به ریاست حلبوسی همچنان موضع سرسختانه در پیش گرفته بودند.

این سیاستمدار عراقی در این باره اظهار داشت: برای تشکیل دولت ابتدا با جریان های بزرگ شیعه (به طور مشخص فتح و هم پیمانی سائرون وابسته به جریان صدر به رهبری مقتدی صدر) دیدار کردم و آنها با شرط عدم دخالت احزاب و جریان های سیاسی در تشکیل دولت موافقت کردند و به من اطلاع دادند که آنها خواهان هیچ وزارتخانه ای نمی شوند مشروط به این که با همان روش نیز با کردها و سنی ها رفتار کنم.

علاوی در ادامه تصریح کرد: سپس با سنی ها و کردها دیدار کردم و بر لغو محاصصه (سیستم سهمیه بندی) اصرار ورزیدم جایی که اکثریت شیعیان با طرحی که ارائه کردم، پاسخ مثبت دادند در حالی که اکثریت سنی ها با این مسئله مخالفت کردند و کردها نیز اصرار ورزیدند که وزرای آنها سیاسی (غیر مستقل) باشد.

مامور سابق تشکیل دولت فدرال عراق در پاسخ به این پرسش که کدام یک از جریان های سیاسی بر سر تصدی وزارتخانه با وی چانه زنی کردند نیز تاکید کرد که از سوی سه جریان تحت فشار قرار گرفت و در رابطه با آنها گفت: از میان شیعیان، یکی از جریان های فتح خواهان برخی مناصب شد و در میان سنی ها نیز، بزرگ ترین طرف (جریان تحت رهبری حلبوسی) برای دریافت وزارتخانه در مقابل رای اعتماد به دولت من چانه زنی کرد.

علاوی در این باره افزود: وضعیت کردها متفاوت است جایی که آنها در ابتدا خواهان نامزدی وزرای غیر مستقل (با سهمیه سه وزارتخانه) شدند چرا که یک اقلیم هستند و به نمایندگی سیاسی در دولت نیاز دارند؛ به آنها پیشنهاد دادم برای هر وزارتخانه سه فرد مستقل را نامزد کنند تا یکی از آنها که دارای شرایط پاکدستی و شفافیت باشد را انتخاب کنم؛ برای تضمین نمایندگی سیاسی اقلیم نیز وزارت مشاور در امور اقلیم را ایجاد خواهیم کرد جایی که یک سیاستمدار از سوی کردها (در سطح معاون نخست وزیر) برای آن نامزد شد.

این سیاستمدار عراقی همچنین توضیح داد: کردها در نهایت با این مسئله موافقت کردند با این حال شرط گذاشتند که حلبوسی را راضی کنم، از این سخن فهمیدم که میان آنها یک توافق وجود دارد مبنی بر این که تنها با یکدیگر (برای رای اعتماد به کابینه پیشنهادی) پیش می روند.

علاوی در ادامه نیز ضمن تاکید بر این که هنگام دیدار با حلبوسی متوجه شد که بر موضع خود مبنی بر اصرار بر محاصصه استوار است به ویژه آن که با کردها نیز به توافق رسیده، خاطر نشان ساخت که نچیروان بارزانی، رئیس اقلیم کردستان در نهایت به وی اطلاع داد که کردها با طرح پیشنهادی موافقت کردند با این حال پس از اصرار رئیس مجلس نمایندگان عراق، ناچار شدند از حلبوسی حمایت کنند.

مامور سابق تشکیل دولت فدرال عراق با این حال دلیل اصلی عدم رای اعتماد به کابینه پیشنهادی خود را در جریان های شیعه می داند جایی که می توانستند بدان رای اعتماد بدهند و این کار را نکردند در حالی که اگر چنین کاری می کردند، جریان های کُرد و سُنی نیز از روی ناچاری در کنار آنها می ایستادند.

علاوی در پایان نیز از این مسئله به شدت ابراز تاسف کرد که شیعیان در مجلس عراق دارای 180 نماینده هستند با این حال در نخستین جلسه ویژه رای اعتماد به کابینه پیشنهادی وی، نزدیک به 120 نماینده حضور داشتند در حالی که در جلسه دوم، شمار حاضران از 80 نماینده فراتر نرفت و حتی برخی جریان های کُرد از جمله فراکسیون جنبش تغییر (گوران) که در جلسه نخست حضور یافتند، در دومین جلسه حضور پیدا نکردند به این دلیل که شیعیان با وجود آن که اکثریت هستند حضور نیافتند پس آنها چرا حاضر شوند.