به گزارش کردپرس؛ آنچنان که از شواهد و قرائن بر می آید هرچه از دوران جنگ تحمیلی هشت ساله فاصله می گیریم رشادت ها، حماسه ها و جانفشانی های نسلی که با کمترین امکانات در برابر مجهزترین سیستم نظامی منطقه ایستادگی کردند و با خون خود مانع از دستیابی دشمن به خواسته هایش شدند کمتر دیده می شود تا یادگاران آن دوران هم در پیچ و خم زندگی و در میان هیاهوی برخی برای کسب قدرت و ثروت کمرشان خم شود!

رشید مردانی که گلوله های دشمن نتوانست زانوهایشان را خم نماید حالا زیر فشار زندگی و در سایه بی توجهی برخی مسئولین رفته رفته زانوانشان خم می شود!

این روزها یادگاران دوران دفاع مقدس در سنین میانسالی با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم می کنند و صدای مظلومیتشان به جایی نمی رسد. در این راستا جمعی از جانبازان و ایثارگران کرمانشاهی دوران دفاع مقدس به منظور دادخواهی و یادآوری وظایفی که قانون بر عهده مسئولین نهاده و به درستی اجرا نمی شود در برابر خبرنگاران قرار گرفتند تا از مشکلاتشان بگویند و مسئولین را به کرنش دربرابر قانون فرا خوانند.

 سه تن از جانبازان جنگ تحمیلی به میزبانی و مساعدت بهزیستی استان و در جمع خبرنگاران از مطالبات و مشکلات خود گفتند.

در ابتدای این نشست جلال مهدوی نیا جانباز 70 درصد اظهار کرد: ما جانبازان کرمانشاهی فاقد رسانه هستیم و هیچ رسانه ای در استان با ما همکاری نمی کند. ما می خواهیم صدایمان را به گوش مسئولین برسانیم.

وی افزود: بارها خواستار دیدار مستقیم با استاندار و حضور ایشان در منزل یکی از جانبازان شدیم اما تا کنون موفق به انجام این دیدار نشده ایم.

مهدوی نیا معتقد است که دستگاه های دولتی در اجرای مصوبات مجلس در حوزه ایثارگری کوتاهی می کنند لذا از نهادهای نظارتی همچون قوه قضاییه، سازمان بازرسی کل کشور و... می خواهیم به وظایف نظارتی خود دقیق تر عمل کرده و دستگاه ای اجرایی را مکلف به اجرای قانون نمایند.

وی با اشاره به اینکه با افزایش سن جانبازان نیازهایشان نیز تغییر می کند خواستار آن شد که قوانین حمایتی جدیدی برای جانبازان وضع شود.

در ادامه علی جمشیدی جانباز قطع نخاع مشکلات حوزه جانبازان را به دو دسته کلی تقسیم کرد. دسته اول مشکلاتی که بارها و به انحاء مختلف مطرح شده اما از سوی مسئولین ذیربط (بنیاد شهید به عنوان متولی امور جانبازان) ترتیب اثر داده نمی شود. و دسته دوم مشکلاتی که بنابر دلایلی تا کنون از بازگو نمودن آنها صرف نظر کرده ایم که پس از طرح و ارائه به مسئولین و در صورتی که نادیده گرفته شوند آنها را نیز رسانه ای خواهیم کرد.

این جانباز قطع نخاعی افزود: اصل مشکلات جانبازان باز می گردد به عدم اجرای قوانین؛ برای نمونه از طرف مجلس قانونی مصوب و به دولت ابلاغ شده که بیمه های طرف قرارداد بنیاد شهید و یا نیروهای مسلح موظف هستند 100 درصد هزینه های درمان جانبازان و افراد تحت تکفل آنان را پرداخت نمایند اما متاسفانه این قانون دو خطی توسط کتابچه ای تحت عنوان آیین نامه اجرایی مورد تفسیر قرار می گیرد و فرد جانباز هنگام مراجعه به پزشک یا مراکز درمانی ناگزیر به پرداخت هزینه می شود.

 وی ادامه داد: مدیران ما بخصوص در حوزه درمان و یا خدمات رسانی به جانبازان به این درک نرسیده اند که آیین نامه اجرایی می بایستی در راستای اجرای قانون مصوب قرار داشته باشد.

جمشیدی افزود: در پاسخ به درخواست جانبازان برای تامین ویلچر خارجی بلافاصله سخنان رهبری را مبنی بر استفاده از تولیدات داخلی پیش می کشند. چرا فقط در رابطه با ویلچر جانبازان به یاد سخنان مقام معظم رهبری می افتند و ما را مجبور به استفاده از تولیدات بی کیفیت داخلی می کنند؟!

وی عنوان کرد: رزمندگان صرفا از روی احساس تکلیف و انجام وظیفه راهی جبهه ها شدند و در حالی که از جان خودشان مایه گذاشتند حساب نکردند که تا چه مقدار حاضر به فداکاری هستند و بیشتر از آن نه؛ تنها به این دلیل که ممکن است بعدا به آنها رسیدگی نشود

این رزمنده دفاع مقدس ادامه داد: پلاک جانبازی یک نشان برای تسهیل رفت و آمد، امنیت و آسایش بیشتر فرد جانباز یا معلول است اما در ایران چنین نیست. بنابر آنچه در قانون آمده (مانند همه جای دنیا) جانبازان و معلولین از پرداخت عوارض بزرگراهی معاف هستند اما در بزرگراه های ایران از دریافت آن مبلغ ناچیز هم نمی گذرند.

وی گفت: بلافاصله پس از فوت فرد جانباز حق پرستاری او از سوی بنیاد شهید قطع می شود. این در حالی است که همسران جانبازان به صورت شبانه روز از عمر و جوانی خود برای مراقبت از فرد جانباز می گذرند لذا قطع حق پرستاری ظلم بزرگی به خانواده فرد جانباز محسوب می شود!

جمشیدی در پایان یادآور شد: علی رغم وجود مرکز توانبخشی وتجهیزات کامل فیزیوتراپی، استخر و سایر امکانات ورزشی که متعلق به جانبازان می باشد این اماکن به بخش خصوصی واگذار گردیده و امکان استفاده از آنها برای جانبازان میسر نیست.

بهروز حقیقی جانباز 70 درصد سخنان خود را اینگونه آغاز کرد که رزمندگانی که به جبهه رفتند به فکر گرفتن هیچ امتیازی نبودند و تا دو سال پس از پایان جنگ هم هیچ قانونی برای دادن امتیاز به رزمندگان و جانبازان وجود نداشت. قوانین و امتیازاتی که بعدها بوجود آمد توسط خود مسئولین وضع شد وگرنه جانیازان به دنبال هیچ امتیازی نبودند.

وی نیز با تاکید بر اینکه در حوزه جانبازان قوانین نسبتا مناسبی وضع شده، مشکل اصلی را در اجرا و سلیقه ای عمل کردن مسئولین عنوان کرد.

حقیقی افزود: در حوزه درمان شاهد نوعی دوگانگی هستیم، قانون به صراحت تکلیف را مشخص کرده اما در اجرا ضعیف عمل می شود.کمبودها و نبودها را به کمبود بودجه ربط می دهند و متاسفانه بدترین جایی که کمبود بودجه را پیش می کشند حوزه درمان است. این در حالی است که خیلی جاها را می توان نادیده گرفت غیر از همین حوزه درمان که با سلامتی و جان جانبازان مرتبط است.

این یادگار دوران دفاع مقدس گفت: در شهری به این بزرگی (کرمانشاه) تنها تعداد محدودی تابلوی توقف جانباز در سطح معابرنصب شده که آنها هم توسط خودروهای متفرقه اشغال می شوند! در همین بحث پارکینگ ها بنابر قانون کلیه ادارات دولتی و نهادهای عمومی مکلفند که پارکینگ های خود را در اختیار جانبازان قرار بدهند اما در عمل چنین اتفاقی نمی افتد

در خاتمه این نشست خبری از سوی مدیرکل سازمان بهزیستی استان کرمانشاه و به منظور تجلیل از مقام شامخ ایثارگران دوران دفاع مقدس  از جانبازان حاضر در جلسه با اهدا لوح یاد بود تقدیر به عمل آمد.