به گزارش کردپرس دولت ترکیه طی دو عملیات نظامی گسترده علیه کردهای سوریه در سال های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، دو منطقه را از کردهای سوریه گرفت تا تقریباً ارتباط سه منطقه کردنشین در سوریه با هم قطع شود.

اما ترکیه باز هم به دنبال تضعیف هرچه بیشتر اداره خودگردان در شمال شرق سوریه است و از سال ۲۰۱۹ که بر ایستگاه پمپاژ اصلی برای تامین آب حسکه تسلط یافته، بارها اقدام به قطع آب یک میلیون نفر از ساکنان این شهر و اطراف آن کرده است.

سارا کایالی از پژوهشگران دیده بان حقوق بشر به دویچه‌وله گفته است این اقدام ترکیه باعث بوجود آمدن یک فاجعه انسانی شده است.

ترکیه و شورشیان تحت حمایت این کشور کنترل ایستگاه پمپاژ آب علوک را در دست دارند و نیروهای کرد سوریه نیز بر نیروگاهی که برق آن را تامین می‌کند، کنترل دارند. همین مسئله باعث شده ترکیه در مورد وصل مجدد جریان آب شرب حسکه بهانه جویی کند.

گونای یلدیز، تحلیل‌گر سیاسی در مرکز مطالعات کاربردی ترکیه نیز با اشاره به بهانه جویی ترکیه به دویچه‌وله گفت: ترکیه قطع آب را تکذیب کرده و می گوید مسایل فنی و نگاهداری ایستگاه در قطع آب دخیل بوده و این ایستگاه پمپاژ با مشکل تامین برق از نیروگاهی روبه‌رو شده که تحت کنترل ترکیه نیست.

او هدف ترکیه از این اقدام را تلاش برای بی ثبات کردن منطقه تحت کنترل کردهای سوریه دانست.

اما چارلز فلین، پژوهشگر مرکز اطلاعات روژاوا در منطقه تحت کنترل کردهای سوریه، سه دلیل را برای اقدام ترکیه در قطع آب به روی کردهای سوریه بر شمرد که مهمترین آن ترس از شکل گیری یک کیان مستقل کردی در مرزهای جنوبی این کشور است.

او به دویچه‌وله گفت: اردوغان نگران شکل گیری کیان کردی در سوریه و تاثیر آن بر جمعیت کردهای ترکیه است.

این پژوهشگر همچنین اشاره کرد که ترکیه از میان افراطیها در سوریه یک گروه شبه‌نظامی تشکیل داده که نمی خواهد به ترکیه باز گردند. از طرف دیگر، اقتصاد ترکیه تضعیف شده و ادامه جنگ و تنش یک مزیت برای اقتصاد محسوب می‌شود.

اما دانیل مویان، سخنگوی دفتر هماهنگی امور انسانی سازمان ملل با اشاره به نیاز مبرم به آب در دوره شیوع کرونا، قطع آب به روی کردها را یک فاجعه دانست.

اوده طاها اوغلو، پژوهشگر مسائل ترکیه مشکل قطع آب به روی کردهای سوریه از سوی ترکیه را پیچیده دانست و تاکید کرد این مسئله بدون دخالت بین‌المللی قابل حل نیست.