ای دریغا دریغ! بزرگ مردی از میان ما رفت که جای او _ در میان ما _ همواره تهی خواهد ماند و سبز. روانشاد استاد دکتر مسعود گلزاری _ که روانشان در مینوی بَرین شاد باد! یکی از گرانسنگ دانش و فرهنگ بود و از دلبستگان و باوروران پرشور به پیشینه و تاریخ ایران.

او سالیان پرشمار از زندگانی ارزشمند و پربارش را در کار شناختن و شناسانیدن ایران کرد: ایران شگرفِ شکوهمند؛ ایرانی شگفت انگیز تاسه خیز. او همواره، گرم و گیرا و گزیده از ایران سخن می گفت و درباره ی آن، می نوشت. به ویژه بیش به کرمانشاه؛ این ایران خُرد که نمونه ای است نغز و ناب از ایران بزرگ، دل می باخت و در پژوهش ها و کاوش های خویش، چونان باستانشناس، بدان می اندیشید و می پرداخت؛ نیز به درست، از آن روی که آن را بیش می شناخت، در شناسانیدنش به دیگران می کوشید.

هر آینه، درگذشت روان شادِ فرخندهِ یاد، دکتر مسعود گلزاری، هر ایرانی جان آگاه خویشتن شناس را، مایه ی اندوهی است گران و سوگی سترگ، به ویژه کرمانشاهیان را که او بسیار دوستشان می داشت و نیک به آنان نزدیک بود. روانش شاد باد و یادش هماره گرامی!

میرجلال الدین کزازی

5 مرداد 99