جریان ثبت ملی گلیم هرسین به هیچ شخصیت حقیقی و حقوقی ارتباط پیدا نمی کند. در سال ۱۳۸۸ در جریان یک جلسه در سازمان مالکیت معنوی، بنده در جریان ثبت نشان ملی جغرافیایی قرار گرفتم. در همان زمان این موضوع را با شورای شهر، فرماندار و مسئولین وقت میراث (که فقط در فکر خرید و فروش گلیم در مکان دولتی میراث بود) در میان گذاشتم. متاسفانه با بی مهری و میل سردی و گاهی اوقات با تمسخر مسئولین مواجه شدم.
با توجه به این موضوع - و باتوجه به وابستگی که به هرسین داشته و دارم - با هزینه شخصی به منظور جلوگیری از سرقت نگاره ها، تکنیک، رنگ و ... گلیم هرسین، مراحل ثبت را با وجود همه مشکلات اداری و فنی با موفقیت پشت سر گذاشتم که همه مدارک و مستندات آن موجود است. درسال ۹۴ باگذشت زمان موفق به دریافت لوح ثبت نشان ملی جغرافیایی شدم. آذر ۹۵ در جشنی که بابت ثبت ۹ اثر ملی در ساختمان میراث تهران برپا شد، از آقایان خواهش کردم در این جلسه شرکت کنند که با بی مهری مواجه شدم. همان زمان با بیش از بیست خبرگزاری معتبر، این رویداد مهم را پوشش خبری دادم.

پس از مهاجرت معکوس از تهران به هرسین، تقاضای برپایی جشن کردم که متاسفانه پس از هفت جلسه نتوانست منتج به نتیجه ای برای بر پایی این مراسم شود. آن زمان جریان ثبت بین المللی نیازمند ۱۰۰۰فرانک سویس (۴۵۰۰۰۰۰تومان) بود که مسئولین تقبل نکردند. امام جمعه وقت فرمودند که اگر آقایان توان پرداخت ندارند در نماز جمعه عنوان شود تا از مردم کمک بگیریم که با ممانعت اینجانب مواجه شد. خودم میخواستم پرداخت کنم که غرور مدیریتی استان و شهرستان مسئله را شخصی قلمداد کردند و بخاطر ژست مطبوعاتی مانع شدند. تا اینکه قیمت ارز افزایش یافت و میبایست مبلغی بالغ بر۱۵ میلیون تومان پرداخت می شد. با برگزاری جلساتی شورای شهر را قانع کردند مبلغی را _ که گویا پنج میلیون تومان یا اندکی بیشتر _ پرداخت کند و بقیه هم از طریق میراث فرهنگی استان تهیه شد. اما در جلسات دفاعیه اگر آقایان با هواپیما و حق ماموریت یا با ماشین اداری با حق ماموریت حضور پیدا کردند، بنده بار اول با آمبولانس و از بیمارستان( مردم ) تهران و با کلیه جراحی شده حضور پیدا کردم. بار دوم نیز آقایان با همان پرواز و حق ماموریت تشریف فرما شدند.

بنده به شهادت آقای پرویزی راننده اتوبوس، بعلت نبود صندلی خالی تا تهران روی پله وسط اتوبوس نشستم و به بخاطر انجام تعهداتم به شهرم، قبل از آقایان درمحل اجلاس دفاعیه حاضر شدم و این مُهم را همیشه در مصاحبه ها و سخنرانی‌ها _ که مستنداتشان موجود هست _ عنوان کرده ام. این افتخار به هیچ شخصی، مدیرکلی، فرمانداری، نماینده ای و یا فیروز ناصری، وابسته نیست. این افتخار، یک افتخار ملی است و برای هرسین کهن دیار متمدن، در قلب زاگرس استوار، پابرجاست.

علیرغم اینکه جریان ثبت ملی گلیم هرسین بارها از سوی مسئولین به عنوان بیلان کاری خویش بیان شده !! ولی هر بار با الطاف همشهریان بزرگوار و عزیزم به شکل تلفنی، تلگرامی، پیامکی، حضوری و...مواجه شدم و مرا مجبور کردند تا این چند جمله را از باب روشن شدن اذهان عمومی عنوان کنم.
ای هرسین سرفراز! با مردم قدرشناسی که داری، مطمئن باش که همین دلسوزان به دور از ژست های تبلیغی ترا از این رخوت و خمودگی نجات خواهند داد. توصیه ای هم به مسئولین محترم که اگر قدمی صادقانه برای مردم بردارید، آن ها عاشقانه جوابگوهستند.