به گزارش کُرد پرس، هنوز داغ کسب رتبه پنجم بیکارترین استان کشور بر دلمان سنگینی می کند که خبر می رسد دعوا در میراث فرهنگی کردستان طوری بالا گرفته که هر آن ممکن است همه زیرساخت های آن را هم به باد فنا دهند. هر چند نمونه اداره مریوان به عنوان یکی از جذاب ترین شهرهای توریستی و تجاری کشور از سوی مسئولان کردستانی مشت نمونه خروار مناسبی برای آینده کردستان بود و متاسفانه در سکوت همه خراب کاری ها پیش می رود.

موضوع اداره باندی و محفلی کردستان از سوی «مدعیان توسعه» در 7 سال گذشته بر کسی پوشیده نیست و ناظر منصفی هم نیست که تایید نکند در سه سال اخیر این باندبازی ها به اوج خود رسیده است. حال اقتصاد استان در حال وخامت جدی است، بازار به مرحمت سازمان فشل صمت- بخوانید (سمت کردستان)- به حال خود رها شده و اندک واحدهای نیمه صنعتی استان از کار افتاده اند، مردم بی بخت کردستان پشت بام خواب و مغازه خواب شده اند و حالا آقایان بر سر انتصاب مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تشت رسوایی شان در حال افتادن از بام است.

«صنایع دستی، گردشگری و میراث فرهنگی،» سه واژه ای هستند که اگر دلسوزانی از جنس مردم با دغدغه مردم بر این استان مسلط می شدند می توانستند اقتصاد و معیشت این مردم را به سمت بهبودی دگرگون کنند. کردستان می توانست قطب گردشگری طبیعی و حتی سلامت کشور باشد و صنایع دستی آن هم که شهره آفاق است اما چه سود که مردمِ گیر افتاده در چنگال محافل «چندنفره»، از این ظرفیت ها بی بهره شده اند.

هنوز یک هفته از انتصاب مدیر کل میراث فرهنگی کردستان با نظر وزیر این وزارتخانه نگذشته است که خبر می رسد استاندار کردستان در یک دستور سازمانی از همه دستگاه ها خواسته است این مدیر را در جلسات راه ندهند و حتی اخبار فضای مجازی حکایت از صفر شدن اعتبارات استانی این اداره کل دارد، اداره ای که حدود یک سال است به سرپرست اداره می شود.

حالا هم نامه هایی از سوی فعالانی که چندان هم هویت شان معلوم نیست خطاب به استاندار و رییس جمهور و ..... منتشر می شود که خواستار لغو این انتصاب هستند. از سوی دیگر برخی دغدغه مندان واقعی این بخش نگران به خطر اقتادن ثبت جهانی هورامان و چند پروژه دیگرند. اسماعیل مریوانی که حکم مدیر کلی اش اینگونه جنجال ساز شده خود از معاونان این داره کل بوده و در این مدت سرپرست بوده است اما ظاهرا گزینه تصدی گری این سمت از نظر استاندار کردستان شخص دیگری بوده است. بازی سیاسی برای گماردن اشخاص به کنار، خطر از دست رفتن ظرفیت های این بخش را کجای دلمان بگذاریم. این است حکایت اداره کردستان بی بخت.