به گزارش کردپرس، مدیترانه که زمانی نماد تجارت و رفاه بود اکنون به گوری برای هزاران مهاجری تبدیل شده که ناامیدانه به دنبال فرار از واقعیت های سخت سرزمین خود و پناه بردن به غرب، به ویژه اروپا هستند. واژگونی یکی از قایق های پر ازدحام که اخیرا جان بیش از 70 نفر را گرفت – و اکثر آنها کرد بودند - یادآور هزینه های انسانی این بحران مکرر است و روند رو به رشد مهاجرت کردها به اروپا را برجسته می کند. اگرچه، بدون شک، مشکلات اقتصادی نقش مهمی در ایجاد موج مهاجرت ایفا می کند اما منحصر کردن مهاجرت کردها به عوامل اقتصادی و نادیده گرفتن مسائل ریشه ای که باعث مهاجرت غیرقانونی از اقلیم کردستان عراق می شود، ساده کردن بیش از حد مسئله است. حل این مسئله که به عوامل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ارتباط دارد، نیازمند درک دقیق آن است.
اگرچه آمار رسمی در مورد مهاجرت های غیرقانونی از اقلیم کردستان عراق وجود ندارد اما رسانه های مختلف در مورد این موضوع آمارهایی را گزارش داده اند. رووداو تخمین زده که حدود 20,000 نفر از عراق و اقلیم کردستان، در سال 2023 مهاجرت کرده اند. در همین حال، مرکز مطالعات خاورمیانه نشان می دهد که میانگین سالانه بالاتر از 32,000 نفر از سال 2020 از طریق کانال های مختلف اقلیم کردستان را ترک می کنند که در طول سه سال به حدود 96,000 نفر رسیده است. شایان ذکر است بنیاد (لوتکا) برای امور پناهندگان و آوارگان، رقم حیرت آور مهاجرت بیش از 760000 نفر را گزارش داده که از سال 2015 تاکنون، از عراق و اقلیم کردستان مهاجرت کرده اند.
این اختلاف در آمار و ارقام دشواری در تعیین دقیق کمیت مهاجرت های نامنظم، به دلیل ماهیت اغلب مخفیانه این سفرها را برجسته تر می کند. با این حال، گزارش‌ها در مجموع بر خروج قابل توجهی از مردم از منطقه تأکید دارد که ناشی از تأثیر متقابل پیچیده عوامل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بر این پدیده است.
عوامل اقتصادی، به ویژه بیکاری بالای جوانان، به صورت قابل توجهی به گسترش بحران مهاجرت کمک می کند. چشم‌انداز سیاسی پرنوسان و فقدان امنیت شغلی، همگی به عنوان علل زمینه‌ای، به گسترش پدیده مهاجرت غیرقانونی کمک می‌کنند.
افزایش نابرابری در اقلیم کردستان عراق به نارضایتی‌های اقتصادی دامن زده است چرا که ارتباطات شخصی و پیوندهای خانوادگی، اغلب مشاغل و سرمایه‌گذاری را برای کارآفرینان جوان تضمین می‌کند و باعث می‌شود کسانی که چنین مزایایی ندارند احساس ناامیدی کنند. این امر باعث تقویت گروه های کوچک و قدرتمندی شده است و در عین حال حس ناامیدی را در میان کسانی که چنین مزایایی ندارند، ایجاد کرده است. افراد احساس می کنند که برای رسیدن به موفقیت یا باید خود را با احزاب سیاسی حاکم هماهنگ کنند و یا بدون در نظر گرفتن امیدها، آرزوها یا پتانسیل هایشان، در خطر عقب ماندن هستند. این سیستم نابرابر باعث ایجاد رنجش و ایجاد محیطی مسموم برای جوانان و خانواده ها می شود.
فراتر از فساد و عدم پاسخگویی، پویایی داخلی که مهاجرت غیرقانونی را پیش می برد، از جمله سرمایه گذاری کم را نیز باید به عوامل گسترش این پدیده اضافه کرد. قاچاقچیان از سرخوردگی این خانواده ها سوء استفاده می کنند و تصویری غیر واقعی از زندگی در غرب در نظر آنها ترسیم می کنند. بسیاری بر این باورند که مراقبت‌های بهداشتی، مسکن، تحصیل و کمک‌های مالی پس از ورود به کشورهای مقصد تضمین می‌شود اما واقعیت با انتظارات مهاجران متفاوت است.
کشورهای اروپایی، به ویژه بریتانیا، نقش مهمی در رسیدگی به مسئله مهاجرت غیرقانونی، از طریق اقدامات پیشگیرانه و هدفمند دارند. سرمایه گذاری در توسعه اقتصادی مناطق آسیب پذیر، مانند رانیه - شهری که شاهد مهاجرت نامتناسب جمعیت جوان خود به اروپا بوده است - گامی حیاتی در این راستا است. می‌توان با ایجاد مشاغل و فرصت‌ها در این جوامع، به علل ریشه‌ای ناامیدی که افراد را به خطر انداختن جان خود در سفرهای خطرناک سوق می‌دهد، رسیدگی کنیم.
می‌توان با گسترش سرمایه‌گذاری اقتصادی در جوامع در معرض خطر، ایجاد و گسترش مسیرهای قانونی برای مهاجرت، استفاده از راه‌حل‌های پژوهش محور برای درک و رسیدگی به علل ریشه‌ای این موضوع، و تقویت مشارکت اجتماعی معنادار در کشورهای مبدأ و مقصد، به رویکردی پایدار و جامع نسبت به مسئله مهاجرت های نامنظم پیدا کرد.
با این حال، باید اذعان کرد که رسیدگی به مهاجرت غیرقانونی به چیزی بیش از اقدامات واکنشی نیاز دارد. سرمایه گذاری بر روی تحقیق برای درک جامع عوامل پیچیده ای که این جریان ها را هدایت می کنند، در جهت توسعه راه حل های طولانی مدت موثر ضروری است. اگرچه نابودی شبکه های قاچاق انسان امری حیاتی است اما نمی تواند به رفع کامل این پدیده کمک کند. همکاری با پلتفرم های رسانه های محلی، برای افزایش آگاهی در مورد واقعیت های خشن و خطرات مهاجرت غیرقانونی نیز می تواند به عنوان یک بازدارنده قوی عمل کند. می‌توان با انتشار اطلاعات دقیق و افزایش آگاهی در مورد شرایط نامطمئن مسکن و مشکلات متعددی که مهاجران در بریتانیا و سایر کشورهای اروپایی با آن مواجه هستند، به مهاجران بالقوه کمک کرد تا تصمیمات آگاهانه بگیرند و آنها را از سفرهای پرخطر بر اساس وعده‌های دروغین باز داشت.
علاوه بر این، میل ذاتی انسان به سفر و کاوش در جهان با واقعیت تلخ داشتن یکی از ضعیف ترین پاسپورت های جهان { اینجا عراق و اقلیم کردستان} سرکوب شده است. بر اساس رتبه بندی جهانی پاسپورت، اخذ روادید برای شهروندان عراق فرآیندی غیرقابل حل است. این سؤال پیش می‌آید: آیا دسترسی آسان‌تر به روادید می‌تواند راه مشروعی را برای جوانان فراهم کند تا فرهنگ‌های غربی را بدون توسل به مسیرهای مهاجرت غیرقانونی و خطرناک تجربه کنند؟
ایده گرفتن ویزای سفر کوتاه مدت به عنوان یک راه حل بالقوه می تواند گام مهمی برای بهبود اضطراب و استیصال جوانان ناراضی باشد. با ارائه فرصت به جوانان برای کشف جهان به صورت قانونی و ایمن، می‌توان به طور بالقوه برخی از ناامیدی هایی را که آنها را به سمت مهاجرت غیرقانونی سوق می‌دهد، کاهش داد. این بدان معنا نیست که آزادسازی ویزا به تنهایی مسئله پیچیده مهاجرت غیرقانونی را حل می کند. با این حال، میل مشروع برای سفر و تبادل فرهنگی که در بین جوانان منطقه وجود دارد را تصدیق کرده و راهی برای رسیدگی به این موضوع است. با بهبود دادن جایگاه نامطلوب گذرنامه عراق و اقلیم کردستان و فراهم کردن امکان سفرهای قانونی، ممکن است بتوان حس ارتباط و تفاهم بیشتری بین غرب و اقلیم کردستان تقویت کرد و در نهایت به آینده‌ای باثبات‌تر و مرفه‌تر برای همه کمک کرد.
علاوه بر این، ایجاد راه‌های مهاجرت قانونی می‌تواند روزنه‌ای از امید و جایگزینی مناسب برای کسانی باشد که ممکن است به روش‌های خطرناک متوسل شوند. این مسیرها را می توان بر اساس نیازها و مهارت های خاص جمعیتی تنظیم کرد و از تبادل سودمند متقابل بین کشورهای پذیرنده و افرادی که به دنبال زندگی بهتر هستند اطمینان حاصل کرد.
این موضوع فراتر از مهاجرت های نامنظم است. اقلیم کردستان با پدیده «فرار مغزها» مواجه است به طوری که کارگران بسیار ماهر با وجود چالش های اقتصادی موجود در غرب ترجیح می دهند اقلیم کردستان را ترک کنند. آنها به سمت امنیت، ثبات، و حاکمیت قانون در کشورهای دموکراتیک غربی کشیده می شوند - عناصری که اغلب در سرزمین اصلی از آنها خبری نیست. این هجوم استعدادها به غرب چشم‌انداز اقتصادی منطقه اقلیم کردستان را تضعیف می‌کند و مشکلات اساسی مهاجرت را تشدید می‌کند.
بنابراین، هم همکاری این کشورها با مقامات کرد و هم پاسخگویی آنها در قبال سیاست‌های غیرمولد ضروری است. اقلیم کردستان تنها با تلاش برای ایجاد تحول در مسائل داخلی، می تواند امیدوار باشد که هم از موج مهاجرت های غیرقانونی در امان باشد و هم از مهاجرت با ارزش ترین سرمایه انسانی خود جلوگیری کند.
منبع: انستیتو واشنگتن برای خاورمیانه
نظر شما