به گزارش کردپرس، شهر نشویل آمریکا به سبب سکونت حدود 20000 تن از کردهای عراق « کردستان کوچک» لقب گرفته است. رسانه های این ایالت در گزارش هایی درباره زندگی جامعه کردهای این شهر، به اشتغال کردها در اکثر حرفه ها از پلیس گرفته تا استاد دانشگاه و فعال فرهنگی اشاره کرده اند.

اداره آموزش و پرورش این شهر سه سال پیش و با درخواست هیئت امنای چند دبیرستان و مدرسه راهنمایی این شهر، با تدریس زبان کردی در مدارس این شهر موافقت کرد. با این حال به دلیل برخی مشکلات این طرح به خوبی پیش نرفت.

اما نشریه نشویل وی پی ال ان در گزارشی به بررسی چگونگی تبدیل شدن نشویل به بزرگترین سکونتگاه کردها در آمریکا پرداخته است.

بر اساس این گزارش، کردهای عراق در سه دوره مجبور به فرار از کشور و یافتن جایی مناسب تر برای فرار از حکمرانی سلطه گرانه رژیم صدام و رژیم های قبل از آن شده اند.

در این گزارش اشاره شده است که اولین دوره مهاجرت کردهای عراق در میانه سال های دهه 1970 و پس از شکست جنبش کردها در این سالها در عراق اتفاق افتاد و مهاجران کرد عراقی، به دلایلی از جمله شباهت آب و هوای تنسی به اقلیم کردستان کنونی، نشویل را برای زندگی انتخاب کردند.

موج دوم مهاجرات کردهای عراق در زمان اجرای عملیات موسوم به انفال از سوی رژیم صدام حسین در اواخر دهه 1980 اتفاق افتاده است. ساکنان کرد شهر نشویل علت رفتن مهاجران کرد جدید به نشویل را تشکیل جامعه کردها در این شهر و عدم احساس بیگانی مهاجران جدید در این شهر عنوان کرده اند.

موج سوم و بزرگ مهاجران کرد به نشویل در اواخر دهه 1990 و به دلیل فشارهای حکومت صدام حسین اتفاق افتاده است. نوزاد هورامی، از مهاجران موج سوم به نشویل، از جمله کسانی است که به ایجاد مرکز صلاح الدین در جنوب نشویل اقدام کرد.

پس از گذشته بیش از 40 سال از حضور کردها در کردستان کوچک در آمریکا، کردها اکنون در شهر مسجد، فروشگاه و مرکز فرهنگی مخصوص به خود را دارند و مراکزی هم برای ایجاد فضای همزیستی با آمریکایی ها وسایر مهاجران خارجی ایجاد شده است.