یکی از انتقاداتی که به وضعیت شوراها می‌شود این است که شوراهای اسلامی شهر و روستا عملاً به شورای شهرداری تبدیل شده‌اند و نقش نظارتی خود را نسبت به دیگر نهادها و حوزه‌های زندگی شهری به فراموشی سپرده‌اند. این انتقاد کاملاً درست است اما به دلایل مختلف از جمله آنکه از یک سو، شهرداری، بودجه و هزینه‌های شورای شهر را تأمین می‌کند و از سوی دیگر نقش شورا در شهرداری‌ها بیشتر رنگ اجرایی به‌خود می‌گیرد؛ نمایندگان مردم در شوراها بیشتر تمایل دارند فعالیت‌های خود را در امور مربوط به شهرداری خلاصه کنند. اگر اندکی بدبینی یا واقع‌بینی هم داشته باشیم می‌توانیم این نکته را به دلایل مذکور اضافه کنیم که معمولاً در بیشتر شهرداری‌ها امکان سفارش دوستان و آشنایان، پارتی‌بازی، امتیاز گیری و ... برای کسانی که بخواهند به جای خدمت به شهر و مردم، جیب خود را پر نمایند، وجود دارد. برای این افراد حضور در شهرداری بیش از هر جای دیگر جذاب است.

شورای شهر سقز هم از این قاعده مستثنا نیست. در طول سه سال گذشته، تمام همّ و غمّ اعضای شورا، رسیدگی به امور مربوط به شهرداری بوده و کمتر به دیگر مسائل موجود در شهر ورود پیدا کرده‌اند. با این اوصاف، شهر سقز نزدیک به یکسال است شهردار ندارد و اکنون پرسش اصلی از شورای شهر سقز این است که چرا در انجام تنها وظیفه خود ناکام مانده‌اند و تکلیف این جایگاه مهم اداری را مشخص نمی‌کنند و آیا می‌دانند که نبود شهردار چه آسیب‌ها و چه مشکلاتی را در حوزه عمران و برنامه‌ریزی شهری ایجاد کرده است؟