به گزارش خبرنگار کردپرس، 12 سال قبل، دو بانده کردن مسیر میاندوآب – بوکان به طول 57 کیلومتر شروع شد. شهرستان میاندوآب تا سال 92، 20 کیلومتر حوزه استحفاظی خود را به یک بزرگراه چهار بانده تبدیل کرد و آن را به زیر ترافیک برد. بوکان نیز چهار سال بعد از میاندوآب تنها موفق شد 10 کیلومتر از حوزه استحفاظی خود را تا اول شهر سیمینه از سمت میاندوآب به زیر بار ترافیک ببرد.

این همان محوری است که خیرالله خادمی، معاون وزیر راه و شهر سازی، بهمن ماه سال 95 که برای بازدید و بررسی روند اجرای بزرگراه بوکان – میاندوآب به این شهرستان سفر کرده بود، آن را یکی از پنج کریدور اولویت دار شرکت ساخت و توسعه راههای کشور عنوان کرد و افزود:‌ «در اجرای این پروژه مشکل طرح و دستور وجود ندارد و هر دستوری جهت اتمام به موقع پروژه نیاز باشد تصویب و اجرا خواهد شد».

محوری که به دلیل ترانزیتی بودن ترافیک سنگینی را تجربه می کند. انواع وسائل نقلیه سنگین و نیمه سنگین در آن تردد می کنند. به علت نبود جاده دسترسی در فصل برداشت کشاورزی، تردد انواع وسائل نقلیه کشاورزان و موتورسیکلت سبب سنگین تر شدن ترافیک محور بوکان- میاندوآب می شوند و همچنان در دست احداث است و تا کنون آمار تصادفات جاده ایی در این محور بسیار بالا بوده و از آن به عنوان قتلگاه هم نام می برند.

به گفته قسیم عثمانی نماینده بوکان در مجلس دهم؛ «خسارات جانی این مسیر از خسارت های جنگ تحمیلی در این منطقه بیشتر است».

او همچنین سال گذشته خطاب به وزیر راه و شهرسازی در مجلس گفته بود؛ «جاده های بوکان هر روز قربانی می گیرند، ولی در برخی از نقاط کشور جاده های فانتزی می زنید و باند دوم جاده بوکان همچنان معطل مانده است».

پروژه ایی که در صورت بهره برداری می تواند ضمن کاهش بار ترافیکی در شهر به سالم ماندن زیر ساخت های شهری و جلوگیری از آلودگی صوتی و زیست محیطی ناشی از ورود وسائط نقلیه سنگین و عبوری به داخل شهر نیز منجر شود.

اما عدم تکمیل این محور که به گفته معاون وزیر راه «از جمله اولویت ها است» ولی متاسفانه طی یک دهه اخیر جایی در میان اولویت های این وزارتخانه نداشته است، را سرپرست فرمانداری بوکان «کمبود نقدینگی» می داند و مدیرکل سابق راه و شهرسازی آذربایجان غربی «آزادسازی و تملک اراضی» و «جابه جایی تاسیسات» بیان کرده است.

در طول این 10 سال در هر تصادف، متولیان امر همه مسئولیت ها و خطاها را به گردن رانندگان می گذاشتد اما فرمانده پلیس راه شهرستان میاندوآب هم که جاده های بوکان را تحت مدیریت و نظارت دارد، از عدم رفع نواقص و ایمن سازی جاده های بوکان علیرغم کم هزینه بودن خبر داد و گفت: «تا کنون چندین بار در خصوص ایمنی جاده هشدار داده ایم اما تا به امروز این نواقص رفع نشده اند».

تعلل دولت در رسیدگی به وضعیت جاده های بوکان در یک جمله خلاصه می شد؛ «جاده های بوکان همچنان قربانی می گیرد».

در نهایت این پروژه با 12 سال تاخیر صدها جان گرفت، تا شاید خودش جانی دوباره بگیرد. امروز نماینده بوکان در مجلس از آغاز عملیات‌ اجرایی آسفالت قطعه دوم جاده بوکان – میاندوآب از سیمینه تا داشبند خبر داد و گفت: «در آینده ی نزدیک این محور به زیر بار ترافیک می رود».

انور حبیب زاده اعلام کرد: «در مرحله ی بعدی از داشبند تا شهر بوکان نیز دو بانده و آسفالت شده و به زیر بار ترافیک خواهد رفت».

او اظهار داشت:« 12 سال قبل، دو بانده کردن مسیر میاندوآب – بوکان به طول 57 کیلومتر شروع شد و تا به امروز تنها 30 کیلومتر آن یعنی تا اول شهر سیمینه از سمت میاندوآب دو بانده است و به زیر بار ترافیک رفته است».

به گزارش کردپرس، محور میاندوآب – بوکان در مسیر کریدور غرب کشور قرار گرفته است؛ کریدوری که از بازرگان شروع شده و به بندر امام خمینی (ره) در جنوب ختم می شود و از لحاظ ترافیک ترانزیتی اهمیتی ویژه دارد.

سال 87 پروژه تبدیل کردن این محور به یک بزرگراه در قالب بزرگراه میاندوآب- کرمانشاه آغاز شد و شهرستان میاندوآب تا سال 92، 20 کیلومتر حوزه استحفاظی خود را به یک بزرگراه چهار خطه تبدیل کرد و بوکان نیز 10 کیلومتر آن را سال 96 به بزرگراه تبدیل کرد.

در این محور از ابتدای شهر سیمینه تا ورودی شهر بوکان به علت دو خطه بودن به قتلگاه شهروندان تبدیل شده است و جاده سال هاست خونین است.