کرد پرس- در سال های اول این نامگذاری؛ مراسم های آن برای مردم هم جذاب بود و به طور کل حرکتی فرهنگی در راستای تقویت فرهنگ شهروندی به حساب می آمد. اما هر سال که گذشت مراسم سال بعد رنگ بوی سیاسی بیشتری به خود گرفت. تا اینکه " شورای شهرداری "اخیر آن را به هفته سنه تبدیل کردند.
برگزاری این مراسم در سالهای اخیر به محلی برای مانورهای سیاسی و برنامه ای برای لاپوشانی کم کاری های عمرانی و خدماتی بدل شده است. 
 بر اساس برنامه ای اعلام شده مراسم   روز سنه امسال  رنگ سیاسی آن از موضوعات فرهنگی پررنگتر می باشد   در این راستا ذکر چند نکته لازم و ضروری است.
قبل از هرچیز باید گفت هر اقدام فرهنگی که مزید تقویت روابط اجتماعی و همبستگی ملی بشود،  ستودنی است اما با توجه به حاشیه های اخیر در شورا و شهرداری سنندج و تبدیل این مراسم از روز به هفته بیشتر به یک همایش سیاسی تبدیل شده است.
  در سیاسی بودن این همایش همین بس که بخاطر ملاحظات،  شخصیت های فرهنگی و مشاهیر سنندج را نادیده گرفته اند. با احترام ‌ویژه برای همه مشاهیر این مرز وبوم ولیکن "شورای شهرداری "اهداف دیگری از این همایش در سر دارند. 
در کلان قضیه مخالفت و عنادی با پردازش های فرهنگی وجود ندارد اما اشکال اساسی و مشکل جدی از آنجایی شروع می شود که فرهنگ به عنوان یک مولفه تمدن ساز را بعضا اجیر فضای زودگذر سیاسی کرده اند.
 روز «سنه » از جمله موضوعاتی است که در برگزاری آن  همه چیز دیده می شود جز فرهنگ سنندج و سنندجی. از هزینه های مبهم آن تا مانور ماجرا جویان سیاسی که جامعه  فرهنگی شهر را به واکنش وادار کرده است.
اهداف پشت پرده این نوع مراسمات عموما نوعی توجیه ناکارآمدی مجموعه ای است که وظیفه ذاتی خود را رها کرده و به حاشیه های نامرتبط پرداخته اند. سئوالاتی چند در این زمینه وجود دارد که شایسته است متولیان سیاسی این پروسه قبل از برگزاری به  آن پاسخ بدهند.
 اولا اینکه تکرار برنامه های کلیشه ای با هزینه های گزاف چه تاثیری در فرهنگ جمعیت درمانده و گرفتار در چنگال معیشت خواهد داشت؟ شورا و شهردار در سه سال گذشته  چه خدمات ماندنی به شهروندان سنندجی ارائه کرده اند که کارنامه خود را با این همایش سیاسی بیارایند؟ 
عوارض طبیعی یکی از زمینه های اصلی زیباسازی یک شهر می تواند باشد که سنندج از همه این ظرفیت ها اعم از کوه و رود و آب و شیب های زیبایی آفرین برخوردار است؛  سازمان شهرداری کزارش دهد که چه مقدار از این ظرفیت های بالقوه را به بالفعل تبدیل کرده است که مدافع فرهنگ سنندج باشد؟ 
آیا بهتر نبود هزینه های روز «سنه» که بیشتر اهداف سیاسی زود گذر پشت است صرف ساماندهی  چند صد متر از ورودی های شهر تاریخی سنندج بشود تا علاوه بر زدودن نواقصات زشت ورودی شهر دل هر تازه واردی را بدست بیاورد؟ 
مطمنا مردم فهیم سنندج از اینکه هزینه بزرگداشت شهرشان صرف آبادانی و عمرانی ماندگارشود نه اینکه آزرده خاطر نمی شوند،  قاعدتا قدردان آن هم خواهند بود.  چرا که این مردم فهیم می دانند با برگزاری  اینگونه  مراسمات کلیشه ای تنها چند جیب خاص  مستفید می شوند و نهایت به کارنامه فرهنگی «شورای شهرداری » اضافه می شود. 
اگر هدف عاملان و آمران برگزاری مراسم سیاسی نیست چرا صاحبان واقعی هنر و فرهنگ سنندج در آن نقش آفرینی نکنند ؟ سنندج دردهای مزمنی دارد که مقوله فرهنگ در لابلای آن گم شده است. حظ فرهنگ در کنار رفاه و اشتغال و آسایش معنا پیدا می کند.  برای شکم های گرسنه نوشتن قورمه سبزی با قاف یا غین تفاوتی ندارد. مهم این است که از گرسنگی رهایی یابند. 

حظ فرهنگی ذیل مقولات  معیشت و اقتصاد تعریف می شود. متاسفانه بازار فرهنگ در این روزها به قدری داغ شده که همه شئونات جامعه، حتی معیشت و توسعه و اقتصاد را تحت الشعاع خود قرار داده است.  
کاش تدبیری وجود داشت که اعلام می شد هزینه های روز سنه زیرنظر برخی مدیریت ها صرف رفع گوشه ای از نارسایی و خرابی های شهری می شد.  آنگاه شاهد تاثیر عملی حرکت فرهنگی روز سنه می بودیم.