به گزارش کرد پرس، آمارهای وزارت علوم نشان می دهد که از سال ۱۴۰۱ تاکنون، دانشگاه کردستان هیچگونه رشد و توسعه ساختاری نداشته و چند سالی است در رتبه ۲۹ کشور در میان دانشگاه های سراسر ایران جا خوش کرده و عملا سکون را به رشد و توسعه ترجیح داده است.

از نظر شاخص های علمی نظیر مقالات بین المللی، مقالات داخلی، همایش ها، ژورنال ها و اخبار حاصل از فعالیت های دانشگاه، دانشگاه کردستان از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست و نتوانسته در این حوزه ها تولیدات علمی مناسبی داشته باشد.

از سوی دیگر دانشگاه کردستان علیرغم اینکه از سال ۲۰۲۱ در رتبه بندی تایمز در جایگاه ۶۰۱ تا ۸۰۰ قرار گرفته بود، در آخرین رتبه بندی با سقوط ۲۰۰ پله ای در جایگاه ۸۰۱ تا ۱۰۰۰ قرار گرفت.

موسسه آموزش عالی تایمز در ویرایش ۲۰۲۴ رتبه بندی تأثیر خود، نام ۲۹ موسسه ایرانی را در لیست موسسه های برتر جهان منتشر کرده که دانشگاه کردستان هم جزو این اسامی است اما در رتبه بندی از جایگاه ۶۰۱ تا ۸۰۰ به جایگاه ۸۰۱ تا ۱۰۰۰ سقوط کرده و این در حالی است که دانشگاه کردستان از سال ۲۰۲۱ تا سال ۲۰۲۳ در این رتبه بندی در جایگاه ۶۰۱ تا ۸۰۰ قرار داشت.

با توجه به اینکه رتبه بندی موسسه آموزش عالی تایمز یکی از معتبرترین رتبه بندی های دانشگاهی در جهان است که بر اساس معیارهایی مانند کیفیت آموزش، مدیریت، پژوهش، استنادات علمی، وجهه بین المللی و درآمدهای صنعتی انجام می شود، به نظر می رسد در این شاخص ها با کاهش کمی و کیفی مواجه بوده که در رتبه بندی ۲۰۲۴ سقوط ۲۰۰ پله ای را تجربه کرده است.

همین مسائل باعث شده در سال های اخیر، اعتراضات اساتید دانشگاهی نسبت به جایگاه پایین دانشگاه کردستان در رتبه بندی های جهانی و داخلی به موضوعی داغ تبدیل شود که این اعتراضات نشان از نگرانی عمیق جامعه دانشگاهی نسبت به وضعیت آموزش عالی در کردستان و دلایل افت رتبه این دانشگاه دارد.

یکی از مهمترین دلایل افت رتبه دانشگاه کردستان را شاید بتوان کاهش بودجه اختصاص یافته به بخش پژوهش و آموزش عالی دانست که این کاهش بودجه، منجر به محدودیت در دسترسی به منابع، تجهیزات و امکانات پژوهشی شده و در نتیجه، تولید علم و نوآوری را با چالش جدی مواجه می کند.

مهاجرت گسترده اساتید و دانشجویان نخبه کردستانی به دیگر دانشگاه های کشور که به مراتب از جایگاه و وضعیت بهتری نسبت به دانشگاه کردستان برخوردار هستند نیز ضربه شدیدی به پویایی و کیفیت این مرکز آموزش عالی وارد کرده است.

در کنار این مسائل شاید تاکید بر افزایش کمی تولیدات علمی و تعداد مقالات، به جای توجه به کیفیت پژوهش ها، باعث شده تا تولیدات علمی دانشگاه کردستان بیشتر جنبه کمی داشته باشد و از نظر نوآوری و تاثیرگذاری داخلی و جهانی، ضعیف باشد.

دانشگاه کردستان، با ظرفیت های بالقوه فراوان، می تواند به عنوان یک پل ارتباطی قوی بین ایران و اقلیم کردستان عمل کند. انتخاب مدیرانی با دیدگاه توسعه ای و توانایی در ایجاد تعاملات بین المللی، می تواند این دانشگاه را به قطب علمی و فرهنگی منطقه تبدیل کند و از این رو انتصاب مدیران جدید در دانشگاه کردستان، بدون شک فصل جدیدی را در تاریخ این دانشگاه رقم خواهد زد و انتظار می رود این تغییرات با توجه به ظرفیت های بالای این دانشگاه، به تقویت جایگاه علمی و فرهنگی آن در سطح ملی و بین المللی منجر شود.

به نظر می رسد اعتراضات اساتید دانشگاهی به جایگاه پایین دانشگاه کردستان در رتبه بندی های داخلی و جهانی، زنگ خطری برای مسئولان است؛ برای بهبود وضعیت آموزش عالی در کردستان، نیاز به عزم جدی و اقدامات اساسی در سطح کلان بوده و با اتخاذ راهکارهای مناسب و حمایت از دانشگاه، می توان به بهبود جایگاه دانشگاه کردستان در ایران و ارتقای کیفیت آموزش عالی امیدوار بود؛ البته به شرط دمیدن نفسی تازه در قلب مدیریت این مجموعه.