به گزارش کردپرس، روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی پیرامون وضعیت کردهای سوریه نوشت: کردهای سوریه امیدوار بودند منطقه ای خودگردان که در آن همه قومیت و تشکل ها حقوق برابر با هم داشته باشند، بنیانگذاری کنند اما از آغاز تاکنون این منطقه با تقابل و درگیری روبه رو بوده است.

بر اساس گزارش این روزنامه آمریکایی، تقریبا هیچ کدام از بازیگران خارجی و داخلی در سوریه موافق خواسته کردهای این کشور نیستند به همین دلیل، همواره و هر روزه آنها با تقابلات و درگیری های تازه ای روبه رو می شوند. حمله داعش به زندان حسکه در روز 20 ژانویه که نزدیک به 10 طول کشید، تنها یکی از تازه ترین مشکلاتی است که کردهای سوریه با آن روبه رو شده اند.

نیویورک تایمز از مقامات اداره خودگردان شمال و شمال رشق سوریه نقل کرده است که تقریبا 55 درصد از جمعیت 4.6 میلیون نفری ساکن در مناطق تحت کنترل کردهای سوریه کردزبان هستند. بخش بزرگی هم عرب و آشوری بوده و جمعیت به نسبت کمتری ترکمن، ارمنی ایزدی و غیره هستند.

عبدالکریم عمر، رئیس بخش روابط خارجی اداره خودگردان کردی در شمال و شمال شرق سوریه به این روزنامه گفته است در عراق و سوریه جنگ فرقه ای در جریان است اما ما در این منطقه صلح و همزیستی مسالمت آمیز اجتماعی برقرار کرده ایم.

نیویورک تایمز درباره علت پیش بینی آینده ای مبهم و تاریک برای کردهای سوریه نوشت: این منطقه از ابتدا با مشکلات و گرفتاری های امنیتی و اقتصادی روبه رو بوده که هنوز هم ادامه دارد. مهم ترین مشکلات این منطقه فشارهای اقتصادی اقلیم کردستان و دولت مرکزی است اما ترکیه بزرگترین تهدید علیه اداره خودگردان و کردهای سوریه است.

این روزنامه در اشاره به نامطمئن بودن همپیمانی آمریکا با کردهای سوریه نوشت: عملیات بزرگ ترکیه علیه کردهای سوریه در سال 2019 که منجر به از دست رفتن بخش بزرگی از منطقه تحت کنترل کردهای سوریه شد، با تایید دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا صورت گرفت.

نیویورک تایمز همچنین در اشاره به وضعیت شکننده اقتصادی منطقه تحت کنترل کردهای سوریه نوشت: اقلیم کردستان عراق چندی پیش با بستن تنها گذرگاه های موجود به روی کردهای سوریه، این منطقه را با کمبود جدی روبه رو کرد و این مسئله نشان می دهد که وضعیت اقتصادی منطقه تحت کنترل کردهای سوریه چه قدر شکننده است.

نیویورک تایمز در توصیف میزان امید کردهای سوریه به آینده اداره خودگردان در شمال و شمال شرق سوریه نوشت: کردها امید کمی به همراهی آمریکا با خود دارند و تنها چیزی که به طور قطعی می توان گفت این است که آینده این منطقه در دست نیروهایی است که کردها بر آن کنترل ندارند.