فهمی ایشک مجری برنامۀ گوندم در تلویزیون مدیاخبر به همراه پنج روزنامه نگار مهمان، در یک مصاحبۀ تلویزیونی غیرحضوری دربارۀ تنش در «زینی ورتی»، موضع احزاب سیاسی، تلاش احزاب برای حل و فصل موضوع و اظهارات چهره های سیاسی کردستان ترکیه، سوریه و عراق در این باره، با زبیر آیدار از اعضای شورای رهبری KCK و رمزی کارتال رئیس مشترک «کونگرا گه‌ل» گفتگو کرده است. پنج خبرنگار مهمان نیز عبارتند از جاهد مروان، هوال آسلان، آمد دجله، گلستان ایکه و سعید اورن.

(بخش نخست این گفتگو را در اینجا بخوانید)

بخش دوم مشروح این گفتگو را در ادامه می خوانید:

زبیر آیدار: هر کسی در این منطقه برنامه ای دارد. برخی افراد نزدیک به [حزب دموکرات کردستان عراق] پارتی چنین وانمود کردند این که آمریکایی ها نیروهایشان را به کردستان عراق منتقل می کنند اتخاذ تدابیری علیه ایران است، اما این از حقیقت به دور است. چنین چیزی مطرح نیست. آمریکایی ها این فرصت را دارند که با [حزب کارگران کردستان] PKK گفتگو کنند. PKK برای گفتگو با همۀ طرف ها آماده است و در راستای سیاست خط سوم به گفتگو با همه باور دارد. حقیقت ندارد که در موضوع ایران به PKK فشار آورده باشند. حکومت ترکیه از سال 2007 در تلاش برای اشغال کردستان عراق است. در کنسولگری ترکیه دربارۀ این حرکت نظامی گفتگو صورت گرفته و [سازمان اطلاعات ملی ترکیه] میت در اقلیم دیدارهایش را آغاز کرده است. در همین حال نیروهای بین المللی نیز منافع خود را دارند و چندین سال است تلاش می کنند ترکیه را در خط خود حفظ کنند. آمریکا در کردستان عراق حریم هوایی را به روی ترکیه گشوده است. آمریکا در کردستان سوریه سیاستی دارد و در کردستان عراق سیاستی دیگر. روسیه هم سیاست خودش را دارد. ایران، ترکیه و روسیه در روند آستانه علیه آمریکا هم عمل می کنند. اما این نباید تحلیل وضعیت را به انحراف ببرد. هر نیرویی سیاست خود و منافع خود را دارد. این را می دانیم. اما آنچه مطرح است اشغالگری است. حکومت ترکیه نه تنها در کردستان عراق، بلکه در هر جای دیگر، جایی را که تصرف کرد از آن خارج نمی شود. ببینید که در ادلب 21 نقطۀ نظامی تأسیس کرده اند و آشکارا اعلام می کنند «خارج نمی شویم.» حکومت ترکیه ابتدا گفت برای جنگ با داعش وارد بعشیقه می شویم. اینک که داعش نابود شده در بعشیقه چکار دارد؟ که می تواند ترکیه را ارخاج کند؟ حکومت عراق تا کنون چندین بار از ترکیه درخواست کرده است بعشیقه را ترک کند، اما ترک نمی کند. اینک قدم به قدم اشغالگری خود را گسترده می کند. ترکیه سرزمین گسترده ای را به کنترل خود در آورده است و اینک چه کسی می تواند بیرونش کند؟ اگر فشاری در کار نباشد، در آینده به هیچ شکلی نمی توانند اخراجش کنند.

اینک ترکیه در راستای گسترش اشغالگری خود فعالیت می کند. دیگر نمی توان با تئوری توطئه این وضعیت را توجیه کرد. در کردستان عراق پایگاه و مرکز نظارتی احداث می کند و جاسوسانش را ورتی روانه می کند. ترکیه مستقیماً این اشغالگری را هدایت می کند. مسألۀ ما این است که کردها نباید به ابزار این اشغالگری تبدیل شوند. اگر کردها با ترکیه همکاری نکنند در هیچ عملیاتی موفق نخواهد شد. سیاست آنها در منطقه آن است که کردها را به جان هم بیاندازند و آنها هم منطقه را اشغال کنند. یک پروژه در کار است که ناشی از دشمنی ترکیه با کردها است و پروژۀ اشغالگری است.

سعید اورن: مسأله تنها زینی ورتی نیست. آنها در بعشیقه هم حشور دارند و در آنجا یکی از پایگاه هایشان برای تأسیس حشد وطنی سنی ها را تحت تأثیر قرار داد. نیروهای حشد وطنی به صورت پراکنده در نزدیکی موصل و بعشیقه حضور دارند و جبهۀ ترکمانی نیز یک نیرو راه انداخته است. موضع عراق در این باره چیست؟

هوال آسلان: وقتی به کمپ مخمور حمله شد، وزارت امور خارجۀ عراق کنسول ترکیه را در بغداد احضار کرد و اعلام نارضایتی کرد. چیزی که در کردستان عراق روی دهد چه تأثیری روی کردستان سوریه دارد؟

گلستان ایکه: مدتی پیش وزیر کشور ترکیه ناچار شد استعفا کند و موضوع تنها کرونا نبود. آشکار بود که بحرانی وجود دارد. آیا حکومت ترکیه برای عبور از این بحران داخلی، عمیق ترو گسترده تر کردن جنگ را به عنوان یک راه حل می بیند؟ آیا ترکیه از روی قدرت به کردستان عراق و کردستان سوریه حمله می کند یا برای سرپوش گذاشتن بر آن بحران؟

زبیر آیدار: سیاست حکومت ترکیه توسعه طلبی است، البته نه تنها در کردستان عراق و کردستان سوریه، بلکه در کشورهای عربی هم همین سیاست را در پیش گرفت. اما کشورهای عربی در مقابل آن ایستادند. سیاست ترکیه در راستای موصل است. اگر امکانش باشد جاهایی را که اشغال می کند به خاک خودش ضمیمه می کند. اردوغان پروژۀ آتاترک دوم را دنبال می کند و می گوید «در قرن بیست و یکم ترکیه را گسترش دادم، خاک به دست آوردم.» می بینیم که از شمال سوریه، کردستان سوریه و ادلب خارج نمی شود. برایش اهمیت ندارد هزینۀ انسانی این کار چقدر است چون پروژۀ گسترش خاک در دستور کار خود دارد.

نارضایتی حکومت عراق نسبت به حملۀ این بار به کمپ مخمور شدیدتر از دفعات قبل است. ترکیه در لیبی چکار دارد؟ ترکیه در سودان، قطر و سوریه چکار دارد؟ سیاست توسعه طلبی. باید همۀ کسانی که از این حملات توسعه طلبانه آسیب دیده اند متحد شوند چون وضعیت جدی است. در ترکیه تنش داخلی و بحران داخلی وجود دارد. در همۀ دنیا دارند به منظور مقابله با کرونا تدابیر سخت گیرانه اتخاذ می کنند، اما مردم ترکیه ناچارند برای گذران زندگی کار کنند چون درآمدی ندارند. درآمد کشور همه برای جنگ خرج می شود. مردم بسیاری به کرونا مبتلا شده اند اما واقعیت پنهان می شود. شمار مبتلایان بسیار بیشتر از چیزی است که اعلام می شود. حکومت ترکیه در داخل با مشکلات مواجه شده است. درست است که [وزیر کشور ترکیه سلیمان] سویلو به خاطر این مشکلات داخلی استعفا کرد اما در میان خودشان سازش کردند و مسأله را ماست مالی کردند. اما تا کجا؟ این تنش ها ادامه خواهد داشت. حکومت ترکیه، [حزب عدالت و توسعه] AKP، [حزب حرکت ملی] MHP و ارگنکون هر سیاستی علیه کرد اتخاذ می کنند. در همۀ دنیا این گونه علیه کردها سیاست ورزی می شود. اگر تحلیل درستی از وضعیت داشته باشیم می توانیم در عرصۀ سیاسی و دیپلماتیک پیشرفتی داشه باشیم و می توانیم هم در مناطق حفاظتی میدیا و هم در حوزۀ عمومی کارهای جدی انجام دهیم.

فهیم ایشک: دولت ترکیه می خواهد کرد ها را به جان هم بیاندازد و آتش جنگ را شعله ور کند. می‌خواهد آتش جنگ کرد و عرب را نیز شعله ور کند. با عرب ها هم به میدان جنگ می رود. در داخل این کشور چه خبر است؟ آیا این بی پروایی است یا در حقیقت ضعف است؟

جاهد مروان: بحث از بعشیقه به میان آمد که ترکیه در آنجا پایگاه نظامی دارد. پیدا است که ترکیه سیاست خود را در محور سنی گرایی به پیش می برد. به سومالی و لیبی نیرو اعزام کرد. همان سیاستی که در سال های پایانی قرن بیستم در مقابل کشورهای حوزۀ بالکان اتخاذ کردند. چند گروه سنی به کشورهای مختلف اعزام می کنند. مثلاً اعزام نیروی سنی به لیبی که گروهی به نام «پیشمرگ روژ» هم در میان آنها است. حتی سخنگوی ارتش لیبی نام یکی از پنج تنی را که دستگیر شده بودند فاش کرد. مشارکت کردها در این گونه توطئه ها چه نتیجه ای دارد؟ چگونه ارزیابی می شود؟ چه خطری برای کردها دارد؟ می توان درک کرد که یک عرب به لیبی برود، اما مایۀ شگفتی است که یک کرد آموزش ببیند تا زیر لوای یک گروه مزدور به لیبی اعزام شود. این مسأله چه تأثیری بر آن تصویری دارد که کرد در نبرد با داعش در عرصۀ بین المللی از خود نشان داده است؟

رمزی کارتال: در رویکرد حکومت ترکیه و حزب ملی گرای MHP هدف اصلی از بر افروختن آتش جنگ کرد با کرد و سیاست و حملات توسعه طلبانه در مقابل عرب، رها شدن از مسألۀ کرد و به زعم خود حل کردن آن است. عقلی که حکومت ترکیه را اداره می کند معتقد است «راه حل مسألۀ کرد تجزیۀ ترکیه است، پس برای این که تجزیه نشویم باید بزرگ شویم.» از این رو برای بزرگ شدن دست به توسعه طلبی می زند، در لیبی، دریای سیاه، جهان عرب و به سمت جنوب. اشغال می کند و قدرت خود را بر آن تحمیل می کند. می خواهد با راه انداختن جنگ کرد در برابر کرد این سیاست را پیش ببرد. هم تصویر کرد را مخدوش کند و هم طرحش را عملی کند. با جنگ کرد در برابر کرد، نیروی حرکت آزادی خواه کرد را محاصره می کند. اما در واقع این اقدامات نتیجۀ یک بحران بزرگ سیاسی و اقتصادی در داخل و خارج این کشور است. حکومت ترکیه می خواهد با سرکوب PKK تحت عنوان «تروریسم» از این بحران عبور کند. به مردم این کشور گفته می شود «صبر کنید این مسأله را حل کنیم بعد وضعیت اقتصادی بهبود می یابد.» اگر چنین نکند با بحرانی عمیق تر و فروپاشی روبرو خواهد شد. به همین خاطر، این وضعیت برای کرد یک فرصت مغتنم است. مسأله تنها PKK نیست. حکومت ترکیه هر دستاورد کردها را، در هر جا که باشد، به مثابه تجزیۀ خاک خود قلمداد می کند. به همین خاطر سقوط فاشیسم ترکیه به همۀ کردها ربط دارد. نچیروان بارزانی گفت «نیروی پیشمرگ حق دارد به همه جا برود.» ما با این هیچ مشکلی نداریم، اما اگر این نیرو در چارچوب توطئۀ حکومت ترکیه، برای شکستن ارادۀ حرکت آزادی خواهانه و کمک به تضعیف PKK حرکت کند، البته که مسأله است. اعزام نیرو به زینی ورتی در راستای خدمت به مردم این منطقه نیست. پیشتر به همین بهانه وارد برادوست، خواکورک و خنیره شدند. میان پارتی و حکومت ترکیه یک همکاری توطئه آمیز وجود دارد. باید از این زاویه مسأله را ارزیابی کرد. حقیقت دارد که تعدادی از کردهای سوریه که در کردستان عراق پناهنده شده اند آموزش نظامی دیده و روانۀ لیبی شده اند. آنها با این حرکت می خواهند تصویر مردم کرد را مخدوش کنند، مخصوصاً تصویر کردهای سوریه را، در حالی که آنها دارند یک سیستم دموکراتیک توأم با برابری و عدالت تأسیس می کنند. اما حکومت ترکیه با این سیاست می خواهد القا کند که کردهای سوریه در قالب گروه های تروریستی در لیبی می جنگند. همین نیروها در درگیری های شهرهای کردستان ترکیه به کار گرفته شدند. این سیاست حکومت ترکیه باید آشکار و رسوا شود.

سعید اورن: کسانی که در لیبی دستگیر شده اند شش نفر هستند. یکی از آنها در اسارت نیروهای لیبی و پنج تن دیگر در دست نیروهای روس هستند. پنج تن از آنها اهل کردستان سوریه و یک تن اهل کردستان عراق است. از آنها بازجویی شده است. تا جایی که من اطلاع دارم قرار است اعتارفات آنها منتشر شود؛ اعترافاتی دربارۀ این که توسط چه طرفی آموزش دیده اند، کجا و کی آموزش دیده اند، هدف آنها چه بوده است و با اطلاع و راهنمایی چه کسی رفته اند. تحرکات زینی ورتی تنها به PKK مربوط نمی شود. [اتحادیۀ میهنی کردستان] یکیتی هم به اندازۀ PKK هدف قرار گرفته است. در درون یکیتی نیز مناقشه وجود دارد. ادعا می شود که تصمیم اعزام نیرو تصمیم حکومت اقلیم کردستان است. این در حالی ایت که حکومت عراق چهار میلیارد دینار بودجه به اقلیم فرستاده اما سلیمانیه و حلبچه از آن سهمی نبرده اند. اینک از مدیریت دوگلانه (دو اداره ای) صحبت می شود، اما اگر چنین شود حکومت کجا خواهد بود؟ حکومت چه تدثیری در این تنش میان یکیتی و پارتی خواهد داشت؟

هوال آسلان: در گذشته، در دهۀ 90 میان نیروهای کردستانی جنگ در گرفت، آیا اینک در 2020 خطر جنگ وجود دارد؟ مردم ابراز نارضایتی می کنند. نتیجۀ نارضایتی مردم چه خواهد بود؟ با اتحاد چگونه می توان به این وضعیت واکنش نشان داد؟

زبیر آیدار: درست است که مسأله تنها PKK نیست. پروژۀ ترکیه گسترده است؛ فاز نخست PKK، بعد یکیتی. این توطئۀ ترکیه در زمان رفراندوم آشکار شد. یکیتی از این وضعیت آزرده است. برخی از آنها حتی دربارۀ خروج از حکومت می گویند. از موضع پارتی ناراحت شده اند. ترکیه به کردستان عراق بسنده نکرده و به لیبی رسیده است. در سوریه و عراق مردم را اجیر می کند و برای اهداف خود به کار می گیرد. کسانی را که به لیبی اعزام کرده مانند نیروی ینی چری هستند. کسانی که به لیبی روانه می کنند ترک نیستند، بلکه از ترس نارضایتی داخلی از نیروهای دیگر استفاده می کنند. در کردستان عراق، به عنوان این که به آنها دو هزار دلار حقوق پرداخت می شود، زمینۀ این کار فراهم شده است. دیدیم وقتی داود اوغلو به کردستان عراق سفر کرد از محل آموزش آنها بازدید کرد. اسم پیشمرگ را هم لکه دار می کنند. آنها را می برند و برای اهداف خود به کار می گیرند. در کردستان سوریه و کردستان عراق آنها را جذب کرده، آموزش داده و به لیبی اعزام کرده اند. برای منافع و طرح های توسعه طلبانۀ خود از آنها استافده می کنند. این افراد هیچ گونه وصف نمی شوند جز این که به جامعۀ خود خیانت کرده اند.

ما تلاش می کنیم که جنگ روی ندهد. برای جلوگیری از این خطر مردم، شخصیت ها و احزاب نیز به تکاپو افتاده اند. از دید ما این تلاش ها ارزنده و مهم هستند. در مقایسه با سال های دهۀ 90 افکار عمومی حساس تر شده است. بدون تردید همکاری با دشمن برای حمله به یک نیروی دیگر کار آسانی نیست. وجدان جمعی بیدار شده است. واکنش ها گسترده و با اهمیت هستند. اگر این تلاش ها بیشتر شوند، وادار به عقب نشینی خواهند شد. نمی توانیم در درون پارتی همه مانند نچیروان بارزانی فکر می کنند. خوب می دانیم که هستۀ وطن پروری در درون پارتی نیز وجود دارد و معتقدیم در مقابل این وضعیت اعلام نارضایتی می کنند. اما ما به مردم و افکار عمومی اطلاع می دهیم که چنین خطری وجود دارد. هر چه باشد، نباید میان کرد و کرد جنگی در گیرد. اگر مانع این جنگ شویم بزرگ ترین ضربه را به حکومت ترکیه خواهیم زد. همه باید به مسئولیت خود عمل کنند و نارضایتی خود را ابراز کنند.

گلستان ایکه: آشکار است که نقشه چیست. اما این که گفته می شود همه موضع خود را نشان دهند، مقصود چیست؟ آیا خواستۀ شما این است که نیروی پیشمرگ از زینی ورتی عقب نشینی کند؟ از منظر یکیتی راه حل چیست؟

آمد دجله: مردم کرد، نهادهای جامعۀ مدنی و هنرمندان برای پیشگیری از روی دادن این جنگ چه کاری می توانند انجام دهند؟ در بسیاری از رسانه های بین المللی نیز تحلیل هایی در این راستا مطرح شده است که حکومت [ترکیه] برای سرپوش گذاشتن بر بحران داخلی، برای اشغال و ایجاد بحران خارجی تلاش می کند. نقطه ضعف حکومت ترکیه چیست که از آن احتمال سقوط می رود؟ برای این که امکان این سقوط فراهم شود چه باید کرد و چه تلاشی باید انجام داد؟

جاهد مروان: به نظر می رسد اغلب انتظارات از کردها است. می دانیم که در سطح بین المللی یک قشر از دوستان کردهای کردستان عراق وجود دارد. البته هدفم در سطح دولت ها نیست، بلکه در سطح سازمان ها و شخصیت های بین المللی که دوست کردها هستند و حامی پایگاه سیاسی آنانند. آیا این ها می توانند به حکومت [اقلیم کردستان] فشار بیاورند و از آن بخواهند از این اقدام عقب نشینی کند؟

رمزی کارتال: برای حل و فصل مسأله نیروی اصلی مردم هستند. همۀ قدرت های بین المللی و منطقه ای دستور کار مخصوص خود را دارند. حساب و کتاب و استراتژی خود را دارند. اما اگر کرد با تلاش، قدرت و فعالیت خود این توطئه را خنثی کند و مانع این جنگ شود، زمینۀ ارتقای جایگاه کرد را از نظر سیاسی، دیپلماتیک و اجتماعی فراهم می کند. همین امر بر قدرت های بین المللی تأثیر خواهد گذاشت و آنها را ناچار خواهد کرد در سیاست هایشان تجدید نظر کنند. مردم کرد اینک نیروی اصلی هستند. همۀ کردها به ویژه در کردستان عراق باید اعلام نارضایتی کنند. هنرمندان، روشنفکران، سیاستمداران و نهادهای جامعۀ مدنی نباید منتظر باشند PKK جنگ کند و از نظر نظامی نتایجی کسب کند یا انتظار داشته باشند قدرت های بین المللی دخالت کنند. خیر، نباید چنین انتظاری داشته باشند. پیش از هر کس، مردم کرد نباید اجازۀ بروز این جنگ را بدهند، نباید اجازه دهند سیاست حکومت ترکیه پیش رود. مردم باید صدای خود را بلند کنند و روند تحولات را تغییر دهند. همۀ احزاب سیاسی باید همکاری کنند وبا هم فشار بیاورند. حتی به پارتی هم فشار بیاورند.

کردها در عرصۀ بین المللی دوستان زیادی دارند، از دانشگاهیان، نهادها و حرکت های مختلف که در اشغال کوبانی، گری سپی و سرکانی موضع گرفتند. اگر کردها تلاش کنند دوستان بین المللی هم از آنها حمایت می کنند. این مجاهدت را می توان با همکاری مردم کرد و رسانه ها هدایت کرد.

فهیم ایشک: جناب آیدار شما دربارۀ اعلام موضع در سطح داخلی و خارجی چه نظری دارید؟

زبیر آیدار: در خصوص موضع گیری ما چند خط قرمز داریم و باید داشته باشیم. خط قرمز ما این است که هیچ کس نباید همکار و نوکر نیروی اشغالگر دشمن باشد. اگر ما علیه مردم کرد با یک نیروی اشغالگر همکاری کردیم، کردها می توانند علیه ما دست به فعالیت بزنند. اما چنین چیزی هرگز روی نخواهد داد و تا کنون بر علیه کردها دست به دست هیچ نیروی اشغالگری نداده ایم. همه باید بدانند حکومت ترکیه دست به اشغالگری و دشمنی با مردم کرد می زند و همه باید در مقابلش بایستند. و هر کس با این حکومت همکاری می کند باید در مقابش بایستیم تا ناچار به عقب نشینی شوند. ما نمی گوییم با حکومت ترکیه دیدار و گفتگو نکنند، بلکه می گوییم با آنها همکاری نکنند و نوکر آنها نشوند. همۀ احزاب به ویژه یکیتی و [جنبش تغییر] گوران باید موضع بگیرند. ممکن است منافع متفاوت و دیدگاه ها متعدد باشد، اما مسأله هر چه باشد باید با پرنسیپ عمل کنیم و در مسیر مذاکره و دیالوگ گام برداریم. ما می گوییم یک مکانیزم و چتر میهنی وجود داشته باشد که در مقاطع حساس آن را به کار ببریم و موضع مشترک داشته باشیم. همه باید جنگ داخلی را به عنوان یک خط قرمز ببینند. مسأله هر چه باشد باید با دیالوگ حل و فصل شود. نچیروان بارزانی می توانست بگوید «با PKK مسأله داریم، اما کرد و برادریم می توانیم با هم مسائل را حل کنیم.» ما حرکت ها و مردمی هستیم که در سطح بین المللی دوستانی داریم. دوستان ما می توانند نقش خود را ایفا کنند. می توانند با پارتی و یکیتی ارتباط برقرار کنند و به ما بگویند اشتباه می کنیم. در این رابطه دوستانمان را دعوت می کنیم.

گلستان ایکه: اقدام فوری کنونی چیست؟ آیا با عقب نشینی نیروی پیشمرگ مسأله حل می شود؟ درخواستی از پارتی دارید؟

زبیر آیدار: همۀ نیروها به موضع 15 روز پیش باز گردند، هیچ مشکلی ایجاد نمی شود. اول عقب نشینی، بعد دیالوگ. گام عملی این است. اگر چه حکومت ترکیه قدرت نمایی می کند، اما آنقدر هم قدرت ندارد. در داخل و خارج مشکل دارد. هر تاکتیکی که می خواهد اجرا کند و هر چند می خواهد بگوید موفق شدم. اما اگر این تلاش ها انجام شود می توان این رژیم را شکست داد. سابقاً صدام [حسین] نیز چنان نشان می داد که سقوط نمی کند، اما سقوط کرد.

فهیم ایشک: در خواستتان از پارتی چیست؟

رمزی کارتال: بیرون کشیدن نیروها از زینی ورتی برای پیشگیری از خطر جنگ مهم است، اما راه حل نهایی نیست. اینک مرحلۀ بالا بردن سطح تلاش در برابر سیاست توسعه طلبی و اشغالگری حکومت ترکیه است. اگر این تلاش صورت نگیرد مانند زینی ورتی مشکل در جایی دیگر تکرار می شود. باید روند را به شکلی دیگر علیه حکومت ترکیه برگرداند. همان طور که همۀ کردها با داعش مبارزه کردند و به کردستان سوریه رفتند و موفقیت مهمی از آن به دست آمد. امروز نیز باید همه علیه حکومت ترکیه، که نیروهای پشت پردۀ داعش و گروه های تروریستی دیگر است، نیرویمان را مترکز کنیم و در مقابل این نیروی اشغالگر بایستیم. همان طور که داعش در کردستان سوریه شکست خود، حامی داعش نیز، که حکومت ترکیه است، باید در کردستان عراق به زانو در آید. شرایط داخلی و خارجی برای برداشتن این گام مناسب است. از همۀ نیروهای کردستانی دعوت می کنیم که در چارچوب این استراتژی عمل کنند. تلاش کردها بر افکار عمومی در سطح بین المللی تأثیر خواهد گذاشت. زمان شکست دادن فاشیسم فرا رسیده است و در این راستا از زنان، جوانان، احزاب سیاسی و مردم کردستان عراق دعوت می کنیم فعالیت های خود را در این چارچوب گسترش دهند.

(بخش نخست این گفتگو را در اینجا بخوانید)

منبع: ئاوینه

ترجمه: خبرگزاری کردپرس – سرویس ترکیه