به گزارش کرد پرس، میزان برداشت و خرید گندم از گندمکاران کردستانی چند سالی است که تنها به یک گزارش عملکرد مثبت و به خود بالیدن در مقابل مسئولان کشوری برای مدیران ارش استانی از استاندار گرفته تا رئیس سازمان جهاد کشاورزی تبدیل شده و بعد از پز دادن های متداوم، در هنگام پرداخت پول گندمکاران بخت برگشته دیگر کسی را نمی شناسند و پاسخگوی کشاورزان نیز نیستند.

استان کردستان یکی از استان های حاصل خیز و از تولیدکنندگان بزرگ گندم کشور محسوب می شود که هر سال بین رتبه های دوم و سوم در بحث میزان تولید و میزن خرید گندم به صورت تضمینی از گندمکاران در کشور شناخته می شود اما همیشه استان آخری است که پول گندمکاران را گاها تا ۶ ماه بعد از خرید محصول پرداخت می کند.

وقتی پای گزارش عملکرد به میان می آید مسئولان کردستان همیشه خود را در صف اول موفقیت ها می انگارند اما وقتی که پای پرداخت پول گندمکاران به میان می آید اعلام می کنند که کاری از آنان بر نمی آید و این یک مشکل کشوری است.

بر اساس اعلام نماینده شرکت بازرگانی دولتی کردستان تاکنون جمع کل واریزی های پول گندم در کردستان ۱۱ هزار و ۸۵۱ میلیارد تومان بوده که تنها معادل ۵۷ درصد از ارزش کل گندم های خریداری شده در استان است.

به گفته جمال صالحی سال جاری یک میلیون و ۱۷۱ هزار و ۴۷۲ تُن گندم به ارزش بیش از ۲۰ هزار و ۷۹۶ میلیارد تومان از کشاورزان استان کردستان خریداری شده که هنوز هم ۸ هزار و ۹۴۵ میلیارد تومان آن پرداخت نشده است.

یکی از کشاورزان سنندجی در گفت و گو با خبرنگار کرد پرس، می گوید من در قطعه زمینی که حتی به یک هکتار نمی رسد، گندم تولید کردم و با وجود زحمت های بسیار و هزینه های قابل توجهی که برای تهیه بذر و کود، تنها امیدم به زمان فروش و حاصل دسترنجم بود، اما اکنون بیش از چند ماه از تحویل محصول گذشته و مطالباتم را هنوز هم دریافت نکرده ام.

علی محمدی می گوید: چگونه است که مسئولان برای رسیدن به خودکفایی گندم همواره ما را ترغیب به تلاش می کنند ولی وقتی پای تعهدات خودشان به میان می آید، بی تفاوت می شوند و ارزشی برای زندگی کشاورزی که تنها منبع درآمد آن همین گندم است، قائل نیستند؟

وی تاکید می کند: برای من قابل قبول نیست که پول من کشاورز، وقتی گندم را به سیلوها تحویل داده ام به موقع پرداخت نشود در حالی که این امر هر سال و در فصل مشخصی انجام می شود و مسئولان با اندکی برنامه ریزی و پیش بینی آن در بودجه، می توانند این مساله را حل کنند.

این کشاورز سنندجی ادامه داد: هزینه های زندگی بالا رفته و تنها منبع درآمد ما همین پول گندم است، ضمن اینکه هزینه های جانبی فراوانی مثل خرید آب، حقوق کارگر، خرید کود و هزینه کمباین و ماشین آلات حمل گندم را داریم که کمرشکن است.

معلوم نیست که حاصل دست رنج گندمکاران چه ارتباطی به مسئولان دارند که از آن برای خود رزومه می سازند و به خود می بالند اما پرداخت پول این کشاورزان دست تنگ به آنان مربوط نمی شود.