آواز جاودانه محمدرضاشجریان سالهای سال است که با ثانیه های زندگی هر ایرانی گره خورده و بر تارک این سرزمین درخشیده است. خبر پرکشیدن این بزرگمردِ مردم مدار که منتشر گردید، انگار تکه ای از قلب ایران کنده شد. ناگهان حس غریبی سرشار از غم و اندوه بر آسمانه این "کهن دیار" مستولی گشت و اشک و ماتم را بر سیمای مردم فرهنگ دوست ایران حک نمود.

بی تردید با پرواز حافظِ موسیقیِ ایران زمین، پاسداشت زحمات و تلاش های بیدریغ وی برای زنده نگه داشتن موسیقی اصیل ایرانی، کمترین کاریست که مسئولین می باید انجام دهند. هرچند می توان این قدردانی را با نامگذاری یکی از میادین این شهر یا بلوار و خیابان و فرهنگسرایی شایسته بنام استاد شجریان انجام داد اما بنظر صاحب این قلم ، ایجاد "پارک هنرمندان" در شهر کرمانشاه برای اهالی فرهنگ و هنر بنام این استادِ نام آور، بامسمی ترین اقدامیست که متولیان امر می توانند از خود به یادگار گذارند. مأمنی فاخر برای اصحاب هنر استان تا بتوانند در این مکان موسیقی زنده بنوازند، محلی دائمی برای اجرای تئاتر خیابانی داشته باشند و محصولات هنری خود را در فضایی کاملا فرهنگی به نمایش بگذارند.

انتظار م یرود که شهرداری و شورای اسلامی شهر و فرمانداری کرمانشاه برای ارج نهادن به جایگاه هنرمندان این دیار و به منظور زنده نگه داشتن تمام خدماتِ استاد شجریان به فرهنگ این مرز و بوم ، یکی از پارک های سطح شهر را بنام خسرو آواز ایران به هنرمندان و اصحاب فرهنگ این سامان اختصاص دهند و با ساماندهی آن ، شرایطی را فراهم آورند که هر مسافری با وارد شدن به این شهر بداند بوستانی وجود دارد که در آن براحتی می توان فرهنگ و هنر این دیار را دید و شناخت در حالیکه بر سردرب آن، تندیس پرآوازه ترین هنرمند موسیقی اصیل ایرانی قرار گرفته است.