چه بخاطر فشار تحریم ها باشد و چه به هر دلیل دیگری با وجود مخالفت بخشی از متخصصان پزشکی ظاهرا از شنبه در استان ها و از 30 فرودین در تهران کم کم قرنطینه اجباری در ایران پایان می یابد و بسیاری از کسب و کارها فعالیت خود را از سر می گیرند.

پیامد چنین تصمیمی شلوغ شدن خیابان ها است. شاید عده ای هم تصورشان این باشد که کرونا به پایانش نزدیک شده است. دولتمردان از مرحله ای به نام «فاصله گذاری هوشمند» سخن می گویند و آقای رییس جمهور چهارشنبه 20 فروردین، در سخنانی گفته است: «از شنبه کار سخت تر می شود» نمی دانیم این قرنطینه هوشمند چگونه است اما می شود از فحوای کلام رییس جمهور از این برداشت را هم کرد که ظاهرا دولت به دلایل اقتصادی چاره ای جز رهاسازی قرنطینه روزهای قبل نداشته و «سخت تر شدن کار» هم می تواند کنایه ای باشد به اینکه اگر مردم رعایت نکنند دوباره شاهد اوج گیری اپیدیمی کرونا خواهیم بود.

باید این واقعیت تلخ را بپذیریم که کشورمان هنوز وارد فاز «مهار» این بیماری نشده بنابراین وضعیت نسبت به چند روز قبل کوچک ترین تغییری نکرده است. دولت هم قاعدتا تحت فشارها و تدابیری «مجبور» به اتخاذ تصمیم برای اجازه دادن به فعالیت برخی اصناف شده است. چرا که همه مسئولان متفق القول همچنان تاکید می کنند؛ «در خانه می مانیم»؛ همان اولویت چند روز قبل را دارد. بنابراین باید توجه داشته باشیم حالا خودمان هستیم تنها و بی دفاع که باید بر اساس تدبیر و عقل و میزان تاب آوری مان از خودمان در مقابل این ویروس دفاع کنیم و همچنین عاملی برای توسعه و شیوع آن نباشیم. پس به دور از اجبار و با عقل سلیم تصمیم بگیریم «در خانه بمانیم» این نه لطف به کسی است و نه انتخاب دیگری در مقابلش داریم. پس در خانه بمانید. باور کنید کرونا همچنان مانند هفته های قبل در کمین شما است شاید همین الان روی دستگیره درب منزل یا اتومبیل تان به شما نگاه می کند.