به گزارش کردپرس، روند قلع و قمع درختان مناطق جنگلی کردستان ترکیه که بیش از دو سال پیش آغاز شده، همچنان ادامه دارد. فعالان کرد و طرفداران محیط زیست به این روند جنگل زدایی که بیشتر به بهانۀ عملیات نظامی و در مناطق ممنوعۀ نظامی انجام می شود، «کشتار درختان» می گویند.

کشتار درختان، چنان که گفته شد، در مناطقی که (معمولاً به بهانه های واهی) مناطق ممنوعۀ نظامی اعلام می شوند، عمدتاً در مناطق جودی، بستا و گابار انجام می گیرد و چون دسترسی مردم بومی منطقه، رسانه ها و فعالان محیط زیست به جنگل های قلع و قمع شده تقریباً غیرممکن است، اطلاع رسانی درستی دربارۀ آن صورت نمی گیرد.

علاوه بر این، اطلاع رسانی دربارۀ قطع و فروش چوب درختان این مناطق ممنوع است و تا کنون منبع اصلی کسب خبر دربارۀ ابعاد و گسترۀ جنگل زدایی، در درجۀ اول، حجم چوبی بوده است که در کنار جاده ها دپو می شود و برای فروش به بازارها منتقل می گردد. نیروهای محلی نیز که توسط ارتش و ژاندارمری برای قطع درختان و حمل و نقل چوب به خدمت گرفته شده اند، گاه لب به اعتراف گشوده اند و از گوشه هایی از فاجعۀ زیست محیطی که در جریان است پرده برداشته اند. برخی از کارگران نیز از فعالیت های خود در این مناطق عکس و فیلم تهیه کرده و در شبکه های اجتماعی منتشر کرده اند. دیگر این قتل عام زیست محیطی بر کسی پوشیده نیست و هرازگاهی صدای اعتراض نمایندگان کرد، فعالان محیط زیست، شهرداری های کردستان ترکیه و نهادهای مردمی بلند می شود، اما حکومت تاکنون تنها سکوت کرده است.

در چند روز اخیر تعدادی تصاویر ماهواره ای منتشر شده که مناطقی را پیش و پس از قطع درختان نشان می دهد و با مقایسۀ آنها می توان به ابعاد فاجعه پی برد. مناطق کوهستانی جنگلی بستا در استان شرناخ بدون هیچ مبالغه ای به تپه های بی آب و علفی تبدیل شده اند.

البته قطع گستردۀ درختان توسط نظامیان ترکیه تنها محدود به کردستان ترکیه نیست. نیروهای نظامی ترکیه در مناطق تحت کنترل خود در کردستان عراق و کردستان سوریه نیز دست به قلع و قمع گستردۀ درختان این مناطق زده اند. علاوه بر این، دشمنی با درختان کردستان تنها در قطع و فروش آنها خلاصه نمی شود. خبرگزاری مزوپوتامیا در چند گزارش مدعی شده است که نیروهای نظامی پس از قطع درختان ریشه های آنها را نیز می سوزانند که مجدداً رشد نکنند. افزون بر این، چندین سال است آتش سوزی های مناطق جنگلی کردستان ترکیه، که کردها معتقدند اکثراً عمدی بوده و توسط نظامیان آغاز می شوند، بدون هیچ تلاشی برای اطفا، جنگل ها و مراتع را طعمۀ خود می کنند و حتی از دخالت مردم برای خاموش کردن آتش ممانعت به عمل می آید. سال گذشته در آتش سوزی جنگل های درسیم، فاتح مهمت ماچ اوغلو شهردار درسیم از حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) که با مردم برای خاموش کردن آتش به جنگل رفته بود، توسط پلیس متوقف شد و تلاش وی برای متقاعد کردن آنها ثمری نداشت. ماچ اوغلو به تماشای سوختن کوهستان نشست و گریست.

فعالان کرد معتقدند کشتار درختان کردستان یکی از جلوه های دشمنی ترکیه با کردها است. حکومت ترکیه می خواهد طبیعت کردستان را نابود کند و در کنار آن با ناامن کردن مناطق مرزی و محدود کردن دسترسی کشاورزان و دامدارن به زمین ها و مراتعشان، هم در کردستان ترکیه و هم در کردستان عراق و سوریه، کردها را وادار به مهاجرت کند. کوچاندن اجباری کردها نیز روشی قدیمی در راستای تلاش برای نابودی زبان، فرهنگ و هویت آنها است، که در ترکیه سابقه ای طولانی دارد و پدیدۀ تازه ای نیست. یک سال پیش از این، صلاح الدین دمیرتاش رئیس مشترک پیشین و دربند حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) دربارۀ آتش سوزی جنگل های کردستان ترکیه، عمدی بودن آنها و خودداری دولت از اطفای حریق و همچنین ممانعت پلیس و نیروهای نظامی از تلاش های مردمی برای خاموش کردن آتش، گفت «دلیل خاموش نشدن آتش جنگل ها ناکافی بودن امکانات نیست. بیشتر جنگل های منطقه عمداً به آتش کشیده می شوند و هیچ کس اجازه خاموش کردن آنها را ندارد. این سیاستی است که ده ها سال است ادامه دارد. این واقعیت را همه می دانند اما بدبختانه کسی جرأت بیان آن را ندارد.»

منبع تصاویر: خبرگزاری مزوپوتامیا