کردپرس-  نوروز، جشن بزرگ سال‌نوی ایرانی، نه تنها یک رویداد فصلی یا گاه‌شماری ساده است، بلکه نمادی والا از رویش مجدد و پایداری فرهنگی بوده که هزاران سال در خورشیدخانهٔ ایران زمین پابرجا مانده است.

این جشن که ریشه در آیین زرتشت و پیش از آن دارد، با رسیدن اعتدال بهاری و شروع سال نو، طبیعت را به زایش دوباره فرا می‌خواند. در واقع نوروز نماد تاب آوری و ایران وطن نوروز است.

هم اکنون شاهد آن هستیم این جشن باستانی در گستره جغرافیای فرهنگی ایران  از جمله مناطق کرد نشین کشورهای همسایه ایران هم گرامی داشته می شود.

نوروز، جشن آغاز بهار و سال نوی ایرانی، نمادی بی‌همتای تاب‌آوری و مقاومت در برابر گذر زمان و تغییرات است.

سفرهٔ هفت‌سین با نمادهایی چون سبزه (نماد حیات)، تخم مرغ (نماد تولد)، و سیب (نماد زیبایی)، خود گزاره‌ای است برای امید به زندگی و مقاومت در برابر سختی‌ها. نوروز به ایرانیان یادآوری می‌کند که هر پایان، آغازی نوین است و هر زمستانی گذرا، بهاری جاودان را به دنبال دارد.
ایران به عنوان مهد نوروز، سده‌ها شاهد تلاش‌های بی‌وقفه برای حفظ این جشن در برابر چالش‌های تاریخی بوده و این عید باستانی همواره به عنوان نمادی از هویت ایرانی از سوی مردم حمایت شده است.

این جشن در دوران‌های تیرهٔ تاریخ، پناهگاهی فرهنگی برای ایرانیان بوده و به عنوان ارثی ناملموس، نسل به نسل منتقل شده است. در دوران معاصر هم، نوروز با تکیه بر ریشه‌های ایرانی، جایگاه خود را حفظ کرده است.

این تاب‌آوری نشان می‌دهد که نوروز نه تنها یک جشن، بلکه بخشی از روح ایرانی است که هرگز نمی‌توان آن را از مردم جدا کرد.
آیین‌های چهارشنبه سوری، خانه‌تکانی، دید و بازدید و سفرهٔ هفت‌سین، همگی ابعادی از ریشه داری فرهنگی در برابر فراموشی تاریخی هستند. پریدن از روی آتش در شب چهارشنبه سوری، نمادی از پاکسازی روح از بیماری‌ها و شرور سال گذشته است.

خانه‌تکانی هم به معنای رهانیدن خانه از گرد و غبار سال های پیش و آماده‌شدن برای استقبال از نویدهای نوین است.

جشن نوروز نشان داده فرهنگ ایرانی، هرچند پیر و هزاران ساله، همچنان زنده و پویا است. حتی در دوران مهاجرت و پراکندگی، ایرانیان با برپایی جشن نوروز در سرزمین‌های دور،  فرهنگ خاک و خانه خود را زنده نگه داشته‌اند.
هم اکنون  نوروز در سراسر جهان به عنوان جشنی فرافرهنگی شناخته می‌شود و  یونسکو در سال ۲۰۰۹ این جشن را به فهرست میراث ناملموس بشری ثبت کرد و این امر نشان از جهانی‌شدن نمادهای ایرانی دارد. نوروز امید به آینده را با احترام به گذشته می‌آمیزد و به مردم می‌آموزد که در برابر تغییرات، هویت خود را حفظ کنند.

هر ساله، با رویش دوبارهٔ سبزه بر سفرهٔ هفت‌سین، ایرانیان به جهان ثابت می‌کنند که فرهنگشان همچون درختی استوار، ریشه‌هایش را در عمق تاریخ فرو کرده و شاخه‌هایش به سوی آسمان های رشد و توسعه است.

نوروز داستان پایداری ایرانیان است؛ داستانی که هر بهار با خوشبختی و امید، صفحهٔ نویی از آن نوشته می‌شود.