به گزارش کردپرس، کردستان عراق به عنوان یک منطقه نسبتا با ثبات در خاورمیانه متلاطم تلقی می شود و از نظر تاریخی به دلیل روابط نزدیک با ایالات متحده و اروپا برای سرمایه گذاران خارجی جذاب بوده است.

اما ورای آسمان‌خراش‌های درخشان اربیل، پایتخت این منطقه و بزرگراه‌های مدرن، فعالان و چهره‌های اپوزیسیون به همان مشکلاتی اشاره می‌کنند که به طور گسترده‌تری گریبان‌گیر عراق شده است: فساد، سرکوب سیاسی و رفاقتی که میان صاحبان قدرت وجود دارد.

صنعا 33 ساله که در بازاری در اربیل قدم می زد، به خبرگزاری فرانسه گفت: «دیگر هیچ اعتمادی وجود ندارد .من رای نمی دهم زیرا آنها هیچ کاری نمی کنند. آنها به مسائلی که به من مربوط می شود اهمیت نمی دهند. ما پول نداریم، همه چیز گران است.»

انتخابات پارلمان کردستان عراق چهار بار به دلیل اختلافات بین دو حزب اصلی سیاسی دمکرات کردستان یا (KDP) که توسط خانواده بارزانی اداره می شود و اتحادیه میهنی کردستان یا (PUK) تحت سلطه طالبانی ها، به تعویق افتاده است.

در آخرین انتخابات منطقه ای در سال 2018، حزب دمکرات کردستان به عنوان بزرگترین حزب ظاهر شد و از آن زمان تاکنون همراه متحدان خود بر این منطقه حکومت کرده است.

اما میزان مشارکت در انتخابات قبلی تنها 59 درصد بود و اگر افراد بیشتری مانند صنعا و خانواده‌اش که هیچ‌کدام قصد شرکت در انتخابات ندارند، از حضور مراکز رای‌گیری دوری کنند، ممکن است میزان مشارکت دوباره کاهش یابد.

ناامیدی

از مجموع شش میلیون نفر جمعیت اقلیم کردستان، 2.9 میلیون نفر برای رای دادن در چهار حوزه انتخابیه ثبت نام کرده اند.

در میدانی در پایین قلعه چند صد ساله اربیل، پایگاه اصلی برای حزب دموکرات کردستان و خانواده بارزانی، پرچم‌های این حزب به‌طور برجسته ای قبل از برگزاری انتخابات به نمایش گذاشته شده است.

در سلیمانیه، دومین شهر بزرگ منطقه، این اتحادیه میهنی و خانواده طالبانی هستند که بیشتر به چشم می خورند.

شوان فاضل، تحلیلگر سیاسی و محقق دانشگاه بوستون مستقر در ایالات متحده، خاطرنشان کرد که «سرخوردگی عمومی از سیاست در حال افزایش است» و «خستگی فزاینده ای از همراهی با دو حزب حاکم منطقه وجود دارد.»

او با اشاره به افزایش بیکاری به ویژه در میان جوانان و تلاش بسیاری از آنها برای مهاجرت به اروپا و به خطر انداختن جان خود در این راه توضیح داد: «شرایط زندگی مردم در یک دهه گذشته بدتر شده است».

شوان فاضل پرداخت نامنظم حقوق برای 1.2 میلیون کارمند دولتی منطقه را یک مشکل جدی ذکر کرد زیرا به گفته او، این پول به عنوان «منبع درآمد حیاتی برای خانوارها» عمل می کند.

این موضوع با تنش های جاری بین اقلیم کردستان و دولت فدرال عراق در بغداد نیز که کنترل صادرات پرسود نفت این منطقه را تحت تاثیر قرار داده، مرتبط است.

سرتیپ جوهر کارشناس سیاسی از حزب اتحادیه میهنی کردستان، گفت: برای دو حزب با سابقه، «چالش اصلی حفظ آرایی است که دفعه قبل به دست آوردند.»

نارضایتی رای دهندگان اقلیم کردستان ناشی از «عدم ارائه خدمات عمومی» و « ترس و ارعاب» ناشی از بمباران های مداوم و عملیات نظامی ارتش ترکیه علیه مبارزان کرد از گروه غیرقانونی  اعلام شده PKK یا حزب کارگران کردستان ترکیه در منطقه است.

رای اعتراضی می تواند به نفع احزاب مخالف مانند «نسل نو» یا تشکیلات نوپایی به رهبری لاهور شیخ جنگی، از مخالفان طایفه طالبانی تمام شود.

معضل نفت

یکی دیگر از آسیب‌پذیری‌های حزب حاکم، تعلیق صادرات نفت است که قبلاً توسط دولت مستقر در اربیل - بدون رضایت بغداد - انجام می‌شد و منبع مهمی برای تأمین مالی این منطقه بود.

کردستان عراق بیش از یک سال است که به دلیل حکم دیوان داوری بین المللی به نفع دولت فدرال بغداد، از این درآمد محروم بوده است.

نمایندگان جدید پس از انتخابات پارلمانی جدید، برای انتخاب رئیس اقلیم کردستان و نخست وزیر این منطقه رای گیری خواهند کرد. در حال حاضر هر دو نقش توسط نچیروان و مسرور بارزانی، چهره های حزب دموکرات کردستان ایفا می شود.

پارلمان کردستان عراق که قبلاً 111 نماینده داشت، بعد از حکم تصمیم دادگاه عالی فدرال عراق که سهمیه 11 کرسی اقلیت ها را حذف کرد، تعداد کرسی های آن به 100 کرسی کاهش پیدا کرد. دادگاه بعدا اقدام به اختصاص 5 کرسی از 100 کرسی پارلمان به اقلیت ها کرد.

مصطفی محمود 52 ساله در یک از کافه  های اربیل قصد خود را برای رای دادن به حزب دمکرات کردستان ابراز کرد اما او اشاره کرد که انتظار چندانی از تغییر ندارد.

وی گفت: «در انتخابات قبلی هیچگاه شاهد بهبودی نبودیم. او اعتراف کرد که «تغییراتی» وجود داشته است اما آنها «توقعات را برآورده نکرده اند.»

او با اشاره به مسائل امنیتی و اقتصادی، خواستار ایجاد فرصت های شغلی برای «جوانان فارغ التحصیل بیکار» شد.

خبرگزاری فرانسه