این روزها مدام این شعر سهراب در ذهنم رژه می رود: «چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید».

حال پس از سالها شخصی از دل کردستان برخاست تا فرهنگ ، آیین و جاذبه های گردشگری این منطقه را به قاب تلویزیون بکشاند، آیا رواست که اینگونه در حجمه ای از انتقادات نابه جا قرارش دهیم و به نوعی دست به خود زنی بزنیم؟

آیا در این سالها کسی توانست گوش مخاطبان را با موسیقی فولکلور و اصیل کوردی با صدای هنرمندان بنام (ماموستا زیرک، خالقی، صفامنش، بیژن کامکار، خواننده شکاک «شاکراو») آشتی دهد و چشمشان را با رقص زیبای کُردی ، برق بیاندازد؟

از آنجایی که خودم یک طنز نویس کُرد هستم و با پارامترهای فیلم‌نامه های ژانر طنز و کمدی آشنایی دارم و بر خلاف نظر برخی از منتقدان که بر این اعتقاد هستند شخصیت و فرهنگ کُرد تخریب و به استهزا گرفته شده است، اذعان دارم در قالب زبان طنز، فرهنگ و شخصیت کُرد به درستی نمایش داده شده و هیچگونه اهانتی صورت نگرفته است. با این وجود بایستی این مهم را مد نظر داشت که طنز نوعی غلو و بزرگنمایی و چند لایه بودن را در بطن خویش دارد.

ما باید بپذیریم زمانیکه لوکیشن یک روستا انتخاب می شود الزاما لباس روستاییان اتو کشیده نیست انتخاب این لباس ها به باورپذیری و ملموس بودن صحنه پردازی و شخصیت پردازی ها کمک می‌کند.

باید به خود بقبولانیم زمانیکه مجموعه ای از رسانه ی سراسری پخش میشود نمی‌تواند صرفا با زبان کُردی به جذب مخاطب بپردازد اما می‌تواند اصطلاحات و لغاتی را به دیالوگها اضافه کند که منحصر به آن منطقه است همانطور که مشاهده می‌کنیم، این امر به درستی رعایت شده است.

من در این جا با بیان گزیده ای از دیالوگ های نورالدین خانزاده، قضاوت را به خودتان وا میگذارم.

*من به هیچ‌وجه لباس کوردیم رو‌ در نمیارم

*یک عمر جیبم خالی بوده اما سرم بالا بوده

*خدا یکی و زن یکی

* من یک کورد متعهد به خانواده ام

آیا این جملات فرهنگ کُرد را ضعیف جلوه داده است؟

هر چند بر این مهم اعتقاد دارم که کُردها هم همچون سایر اقوام و ملل، خالی از عیب و نقص نیستند.

سعید آقاخانی به عنوان یک بازیگر کُرد و با توجه به تیپ شخصیتی نقش اش، صداقت، شوخ طبعی، بی آلایشی ، حلال خوری و عشق به خانواده را همواره در دیالوگ هایش دارد و این را اضافه کنم کسی که به خاطر پرداخت بدهی اش، حاضر به فروش ملک شد و اجاره نشینی را اختیار کرد، الگوی بدی نمی‌تواند باشد.

از سوی دیگر، بزرگترین آمال و آرزوهای بازیگران شهرستانی دیده شدن در شبکه سراسری است و با توجه به اینکه بیش از 90 درصد بازیگران از کرمانشاه و کردستان انتخاب شده است، می توان گفت این مجموعه در این زمینه هم به هدف غایی خود رسیده است.

شوربختانه ما به قضاوت‌های احساسی و خالی از منطق و آگاهی، عادت کرده ایم البته گاها این قضاوت ها هدفدار و اگاهانه بوده و جز پاشیدن تخم نفاق و تفرقه چیزی دیگری را در پی نخواهد داشت.

بنده به شخصه پخش این مجموعه طنز در ایام کرونایی و قرنطینه و مشکلات عدیده مالی و غیر مالی را به فال نیک میگیرم و هدیه دادن لبخند به هموطنان را کاری بس عظیم میدانم.

در آخر این را هم اضافه کنم این اثر هنری همچون هر پروژه ی دیگری خالی از اشکال نیست اما دور از انصاف به نظر می‌رسد که برای یک یا چند ایراد و نقص کوچک، کلیت کار را زیر سوال ببریم و هنرمندانی که سرشار از احساس هستند را زیر بار انتقاد های متعصبانه و بی رحمانه خودمان له کنیم.

*نویسنده و طنزپرداز