به گزارش خبرگزاری کُردپرس، زریوار که همچون نگینی در غرب کشور می درخشد و هر سال گردشگران زیادی را به خود جذب می کند، اما در سایه بی توجهی متولیان، در سال های اخیر شرایط نامناسبی پیدا کرده و بیشتر موجب دفع گردشگران می شود تا جذب آنها!
این بی توجهی ها باعث شد که امروز استاندار کردستان هم در جلسه کمیته استانی برنامه مدیریت جامع تالاب زریوار، از محیط زیست کردستان و شهرداری مریوان به شدت انتقاد و عنوان کند: همواره در مورد زریوار و ساماندهی آن صحبت میشود ولی توجه جدی به آن صورت نمیگیرد.
او گفت: زریوار یک ظرفیت بزرگ زیست محیطی و گردشگری برای استان است ولی متاسفانه برای زریوار کار چندانی انجام نشده است.
بهمن مرادنیا افزود: اگر نسبت به ساماندهی و رفع مشکلات تالاب زریوار درست اقدام میشد این تالاب میتوانست یک منبع درآمدی پایدار برای استان باشد.
او خطاب به مدیران محیط زیست در خصوص برنامههای مختلف برای مطالعه مشکلات زریوار گفت: سالهاست از این دست مطالعات پراکنده در دست انجام است ولی نتیجه چندانی از آن حاصل نشده است، بنابراین ضرورت دارد چند مورد برنامه محدود مشخص و نسبت به اجرایی شدن آن اقدام شود.
سازمان محیط زیست قانون حفاظت از تالابها را در مورد زریوار اجرا کند
مرادنیا اظهار کرد: بهتر است سازمان محیط زیست قانون حفاظت از تالابها را در مورد زریوار به اجرا بگذارد و عوامل تهدیدکننده آن را رفع کند، چرا که امروز زریوار از جوانب مختلف مورد تهدید است.
همچنین در خصوص حضور شهرداری در حاشیه زریوار نیز گفت: شهرداری چندین سال است درتالاب زریوار حضور دارد و در ساماندهی آن به هیچ وجه موفق نبوده و امیدی نیز نمیرود در آینده بتواند موفقیتی کسب کند.
مرادنیا یادآوری کرد: شهرداری در محل تالاب زریوار باید تابع قوانین و مقررات محیط زیست باشد و ساختار و دستورالعملهای زیست محیطی را بپذیرد.
غفلت متولیان از دریاچه زریوار و نبود مدیریت یکپارچه در این مرکز مهم گردشگری در غرب کشور، تا جایی پیش رفته که اخیرا فعالان زیست محیطی شهرستان مریوان هم نسبت به فاجعه زیست محیطی در زریوار هشدار داده اند.
فعالان محیط زیست مریوان معتقدند که به دلیل اختلاف در مدیریت دریاچه بین شهرداری و محیط زیست، خدمات رسانی به منطقه گردشگری دریاچه زریوار عملا متوقف شده به نوعی که حتی چمن ها و درختچه ها خشک شده و درخت ها هم در آستانه خشک شدن هستند.
اما داستان غم انگیزتر دریاچه زریوار، مرگ ماهیانی است که تاب تحمل آب آلوده آن را دیگر ندارند و چهار سال است که در فصل تابستان می میرند و گردشگران با دیدن اجساد آنها در کنار دریاچه آه از نهادشان بلند می شود. و این مرگ ها به اذعان رئیس محیط زیست مریوان، به دلیل ورود فاضلاب انسانی و کود حیوانی است که وارد دریاچه می شود و تهدیدی جدی برای دریاچه و ماهیان آن شده است. تهدیدی که البته محیط زیست مریوان را نشانه گرفته اما همچنان مدیریتی واحد برای آن وجود ندارد و معلوم نیست قرار است چند جاندار بی گناه دیگر جان دهند تا شاید تصمیمی برای ساماندهی این دریاچه گرفته شود!
نظر شما