به گزارش کردپرس، مردم دهکده کوچکی در منطقه چَمی اِلیکا (Çemê Êlika) از توابع شهرستان لیجه در آمد (دیاربکر) که همگی خانه های خود را در زمین لرزه از دست داده اند، نمی خواهند سرزمین خود را ترک کنند.

بنا بر گزارش مزوپوتامیا، این روستای کوچک تنها 18 خانه داشت که همه این خانه ها در اثر زمین لرزه فروریخته و تخریب شدند. مردم روستا اگرچه توانسته اند نجات پیدا کنند و کسی جان خود را در اثر زمین لرزه از دست نداده است، با این حال مشکل سرپناه و غذا همچنان ادامه دارد.

بر اساس اطلاعات به دست آمده از ساکنین این روستا، چادرهایی که به عنوان سرپناه به مردم داده شده است، نیاز آنها را رفع نمی کند. باران از این چادرها نفوذ می کند. همچنین شمار افرادی که در یک چادر می مانند زیاد است، برای همین همگی در چادر جا نمی شوند. شهروندان به خبرنگارها گفته اند که برای شستشوی بچه ها مجبور هستند آنها را به همان خانه های تخریب شده ببرند. در این میان سازمان های دولتی مسئول هیچ چادری را برای حفاظت از دام های مردم به آنها نداده اند. چادرها برای مردم هم کافی نیست. بر اساس این گزارش 8 خانواده در یک گلخانه سرپوشیده زندگی می کنند.

محمت علی یکی از ساکنان این روستا با یادآوری این که در سال 1975 نیز زلزله بزرگی باعث تخریب این روستا شده بود، می گوید: «در سال 1993 نیز دولت این روستا را به آتش کشید تا مردم مجبور به مهاجرت شوند، ما به دیاربکر رفتیم اما نمی توانستیم در شهر زندگی کنیم، به خانه هایمان برگشتیم.»

حاجی رائف 69 ساله یکی دیگر از اهالی این روستا با بیان این که فرماندار منطقه از شهروندان روستا خواسته است برای زندگی به لیجه بروند و در یک سالن ورزشی بمانند، می گوید: «به ما گفته اند به آن سالن ورزشی برویم و اجاره آن را بپردازیم. ما چگونه می توانیم برویم؟ حیوانات ما در اینجا هستند. زمین های کشاورزی ما در اینجا هستند. ما به دنبال یک راه حل دائمی هستیم.»

مدینه خانم می گوید: «دولت باید برای ما خانه بسازد. اگر حاکمان این کشور بتوانند در این سرما در چادر بمانند، من هم می توانم. اگر خودشان نمی توانند اینگونه زندگی کنند باید برای ما خانه بسازند.»

مصطفی، پیرمرد 83 ساله از اهالی روستا می گوید: «آنها می خواهند ما را مجبور به مهاجرت کنند. ما نمی خواهیم از اینجا برویم. کجا برویم؟ ما نمی خواهیم سرزمین خود را ترک کنیم.»