خدا را شکر که مشکل اجاره نشین‌ها حل شد. دیگر هیچ صاحب‌خانه‌ای بیشتر از 25 درصد روی اجاره خود نمی‌کشد. واقها چرا ما فکر می‌کنیم حل مشکلات کشور سخت است. دیدید جلسه‌ای برگزار شد، دستوری صادر و مسئله حل شد. دیدید این همه اخم و تَخم و اولدرم بُلدرم نداشت.

انشالله در جلسه بعدی هم در مورد قمیت دلار، خودرو، مرغ، گوشت، بنزین، وسائل برقی و ... تصمیم گرفته و دستور می‌دهند و تمام. یکی، دو جلسه دیگر هم گرانی و تورم به آخر خط خود می‌رسیند و مشکلات ما حل می‌شود و همه چیز گل و بلبل می‌شود و مثل سریال‌های تلویزیون همه شاد می‌شویم و خوشحال!

واقعا ما را گرفته‌اید؟ کدام مشکل اقتصادی کشور با این نوع دستورها حل شده است که اجاره مسکن حل شود؟ اگر قرار بود با دستور اقتصاد ایران، سروسامان بگیرد که الان دلار به جای 19 هزار تومان، 4 هزار و 500 هزار تومان بود.

کاش کسی پیدا می‌شد و چندماه بعد از این دستور، پیمایشی انجام می‌داد و می‌دید چند درصد صاحب‌خانه به این دستورالعمل گردن نهاده‌اند و چند درصد از آن سرکشی کرده‌اند.

بهتر است به جای این تصمیم‌ها، تلاش کنیم تورم و گرانی را مدیریت کنیم تا قیمت‌ها خود به خود پایین بیاید. تا وقتی اقتصاد با کرشمه‌‌‌ای از دلار، رنگ عوض می‌کند، آش همان آش است، کاسه همان کاسه.

در جنوبی‌ترین نقاط پایتخت قیمت خانه‌های چندسال ساز به متری 10 میلیون رسیده است و این یعنی زندگی برای شهروندان هر روز سخت‌تر از قبل می‌شود.

این یعنی کسی که توان خرید خانه ندارد و مجبور است اجاره نشین‌ باشد باید تقریبا تمام درآمد خود را تقدیم صاحب‌خانه کند. این یعنی دیگر پولی برای زندگی کردن نمی‌ماند.

منظورم از زندگی کردن، سفر رفتن، تفریح کردن، لباس خریدن، پارک رفتن، در رستوران عذا خوردن است. و گرنه صبح از خانه بیرون رفتن و شب به خانه برگشتن برای درآوردن یک لقمه نان که اسم‌ش زندگی نیست. دو شیفت کار کردن برای دادن اجاره خانه و سیر کردن شکم خانواده که اسم‌ش زندگی کردن نیست.

وضعیت زندگی خیلی از ما از درام به زکام رسیده است. متاسفانه خیلی از ما دوستانی هم نداریم که هرچه بخواهیم به نام‌مان بزنند یا کلا لواسان را پشت قباله رفاقتمان بیندازند. البته تقصیر ماست که از این رفیق‌ها نداریم و به کسی مربوط نیست.

القصه که با این دستورها کار درست نمی‌شود و تغییری در وضعیت اقتصادی مردم ایجاد نمی‌شود. اگر به فکر مردم هستید، طرح‌هایی در بیندازید که بار از دوش مردم بردارد و اجاره بدهد آنها نفس بکشند.