کردپرس-  خبر کوتاه بود، "مادری در یکی از استان‌های هم‌جوار فرزند معلولش را به قتل رساند"، کوتاه‌تر از عمر این کودک معصوم که تنها ۱۱ بهار از زندگیش را پشت سر گذاشته!

به عنوان یک مادر تیتر خبر را خواندم دلم هری ریخت، اما وقتی لید و مشروح خبر را خواندم دلم ریش شد، قتل متفاوت آن هم یک بهشتی روی زمین که معلولیت ذهنی و جسمی داشته، بی شک این خبر نه تنها دل من بلکه دل صدها انسان با احساس را نخوانده به درد آورده است.

خط آخر خبر، انگیزه قتل فرزند توسط مادر و خاله را خسته شدن از وضعیت این کودک و ناتوانی در نگهداری و هزینه های او عنوان کرده است.

به محض دیدن خبر تصویر معصومانه این کودک که شاید در آن لحظه توانی برای فریاد و کمک نداشته در ذهنم مجسم شد، و شاید دردآورترین خبر قتلی است که تاکنون خوانده ام.

هم‌زمان نگارش گزارش ۲ سال پیش روز مادر را بیاد آوردم، گزارشی با عنوان "دستان این مادران را امروز باید ویژه بوسید"،  تحریر گزارشی از سختی ها و مشکلات نگهداری فرزندان معلول توسط خانواده ها بویژه مادران این فرزندان که در نگهداری و پرورش آنها چه سختی های پنهانی دارند ولی همه را با جان و دل خریده اند.

بیاد مصاحبه با مادری افتادم که فرزند معلول زمین گیر داشت و به علت جابجایی فرزندش دیسک کمر گرفته بود، بیاد صحبت های سرشار از سختی اما آمیخته با عشق مادر دیگری افتادم که آرزو داشت مرگ او و فرزندش هم‌زمان باشند تا سختی نگهداری فرزندش را کسی دیگر متحمل نشده باشد.

بیاد عشق مادری با فرزند ۱۶ساله اش افتادم که دچار عقب افتادگی ذهنی و زمین گیر بود، فرزندی که قدرت بلعیدن نداشت و غذاها را برایش له می کرد، او را پوشاک می کرد!

بیاد عشق آن مادر افتادم که دو دختر معلولش را در خانه نگهداری می کرد و خود و زندگیش را وقف آنها و آینده نامعلومشان کرده بود.

اگر چه عشق مادرانه در وجود دارم اما به عنوان یک مادر خودم را نمی توانم جای این فرشته های سخاوت دل بگذارم، چرا که دلی به وسعت یک دنیا ایثار دارند که در وجود هر کسی رشد نخواهد یافت.

اگر چه این مادر علت قتل فرزندش را ناتوانی در نگهداری و هزینه های او اعلام کرده ولی ای کاش این مادر بجای دست زدن به این جنایت با مراجعه به بهزیستی و تحویل فرزندش مانع بروز چنین حادثه ای برای آن بهشتی روی زمین و خودش می‌شد.

اگر چه بسیاری از معلولان به دلیل وجود عاطفه مادرانه و پدرانه در نزد خانواده هایشان نگهداری می شوند اما شماری از این افراد به دلایل مختلف سختی نگهداری در خانواده ها، نداشتن سرپرست و غیره به مراکز بهزیستی سپرده شده اند.

 آغوش بهزیستی برای نگهداری از معلولان باز باز است!