این روزها و با همه گیر شدن بیماری ناشی از ویروس covid-19 فارغ ازاخبار ناخوشایند و عوارض این بیماری، شاهد همدلی و اتحادی در میان شهروندان مهابادی بودیم که شاید نمونه مشابه آن را باید در دوران جنگ مثال زد؛ اقداماتی همچون، تهیه و پخش محلول های ضد عفونی کننده در میان شهروندان، تهیه وسایل و تجهیزات بیمارستانی، گند زدایی معابر شهر و تاسیسات شهری و پخش مواد و اقلام غذایی در میان نیازمندان، توجه به رعایت دستورالعمل های نهادهای اداری و تامینی شهر با در خانه ماندن همراه با تعطیلی گسترده بازارها و کسب و کارهای مختلف با همراهی و مساعدت خود بازاریان، ورود تمام قد رسانه های مختلف مجازی جهت نقل و انتقال اخبار و اطلاعات به شهروندان و ‌تشویق به پایداری با رعایت خیر و نفع همگانی.

همه و همه نمایانگر همدلی و تلاشی جمعی بود برای کاهش آلام و خسارات ناشی از این بیماری با ماهیتی عالم گیر و خانمان برانداز. این بیماری به همه ثابت کرد که مردم همچون گذشته و با وصف اجبار تحمیل انواع مشکلات و کاستی ها و با وصف قطع منابع درآمدی روزانه خود، کماکان با کمک های مالی خویش، در صحنه حضور دارند و نسبت به آنچه در پیرامونشان در حال ظهور و نقش آفرینی است، بی تفاوت نیستند.

آنان ثابت کردند که همه عضو یک پیکرند و آنجا که جان کودک و پیر و جوان این مرز و بوم در میان است، همدلانه و فارغ از انس و الفت های قومی و عشیره ای در خدمت شهر مهاباد خواهند بود و برای حفظ مردم تلاش خواهند کرد. پرداختن به ابعاد مختلف بذل مال ‌و کار و وقت، گاه به قیمت در خطر افتادن سلامتی، در این یادداشت مقدور نیست.

شاید نمونه بارز و چشمگیر آن ایجاد تشکل های مردمی در حوزه های مختلف و در راس آن هیات امناء تجهیز بیمارستان موقت کرونا مهاباد بود که کاملا هوشمندانه و با درک درست و صحیح بانیان آن با غنیمت شمردن ایام طلایی، اقدامات لازم پیشگیرانه را برای تجهیز و به سر انجام رساندن آن با کمک خیرین دلسوز مهابادی شروع و به نتیجه مد نظر رساندند.

جلب اعتماد عمومی و لبیک گفتن به دعوت آنان از سوی جمع کثیری از شهروندان داخل و خارج از کشور ضمن به سرانجام رساندن تجهیز بیمارستان با بهترین کیفیت، خود عاملی گشت برای تشویق سایر دلسوزان و خیرین در شهرهای مختلف دور و نزدیک به مهاباد و این اقدام در نوع خود به قدری زیبا و ارزشمند بود که حتی استاندار و رئیس دانشگاه علوم پزشکی به رغم عدم دعوت از آنان، با دستان خالی، برای افتتاح آن در مهاباد، عزم سفر نمودند.

خبرهای خوشایند مختلف و سیل کمک های مردمی، شور و نشاط و احساس افتخاری به شهروندان و بانیان و مشارکت کنندگان در این امر خیر داد که قابل وصف نیست و به همه ثابت کرد، این مردم، پیشتر از هر شخص و نهادی، همدیگر را دارند و حاضرند در خدمت هم باشند، به شرط آنکه مطمئن باشند کسانی به نیابت از آنان صادقانه و خالصانه هستند و در میدان حضور دارند تا عزم و اراده جمعی را در راه خیر و سعادت این شهر به کار گرفته و به سرانجام مطلوب رسانند.

در خبرها آمده بود که خیری مهابادی به تنهایی مبلغی معادل سه میلیارد تومان به امر خرید تجهیزات بیمارستانی برای مهار بحران کرونا اختصاص داده است و تمامی آن تجهیزات امروز به بیمارستان کرونا اهدا شده است. چند روز پیش هم در خبرها دیدیم، بیمارستان یاد شده با تمامی امکانات تحویل واحد بهداشت و درمان شد و یک روز بعد با حضور چهره های مختلف اجرایی به نوعی افتتاح شد.

تحقیقی مختصر و پاسخ یکی از اعضای هیات امنا نمایانگر این موضوع بود که عامل اصلی حضور بسیاری از مقامات، حضور استاندار و ضرورت همراهی او بود چرا که بسیاری از آنان از نزدیک در جریان کم و کیف به سامان رسیدن این طرح و ایده بودند.

عدم اختصاص اعتباری ریالی به این امر توسط استاندار و شیوه انعکاس حضور رئیس دانشگاه علوم پزشکی در پیج اینستاگرامی خود بدون کوچکترین اشاره ای به این حماسه مردمی، با توجه به عملکرد چندین ده ساله مقامات استانی چندان دور از انتظار نبود ولی نه تا این حد که در حضور و افتتاحی به این شیوه و با دستان خالی ظاهر شوند! کار بی نظیری که در سطح کشور نیز نمونه مشابهش دیده نشد.

با مرور تصاویر خبر حضور تعدادی از مقامات، آنچه در این میان برای من بسیار جالب توجه بود حضور تعدادی از اعضای شورای شهر مهاباد به عنوان منتخبین مردم در آن جمع بود. علی القاعده حضور نمایندگان منتخب مردم در یک جمع و با آن مناسبت خاص برای هر شهروندی معنایی خاص با سوالاتی خاص دارد.

در این چهل روز که از اعلام رسمی ورود کرونا به ایران می گذرد خبری از کمک های اعضای شورای شهر دیده نمی شود؛ کسانی که عمدتا از توان مادی لازم برخوردار بوده و ادعای مردمی بودن و همدل بودن نیز در کارنامه تبلیغی خود دارند! واقعا اعضای شورای شهر ما کجا هستند؟ چرا این برادران درآمد حاصل از تعدادی از حق الجلسات خود را به تجهیز بیمارستان اختصاص ندادند؟

ظاهرا آنان به اقدامات اجرایی شهرداری مهاباد به عنوان عضوی از ستاد پیشگیری و مقابله با کرونا مهاباد دلخوشند و آن را به حساب خود می گذارند در صورتیکه شهرداری مهاباد هم از بیت المال و دریافت عوارض از مردم و با درگیر کردن وسایل و تجهیزات واحدهای خاص اضطراری همچون آتش نشانی حتی بیشتر از حدود وظایف محوله نقش داشته و تلاش کرده است و اقدامات شهرداری برای حفظ شهر از امراض ساریه، تکلیفی قانونی است و نباید آن را به حساب برادران شورا نوشت.

حضور و شتاب برای قرار گرفتن تعدادی از اعضای شاخص شورا در روز افتتاح و در صف اول همراهان استاندار چه معنایی دارد؟ آیا نهادی که اعضایش داعیه مردمی بودن و منتخب مردم دارند در این مدت، به عنوان عضوی از این شهر، پشیزی از جیب خودصرف تجهیز این بیمارستان کردند؟

در بسیاری از صورت جلسات شورا شاهد بذل و بخشش بیت المال به مستمندان و هیات های ورزشی و فلان نویسنده و فلان انجمن هستیم، آیا چنین بیمارستانی ارزش اختصاص چنین کمک هایی را نداشت؟ سوال از تعدادی از اعضای هیات امنا، نشانه ای از کمک و اختصاص بذل مال و یا اختصاص بخشی از اعتبار در ید شورا نداشت و البته عدم حضور بعضی از چهره ها که عمدتا در حاشیه شهر و یا در میان شهروندان مستضعف، با بذل و بخشش از بیت المال به نام خود، مشهور به کاهش دهنده و تسهیل کننده عوارض و پروانه و ... هستند نیز، جای سوال دارد!

در پایان باید یادآور شوم در میانه ی این بی کسی ها و تنهایی عجیب مردم، یادمان باشد که مهاباد بعد از کرونا به یک خانه تکانی بزرگ نیازمند است. مهاباد بیشتر از هر چیز به نهادهای مدنی قدرتمند و حضور چهره هایی شاخص و دلسوز نیاز دارد که بتوانند خود را برای مواجهه با چنین بحران های فراگیری آماده کنند. حقیقتا و واقعا به عنوان فرزندان راستین این شهر، در خدمت مردم باشند و به نیابت از مردم آن کنند که هم مردم خشنود باشند و هم ذات حق.

آیا وقت آن نیست که برای مرهم گذاشتن بر تن زخمی این سربلند بحران ها، مهاباد، به خود آمد و با انتخاب درست و صدر نشینی دلسوزان و مشفقان کارآمد و بی ادعا، افتخار، عزت و نشاط را به همه شهروندان ارزانی داشت؟