به گزارش کردپرس، وضعیت حمل و نقل در استان کردستان به هیچ وجه با معیارها و استاندارهای ملی و جهانی با توجه به تراکم جمعیتی استان از یک سو و موقعیت جغرافیایی آن از سوی دیگر همخوان نیست. این معضلی نیست که امروز و دیروز به آن پی برده و تازه در فکر چاره جویی برایش باشیم. سال‎ها و دهه‏هاست در این مورد بحث می‎شود و کارشناسان امر هشدار می‎دهند. اما «دست اندزهای نامرئی» هم به موازات، در همه این دهه‎ها و سال‎ها کاری کرده‎اند مسیر رفع مشکل زیرساخت‎های حمل و نقل و در راس آن وضعیت جاده‎ها مارپیچ‎تر از گذشته، سرگیجه مسئولان و دست اندرکاران و البته مردم را افزایش دهد و امروز در 30 آذر ماه سال 96 یعنی بیش از 23 سال از زمان تصویب کریدور کرمانشاه- میاندوآب و چندین طرح مشابه دیگر، نماینده مردم در مجلس از ناایمن بودن 90 درصد جاده‎های استان سخن بگوید و البته نتیجه هم احتمالا یک افسوس گذرا از سوی مسئولان.

سید احسن علوی، عضو کمیسیون عمران مجلس و نماینده مردم دیواندره، کامیاران و سنندج در مجلس در حالی امروز در جمع مسئولان راهداری می‎گوید: « 90 درصد جاده های کردستان ایمن نیست» که استاندار کردستان هم شامگاه 29 آذر ماه در جمع بخشی از فعالان سیاسی گفته است: « به جای سهم خواهی؛ از من توسعه همه جانبه استان کردستان را بخواهید.» به نظر می‏رسد اولین مطالبه در راستای حرکت در مسیر توسعه فراگیر همین ساماندهی به جاده‎های پر پیچ و خم باشد. سخن گفتن از توسعه فراگیر بدون دسترسی به زیرساخت‎های حمل و نقل قوی بیشتر به شوخی می‎ماند. وضعیت فرودگاه سنندج را نمی‎شود نادیده گرفت و از توسعه سخن گفت. همین یک ماه قبل وقتی اعضای کمیسیون برنامه و بودجه به استان سفر کردند مجبور شدند در فرودگاه استان مصیبت دیده کرمانشاه فرود بیایند و مسیر رسیدن به سنندج را با خودرو طی کنند. تور کردستان گردیشان هم از مسیر همین جاده‎ها گذشت و بسیاری دست به دعوا بودند که به خیر بگذرد و البته گذشت. اما حکایت همچنان باقی است. روزی نیست که خانواده‎های کردستانی داغدار نشوند براثر تصادف هایی که عامل خیلی از آنها استاندارد نبودن جاده‏‎هاست.

سوزن در انبار کاه

براساس اعلام سید احسن علوی «برای تکمیل طرح‌های عمرانی و حمل و نقل استان، ۱۷۱ هزار میلیارد تومان اعتبار لازم است در حالی که اعتبار تخصیصی امسال، پنج هزار میلیارد تومان است که کل آن نیز محقق نخواهد شد.» می دانید این به چه معنی است؟ این اعتبار به مثابه سوزن در انبار کاه است که البته آتش‎هایی هم زیر خاکسترش وجود دارد.

امیر قادری، معاون عمرانی استاندار کردستان هم در این نشست، گفت: «مسئولین استان در هیچ یک از مصوبات دولت به اندازه توجه به اتمام و تصویب طرح‌های راهداری و حمل و نقل جاده‌ای حساس نبوده‎اند.» این میزان حساسیت‎ها خوب است اما مردم نتیجه می‎خواهند. همه مشکل به کمبود اعتبار بر نمی‎گردد. می‎دانیم و حتما مسئولان هم می‎دانند در اجرای همین پروژه‎های راه سازی که در حال انجام به وفور از استانداردهای راه سازی عدول شده که هر کدامشان به دام مرگی بدل شده‎اند. وضعیت آسفالت چند قطعه دو بانده شده جاده سنندج- دیوانداره را می‎شود به عنوان کوچک‎ترین گواه به شهادت گرفت. در چنین وضعیتی البرز حسینی، مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان در همین نشست از نبود بودجه برای پرداخت حقوق کارکنان شرکتی راهداری انتقاد کرد و از نمایندگان استان خواست تا در این زمینه تلاش کنند. همین یک پاراگراف خبر عمق فاجعه را روشن می‎کند. در چنین شرایطی است که سخن پر معنی استاندار مبنی بر «مطالبه توسعه همه جانبه کردستان از او» هم امیدوار کننده است و هم درگیر تناقض و پارادوکس ساختاری. باید دید این مسیر هموار می‎شود؟