به گزارش خبرنگار کردپرس، نشست هم اندیشی دهیاران و بخشداران شهرستان قروه با مدیرکل امور روستایی استانداری کردستان در حالی برگزار شد که علیرغم بیان مشکلات فراوان در حوزه روستایی، تمامی موارد به جای ارائه راهکار برای رفع مشکلات به دفاع از عملکرد دولت رسید و به نوعی حالت تبلیغاتی به خود گرفت.

در این نشست دهیاران و بخشداران از وجود یکسری از مشکلات و موانع در امور روستایی همانند کمبود بودجه، حق الزحمه ناچیز، نبود تعامل و همکاری بین بخشی و بحران آب و خشکسالی و مهاجرت روستایی و ... سخن گفتند. سخنانی که هرچند شنیده شد اما به جای اینکه مدیرکل امور روستایی به فکر راه چاره باشد مدام از اقدامات دولت در این 8 سال گفت!

توپ کمکاری به میدان دولت های قبل

شهرستان قروه یکی از بحرانی ترین مناطق کشور در حوزه آب است. شهرستانی که دارای دشت های ممنوعه بوده و اخیراً هم این دشت ها از بحرانی به حالت فوق بحرانی رسیده اند.

هرچند انتظار می رفت دهیاران و بخشداران کمی بیشتر روی هشدار خشکسالی قروه مانور دهند اما اینکه مسئولان استانی مدام در حرف هایشان بحران آب قروه را جدی می گیرند اما در عمل نه، جای بسی تأمل دارد.

مدیرکل امور روستایی استانداری کردستان در حالی حل بحران آب در قروه را یکی از مهمترین دغدغه های مسئولان استانی می داند که هیچ تلاشی برای رفع مشکل آب قروه و تسریع در پروژه انتقال آب از جانب این مسئولان دیده نمی شود.

«ابراهیم شریف پور» در این زمانه تنگدستی مردم که گرانی و تورم و بیکاری و وضعیت بد اقتصادی بیداد می کند از تزریق نشاط به جامعه آن هم نه با رفع مشکلات که با عنوان خدمات دولت سخن می گوید.

او خطاب به دهیاران و بخشداران گفت که در این نشست فقط آیه یأس خوانده شد و باید دانست که مشکلات وجود دارد و گفتن از آن ها بحق است اما این مشکلات مربوط به 8 سال اخیر نیست بلکه از دوره های قبل بوده که حال تشدید شده و روشن کردن این مسئله برای مردم بسیار اهمیت دارد.

به گفته شریف پور در حال حاضر در شهرستان قروه بحران آب مسئله ای حیاتی بوده به طوری که به یکی از محورهای نخست در استان تبدیل شده است.

او باز هم مشکلات را به ضعف مدیریت در گذشته ربط داد و با انتقاد از شدت گرفتن بحران آب به ویژه در مناطق روستایی، تصریح کرد: چرا باید در گذشته به مشکلات حوزه آب رسیدگی نشود که حالا تبدیل به این وضعیت بغرنج و بحرانی گشته است؟

مشکلات روستاها محور دفاعیات شد

«شریف پور» در ادامه به دفاع از عملکرد دولت تدبیر و امید پرداخت و بیان کرد: 94 درصد از جمعیت روستایی تحت پوشش دهیاری قرار دارند و در واقع تا سال 92 تنها 36 میلیارد تومان بودجه به دهیاری ها داده شده بود اما این مبلغ از سال 92 به بعد به 305 میلیارد تومان رسید.

او تخصیص بودجه از نظر شاخص جمعیت را مورد انتقاد قرار داد و گفت: جاده های روستایی قروه از نظر بهره مندی آسفالت 65 درصد است که در استان اول بوده و همچنین بهره مندی از گاز هم 99 درصد عنوان شده که بسیار ارزش دارد.

«شریف پور» با تأکید بر اینکه در این دولت کارهای بسیار خوبی انجام شده، بیان کرد: تصمیم بر این است که در هر شهرستان ده روستایی که دارای بیشترین مشکل ها هستند در اولویت قرار گیرند و به نوبت طبق برنامه برای رفع مشکلات پیش رفت.

او همچنین از تخصیص بودجه 8 میلیارد تومانی در سال گذشته برای دهیاریهای شهرستان قروه خبر داد و بار دیگر به بحران آب در قروه اشاره کرد و یادآور شد: مشکل آب شرب روستاهای قروه در جدی است که در سطح استان حرف اول و آخر بوده و باید تدبیری اندیشیده شود و نمی توان بدون توجه از این مسئله حاد گذشت.

مطابق اظهارات مدیرکل امور روستایی کردستان 130 کیلومتر راه روستایی در استان آسفالت خواهد شد و تمام تلاش دولت در این است که ماندگاری در روستاها افزایش یابد.

«شریف پور» ماندگاری در روستاها را مهم دانست و عنوان کرد: باتوجه به اینکه شاخص های روستایی در حال توسعه است اما ماندگاری در روستاهای می لنگد و این یعنی ما نتوانسته ایم در بحث مهاجرت های روستایی موفق عمل کنیم.

آن طور که این مقام مسئول می گوید تا زمانی که معیشت روستایی تأمین نشود نمی توان مهاجرت روستایی را مهار کرد.

شریف پور یکی از راه های جلوگیری مهاجرت از روستاها را بوم گردی دانست و گفت که در زمینه بوم گردی و گردشگری روستایی باید کار شود و فرآیندهای اداری کاهش یابند و توسعه روستایی شکل گیرد.

مشکلاتی که نمی توان ندید

مدیرکل امور روستایی کردستان در حالی خواستار تزریق امید به جامعه است که فرماندار قروه از مشکلات در حوزه روستاهای قروه می گوید و به نوعی حرف های «ابراهیم شریف پور» را زیر سؤال برد.

«حسین الماسی» با تأکید بر تسریع در پروژه انتقال آب قروه، از تخریب جاده های روستایی توسط معادن شهرستان گفت و به نداشتن جاده در 50 درصد از روستاها اشاره کرد.

او که اصلی و مهمترین مشکل شهرستان قروه را مربوط به آب دانست، گفت که تا حدودی تا زمان انتقال آب در حال مدیریت هستیم اما با این وجود تسریع در پروژه انتقال آب ضررورت دارد.

به گفته «الماسی» گرچه میانگین آسفالت جاده های روستایی قروه بالاست اما تمامی این جاده ها بر اثر استفاده معادن تخریب شده اند و در حال حاضر 50 درصد از روستاهای شهرستان جاده ندارند.

او با اشاره به فاضلاب روستایی و مشکلات مرتبط به این مسئله گفت که اجرا شدن فاضلاب یک دغدغه است و اجرا نکردن آن هم یک دغدغه و همین باعث شده نتوان در این زمینه درست پیش رفت.

«الماسی» به بحث زباله های روستایی هم پرداخت و از سامان دهی 102 دهیاری شهرستان گفت و تصریح کرد که با استفاده از ظرفیت های موجود در شهرستان می توان اقداماتی در راستای رفع مشکلات روستایی داشت.

دفاع و دیگر هیچ

با توجه به گفته های «شریف پور» باید دانست اینکه مسئولان مدام مشکلات پیش رو را به گذشته پاس می دهند و مردم را از آینده خوشبین می کنند عملکرد محسوب نمی شود. اینکه مشکلات از قبل بروز پیدا کرده و حال شدت یافته درست ولی در این 8 سال چرا مشکلات مرتفع نشدند و بلکه بیشتر هم شدند؟!

دولت که مدام از آسفالت راه های روستایی می گوید چگونه است که همچنان راه های ارتباطی روستاها پر از مشکل بوده و مدام صدای اعتراض مردم شنیده می شود؟

از طرفی مدیرکل امور روستایی از دغدغه مسئولان برای بحران آب می گوید اما آنچه در عمل مشاهده می شود دغدغه نیست بلکه تنها مانور تبلیغاتی و حرف است. حرفی که سالهاست مردم شهرستان قروه را سردرگم کرده و هنوز بر کرسی عمل جای نگرفته و گویا قرار هم نیست جای بگیرد.

مدیرکل امور روستایی در این نشست دغدغه دهیاران و بخشداران را آیه یأس خواند در حالی که باید گفت، سخن گفتن از حقیقت آیه یأس خواندن و به معنای نا امیدی نیست. وقتی در شهرستان قروه 47 روستا با بحران آب مواجه هستند، وقتی راه های روستایی پر از دست انداز و چاله های ناهموار هستند، وقتی معیشت اقتصادی مردم در روستاها در مرز خطر قرار داد و ... چگونه می توان آیه یأس نخواند و امیدواری کاذب داد؟!

فقدان مسئولیت پذیری دهیاران و بخشداران

جدای از تمامی این موارد شاید یکی از دلایل مشکلات روستاها باز می گردد به ضعف دهیاران و بخشداران که از یک طرف تخصص لازم در امور مرتبط را ندارند و برای همین نمی توانند در تصمیم گیریها و برنامه ها درست پیش بروند و از طرف دیگر قدرت اجرایی آن چنانی ندارند که بتوانند از ظرفیت های موجود بهترین بهره را ببرند.

همچنین مهمترین نکته در امور روستایی باز می گردد به مسئولیت پذیری. موضوعی که چندان در میان بخشداران و دهیاران دیده نمی شود و به نوعی تنها به دنبال کسب رضایت مدیران بالاتر هستند تا رضایت مردم؛ چرا که اگر احساس مسئولیت در میان این افراد مسئول می بود نباید حال و روز روستاهای شهرستان به جایی می رسید که جاده های مرگ داشته باشند و دست در دست خشکسالی زندگی کنند!