به گزارش کردپرس؛ آمریکایی‌ها مَثَل مشهوری دارند که بر اساس آن آمریکا هیچ دوست و دشمن همیشگی ندارد بلکه منافع برای آنان همیشگی است.

در نیم قرن گذشته آمریکا چندین بار از دوستان خود روی برگردانده است. در مواقع مورد نیاز و روز مبادا نه تنها از دوستان خود حفاظت نکردهو بلکه بیشتر اوقات خود در خلع ید آنان از قدرت نقش داشته است و به همین دلیل بیشتر دوستان آمریکا بعد از کنار گذاشته شدن از قدرت از خیانت آمریکا به خود خبر داده‌اند.

محمدرضا شاه ایران نزدیک به 30 سال دوست آمریکا بوده عامل اجرای نقشه‌های آمریکا در منطقه بود. یک سال پیش از پیروزی انقلاب ایران جیمی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا شاه ایران را بزرگترین دوست آمریکا خوانده و اعلام کرد احترام شاه نزد این کشور بیش از هر سردمدار دیگری در جهان است.

اما یک سال بعد که روند انقلاب ایران شدت گرفت، آمریکا حتی حاضر نشد شاه را به عنوان پناهنده قبول کند، چرا که حضور شاه در آمریکا را علیه منافع خود می‌دانست. این در حالی است که برخی از منابع تاریخی بر این باورند در ماه‌های پایانی حکومت شاه، آمریکا از طرق مختلف برای کنار زدن وی از قدرت تلاش کرده است.

پرویز مشرف از سال 1999 تا 2007 میلادی رئیس جمهور پاکستان بود. وی از دیگر نمونه‌هایی است که آمریکا از آنها روی برگردانده است. مشرف در مدت ریاست خود در پاکستان بسیاری از خواسته‌های آمریکا را جامه عمل پوشانید و لیکن هنگامی که در سال 2007 و تحت فشار اپوزیسیون خلع قدرت شدط آمریکا حاضر نشد به وی پناهندگی اعطا کند.

ادوارد شوارد نادزه رئیس جمهور سابق گرجستان نیز از دوستان نزدیک آمریکا بود. به گفته خود وی، او به تمامی خواسته‌های آمریکا جواب مثبت داده است. به درخواست آمریکا نقش مهمی در فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی داشته در مرزهای روسیه اقدام به گشایش مقر نظامی آمریکا کرد. اما بعد از آنکه در سال 2003 در مقابل قیام مردمی قرار گرفت براساس گفته شوارد نادزه سفیر آمریکا در گرجستان به دیدار وی رفته حمایت خود را از او اعلام کرده است و این در حالی است که تنها یک ساعت بعد از آن سفیر آمریکا در مقابل ساختمان پارلمان حمایت خود از انقلاب مردمی را اعلام کرد.

حسنی مبارک رئیس جمهور سابق مصر نیز به همین سرنوشت دچار شد. مبارک قریب به 30 سال از نزدیک ترین دوستان آمریکا بود. در سال 2011 و در جریان انقلابی مردمی مصر آمریکا روی از مبارک برگردانده و او را تحت فشار گذاشت که از قدرت کناره گیری کند. مبارک خواسته بود که طی مدت 8 ماه اقدام به انتقال قدرت نماید ولیکن آمریکا این درخواست وی را نیز نپذیرفت.

در میان کسانی که آمریکا از آنها رویگردان شده است مسعود بارزانی آخرین نمونه است. سالیان درازی است آمریکا بارزانی را به عنوان دوست نزدیک خود قلمداد می‌کند. اگرچه بارزانی رئیس اقلیم کوچکی بود و لیکن همانند رئیس جمهور یک کشور مستقل از وی حمایت می‌شد. سال 2015 و بعد از پایان مدت قانونی ریاست وی بر اقلیم کردستان باز هم آمریکا به عنوان جنگ داعش دست از وی برنداشته همانند رئیس اقلیم با وی تعامل کرد. این در حالی است که بعد از آنکه بارزانی درخواست آمریکا مبنی بر به تعویق انداختن همه پرسی را رد کرد آمریکا نیز از وی روی برگردانده و از طرح کناره گیری وی استقبال کرد.

این نمونه‌ها و چندین نمونه دیگر نیز وجود دارند که آمریکا در لحظات پایانی و تعیین کننده دوستان خود را تنها گذاشته است که بطور کلی می‌توان سه دلیل زیر را برای آن برشمرد.

1) شماری از دوستان آمریکا در اواخر دوران قدرت، مغرور شده پاسخگوی خواسته‌های آمریکا نبوده‌اند. همانند شاه ایران و در همین اواخر مسعود بارزانی.

2) برخی دیگر از دوستان آمریکا با نارضایتی مردمی مواجه شده‌اند در اینگونه موارد آمریکا جهت حفظ محبوبیت خود نزد مردم آن کشورها به دوستان خود پشت کرده است. حسنی مبارک، پرویز مشرف، ادوارد شوارد نادزه و بارزانی با نارضایتی مردم مواجه شدند.

3) استراتژی آمریکا، برخلاف روسیه، ایران و برخی کشورهای دیگر بوده بر این باورند که باید طرح دوستی با کشورها ریخته شود و نه با رؤسا و سردمداران آنها. به همین دلیل تلاش می‌کنند بعد از کنار رفتن هر سردمداری دوستی خود با کشورش را نگه دارند. درست مانند آنچه در پاکستان و مصر اتفاق افتاد و بعد از کناره گیری حسنی مبارک و پرویز مشرف آمریکا روابط خود با این کشورها را حفظ کرد.

منبع: شبکه تلویزیونی ان. آر. تی

ترجمه: سرویس عراق و اقلیم کردستان کردپرس