پیشتر هم گفته شد و عملکرد مسئولان هم در موج های قبلی این بیماری نشان داد، ما مردم کردستان در برابر این بیماری تنهای تنهای هستیم، پس بیایید همپیمان شویم که باردیگر عزا دار نشویم.

ما و پرستاران کردستان رها شده ایم؛ در میانه بی عملی ها و عدم تصمیم گیری ها و نبود امکانات. دیدیم که تیر ماه کردستان چگونه گذشت؛ دیدیم مسئولان ما حتی نتوانستند برای قرنطینه سنندج به مدت یک هفته آن هم بعد از نامه های نگاری های فراوان به رییس جمهور و ... تصمیم بگیرند، دیدیم که آوار کرونا چگونه در تنهایی بر سرمان ریخت، دیدیم که چه خانواده هایی عزادار شدند و دست آخر هم فلان کارواش مقصر شناخته شد از سوی مسئولان محترم.

کردستان عزا کم ندارد، عزای محرومیت و بیکاری و رها شدگی در میان سیاستگذاری ها. عزای مدیران فاسدی که یک شبه استخدام شده اند وبر بزرگ ترین سازمان ها و نهادهای اقتصادی و صنعتی استان مسلط شده اند. عزای سیاست زدگی اقتصاد. عزای تبدیل شدن کردستان به جولانگاه دلالان به اصطلاح بازرگان و .....

بنابراین بیایید واقع بین باشیم، ما تاب یک بار دیگر عزا دار شدن نداریم. پرستاران کردستان تاب یک موج دیگر بیماری را ندارند. آمار امروز یک هشدار جدی است. هشداری از جنس یک خیز دوباره بیماری.

تنها خودمانیم و خودمان. بیایید رعایت مسائل بهداشتی را داشته باشیم و عزایی دیگر بر غم های مزمن مان اضافه نکنیم.