کرد پرس- در این روز شعار مرگ و نابودی بر آمریکا فضای دانشگاه تهران را پر کرده بود. پس از ان روز ۱۶ آذر رمز حرکات دانشجویی گردید تا در طلیعه انقلاب با اشغال سفارت آمریکا شعار خود را عملی کردند.

اما جریان دانشجویی دردهه چهارم انقلاب از جهات مختلفی با جریان دانشجویی در سال 32 تفاوت ماهوی دارد اولا دایره دانشجوی دهه ۴۰ بسیار محدود و نیز عمدتا با اولویت علمی دست به مبارزه می زدند و با نگاهی به کارنامه همقطاران شهدای ۱۶آذر سال1332 نشان داده می شود که آن دانشجویان یک پیکارگر عرصه علم و سیاست بودند و تاثیر عمیقی بر جامعه زمان خود داشتند.

اما در دهه های اخیر به نظر عموم کارشناسان می توان گفت این دانشجو و دانشگاه با آن دانشجو و دانشگاه تفاوت های زیادی دارند با نگاهی سطحی به رتبه های علمی حال و گذشته داشته باشیم، عمده دانشجویان فعلی عمدتا سیاست را بهانه ای برای گریز از علم کرده و هم اینک که ترم رو به پایان است خبری از کلاس درس نیست و قطعا هنگام امتحان نیز انتظار کسب نمره را خواهند داشت این با روح دانشجویی که به آرمانخواهی شهره یافته است منافات دارد.

ضمن اینکه باید گفته شود دانشجوی سال 1332 نیروی پیشتاخته اجتماعی بود که در جامعه سنتی آن زمان نقش روشنفکری را ایفا می کرد اما هم اینک وبا انفجار تکنولوژی هر فردی که با فضای دیجیتال ارتباط دارد خود یک مطلع کامل اوضاع سیاسی و اجتماعی می باشد وچه بسا از بسیاری دانشجویان نیز پیشرفته تر باشند در حالیکه در دوران گذشته علم در انحصار معدودی بود که بخش عمده از آن جامعه دانشگاه و دانشجو بود.

دانشجوها که به آینده‌سازان کشور و یک ممکلت شهرت دارند قشری هستند که به دنبال آموختن فن و هنر واحدهای درسی را یکی پس از دیگری پشت سر می‌گذارند تا بتوانند در آینده در مرحله اول برای کشورشان فردی مفید باشند و دردی از مردم دوا کنند و خودشان نیز آینده و زندگی شخصی موفقی داشته باشند.

روز دانشجو در کشور ماسوای علت و فلسفه‌ی آن باید یک جشن فرهنگسازی، یاری رسانی و قدردانی از قشر آینده‌ساز دانشجو باشد که با تکیه به علم و فن قدم مهمی در پیشرفت کشور ایفا خواهند کرد. این قشر با هر هدفی هیچگاه نباید سرکوب و سرشکسته شود و از اهداف خود به دور بماند. دولت‌ها همواره موظف هستند از دانشجوها حمایت کرده و تمامی نواقص دانشگاهی، مادی و معنوی آن‌ها را تا حد امکان بر طرف سازند. این روز در تقویم رسمی کشور هر چند به یاد ۳ دانشجوی ایرانی بود که جان خود را در سال ۱۳۳۲ از دست دادند، اما اکنون به فرصتی در دانشگاه‌های سراسر ایران برای قدردانی و حمایت از دانشجوها تبدیل شده است.

بنابراین اولویت فعلی دانشجو فربه کردن خود از دانش و بینش می باشد تا بتواند آن فاصله معنادار گذشته خود را جامعه حفظ کند اگرچه چنین انتظاری دشوار است.

اما برادر و خاهر داشجو روزت مبارک