کرد پرس-  هیچ شاعر و هنرمندی در حوزه تمدنی نوروز وجود ندارد که به نوروز نپرداخته باشد چون اصولاً نوروز با تار و پود فرهنگ منطقه وسیعی در آسیا و حتی دیگر کشورها عجین شده است.

ایران با همه فراز و فرودهای تاریخی اش نقطه ثقل و گرانیگاه این رویداد عظیم جهانی بوده است که در شب‌های دیجور و ایام مسرور پرچم فرهنگ نوروز را نسل به نسل به آیندگان منتقل کرده است. از افتخارات ایران همین بس که اولین کشوری بود که بین سال قمری و شمسی پیوند  برقرار کرد و اینک بر همان رویه فرهنگی تاریخ نوردی می کند. 

از طرف دیگر ایران از دیر باز  به عنوان  سنگربان دیانت و یکی از پرچمداران دین ورزی در جهان اسلام مطرح است. طبیعی است که شرم و شعور دینی در برخی مواقع مانع شور فرهنگی در مقارنات فرهنگی می شود و این حرمت نشان از معرفت دینی و تعلقات فرهنگی است .

تقارن ایام لیالی قدر و شهادت حیدر کرار علی (ع) با ایام شاد و سرزندگی نوروز در سال جدید  خلاهایی را به وجود آورده بود که مع الاسف وسوسه گران و کاسبان اختلاف ملت برخی زیاده روی هایی را داشته اند که نه در قواره نوروز بود و نه در شأن دین. 
ولی در نگاهی کلی تر مراسم مورد نظر  نوروز در مناطق اورمیه منهای بزه های دور از شأن مردم، نوعی بزرگداشت نوروز در سطح گسترده ای بوده است. حال اگر معدود افرادی به بهانه نشاط نوروزی از حیطه فرهنگ نوروز خارج شده اند و با بزه های سیاسی موجب تحریک و تشویش و نگرانی اذهان شده اند ایرادی بر نوروز نبوده و نیست و تقابلی با دین و اهانت به شهادت امام علی ( ع) نبوده است.

بر خلاف برخی برداشت های نادرست نامطلعان از اندیشه های اهل سنت، امام علی(ع) در بین جامعه شافعی مذهب دارای جایگاه ویژه ای می‌باشد که هموطنان  غرب کشور از آن بهره مندند و این تعلق درونی مانع هرگونه رفتار ناشایست به باورهای دینی مقابل می شود.
در حادثه اخیر دینمداران و حافظان حدود الهی در منطقه در صدد تقابل با آن بزه وارداتی ایستاده اند که فرازی از فریضه دینداری خود را در روز شهادت قطب عالم عرفان علی (ع) به نمایش بگذارند. 
در حقیقت نه عامه برگزار کنندگان جشن باستانی نوروز ایرانی منهای معدود اقدامات وارداتی به ساحت دین اهانتی داشته اند و نه دغدغه مندان دین‌مدار با پدیده فرهنگی نوروز مشکل داشته و دارند.
 وجود مدیریتی هوشمند با سعه صدر می‌توانست دو واقعه را با همه حاشیه هایش جمع کند و صدای نه چندان متفاوت از دو واقعه فرهنگی و دینی داشته باشد.

بر کسی پوشیده نیست که برخی بزه ها از جایی ساطع شده که خود توان اداره یک استان در کشور خود را ندارند و حتی تعلق سیاسی آنان به نوروز از سه دهه نیز فراتر نمی‌رود. 
 یا دیگری که تازه به یاد افتاده که نوروز را در کشورهای ترک تبار محبوس کند که شاید بتواند شناسنامه ای از آن برای نوسانات سیاسی خود بدوزد این همانند مثلی است که فردی در حال حاضر اقدام به ساخت آثار باستانی بنماید. 
بنابراین هرگونه اشاعه عنصر نامرادی در بین ملت نوروز و امت اسلام نشان از نفاق دو بال امت و ملت دارد و این خواست و اراده خرمن سوختگانی اند که تاب دیدن بر افروختن شمع نشاط و دینداری دیگران را ندارند .
با این توصیف امکان جمع بین دو واقعه از دو قاب با یک نتیجه نسبی وجود دارد و ضرورت امنیت و وحدت ملی در این است که سازوکار این هم زیستی و همراهی به گونه ای تعریف شود که وساوس دیگران بر او تاثیری نداشته باشد زیرا همه ساله شیوه های وارداتی در این خصوص شکل پیچیده تری به خود می گیرد.
 بنابراین لازم است ارکان کالبدهای فرهنگ نوروز با آموزه های دینی بر اساس تساهل مرضی الطرفین در مناطق با بافت جمعیتی قومی و مذهبی نهادینه شود تا از باد و باران حوادث گزندی بدان نرسد.
عموم مردم ایران و از جمله مردمان منطقه ارومیه از هر نژاد و مسلکی سالها تمرین مدارا کرده اند و دین و دیانت و مراسم های ملی را طوری تلفیق کرده اند که حسد حاسدان را برانگیخته است. ارومیه رنگین کمانی از سلایق و علایق متنوع است  که در چشم حاسدان سنگین است در آن صورت این وحدت باقی خواهد ماند و برخی تحریکات از هر دو طرف هم قطعا ناکام خواهد ماند.