به گزارش خبرگزاری کردپرس، روزنامه «الحیات» در مقاله خود تحت عنوان «هیچ نشانه ای از امکان اقدام دو حزب بزرگ اقلیم کردستان برای تکرار تجربه جنگ بین خود وجود ندارد » به قلم «جرج سمعان» می نویسد: تظاهرات و اعتراضات در اقلیم کردستان تا هنگام برگزاری انتخابات پارلمانی در اقلیم کردستان ادامه خواهد یافت و هیچ نشانه ای نیز از امکان اقدام دو حزب بزرگ اقلیم کردستان برای تکرار تجربه جنگ بین خود وجود ندارد.

در پی گسترش هرج و مرج در سلیمانیه، حزب اتحادیه میهنی کردستان از شریک دیرینه خود یعنی حزب دمکرات کردستان خواست از از نظر امنیتی و کنترل اوضاع و پایان دادن به تظاهرات در سلیمانیه به آن کمک کند، زیرا این حزب مداخله دولت فدرال در این تظاهرات را بعید می دانست.

حیدر العبادی، نخست وزیر عراق اکنون فقط سرگرم تهدید علیه اقلیم کردستان است؛ چراکه نمی خواهد به معارضین خود فرصت دهد که چهره اش را خدشه دار کنند، زیرا از اهمیت پیروزی خود بر داعش در عراق و همچنین موفقیت در مقابله با اربیل برای سلطه بر تمام مناطق مورد مناقشه بین بغداد - اربیل و ازجمله کرکوک یا «قدس» اقلیم کردستان به خوبی آگاه است. العبادی همچنین برای برگزاری انتخابات پارلمانی در سرتاسر عراق در اواسط سال آینده میلادی تلاش می کند و با تعویق این انتخابات مخالف است و با شرکای خود از جمله کردها برای پیروزی خود در این انتخابات در مقابل رقیب خود یعنی نوری مالکی، شرط بندی می کند.

هرگونه اقدامی برای حرکت دادن نیروهای دولت فدرال یا گرو ه های وابسته به حشد الشعبی به سوی اقلیم کردستان، عواقب ویرانگری به دنبال خواهد داشت و همانطور که برهم صالح رئیس ائتلاف به خاطر دمکراسی و عدالت گفته است به منافع کردها و عراق آسیب خواهد رساند.

دست زدن به هرگونه تحرکی علیه اقلیم کردستان در دست دولت فدرال و حتی ایران نیست و آمریکایی ها و دیگران و حتی ترکیه که در اقلیم کردستان حضور دارد، در برابر هرگونه مداخله گسترده بغداد در اقلیم ساکت نخواهند شد و ترکیه نیز نیروهای خود را برای رویارویی با حزب کارگران کردستان (پ.ک.ک) به شمال عراق اعزام خواهد کرد.

به نظر می رسد که کشورهای همسایه عراق علاقه زیادی به دخالت بین احزاب سیاسی کردستانی ندارند، لذا در صورت تداوم هرج و مرج و ناآرامی در اقلیم کردستان، آسیب زیادی به احزاب در اربیل و سلیمانیه خواهد رسید و بدون تردید هرگونه مداخله خارجی، کردها را به وحدت بین خود وادار خواهد کرد و هیچ چیزی دولت فدرال را به مداخله در این مسئله ترغیب نخواهد کرد؛ چرا که بغداد دارای موضعی قوی در برابر موضوع همه پرسی اقلیم کردستان و نتایج آن است و از حمایت های منطقه ای و بین المللی برخوردار شده است که هرگز انتظار آن را نداشت.

به روشنی باید گفت که همه پرسی، اختلافات پنهان و متراکم شده بین احزاب کردستانی را تحریک کرد و نوعی پراکندگی و جدایی را در صفوف اتحادیه میهنی کردستان به ویژه پس از درگذشت جلال طالبانی رهبر این حزب به وجود آورد و موجب شد که وارثان طالبانی یعنی دو پسر او و همسرش و دیگر رهبران این حزب برای سیطره براین حزب به مبارزه برخیزند، به همین دلیل تظاهرات و اعتراضات هرچند در نزدیک اربیل نیز صورت گرفته، اما بیشتر در مناطق تحت کنترل اتحادیه میهنی برگزار شده است، لذا سلیمانیه از نیروهای اربیل، مرکز اقلیم کردستان برای پایان دادن به این تظاهرات واعتراضات کمک گرفت؛ چرا که نیروهای اتحادیه میهنی ضعیف و ازهم گسیخته هستند.

بافل پسر ارشد جلال طالبانی نیز اکنون از مادرش حمایت می کند و در کنار آن ها تعدادی از مسئولان تندرو امنیتی قرار دارند و به نظر می رسد که قباد برادر کوچک او تعامل خوبی با دولت اقلیم کردستان به ریاست نیچروان بارزانی دارد.

در این میان جنبش تغییر و جماعت اسلامی کردستان برای تضعیف دو حزب حاکم بر اقلیم کردستان تلاش می کنند و ضمن حمایت از تظاهرات کنندگان، خواستار تشکیل دولت انتقالی و برگزاری انتخابات زود هنگام هستند و با متهم کردن دولت اقلیم به فساد، مجدانه برای پایان دادن به سلطه دو حزب دمکرات و اتحادیه میهنی بر اقلیم تلاش می کنند. این دوحزب همچنین با تمدید دوره ریاست مسعود بارزانی در اقلیم و برگزاری همه پرسی مخالفت کرده اند و مورد حمایت برخی از احزاب عراقی و همچنین ایران قرار گرفتند.

کردها ممکن است بغداد - تهران، آنکارا و چند پایتخت دیگر در جهان را سرزنش کنند و بگویند که آن ها را فریب داده و در هنگام برگزاری همه پرسی از آنان حمایت نکرده، در حالی که این شهروندان کُرد از خود نیز باید بپرسند که چه عواملی اکنون آن ها را با چنین اوضاعی مواجه کرده و به اشتباهات خود اعتراف کنند.

همه پرسی اقلیم کردستان یک رویداد استثنایی و تاریخی بود، اما کردها در تعامل با این استحقاق خود دچار اشتباه شدند و به اعتراضات منطقه ای و جهانی به برگزاری این همه پرسی و تغییر نقشه جغرافیایی خاورمیانه اهمیت ندادند. آن ها همچنین هرگز به سیطره بغداد بر کرکوک و مناطق مورد مناقشه و تلاش دولت فدرال برای کنترل گذرگاههای مرزی و فرودگاهها نیاندیشیدند.

نمی توان به توانایی دولت اقلیم کردستان برای توقف تحرکات جنبش تغییر و جماعت اسلامی کردستان علیه اربیل و منع کشانده شدن اعتراضات به اربیل خوشبین بود؛ چراکه آنچه اکنون در منطقه تحت سلطه اتحادیه میهنی جریان دارد، بی شک در منطقه تحت کنترل حزب دمکرات کردستان نیز تاثیرگذار خواهد بود و آثار ویرانگری خواهد داشت؛ چرا که تمامی احزاب کردستانی به خوبی می دانند که مردم کردستان خواستار تغییر هستند، لذا با وحدت و تصمیم گیری مشترک می توانند به این هرج و مرج و ناآرامی و خشونت ها به دور از گرایش های عشایری و منافع خود و روابط خارجی اشان و مداخله همسایگان دور و نزدیک خود پایان دهند.

ترجمه: سرویس عراق و اقلیم کردستان / خبرگزاری کردپرس

کد خبرنگار : 20103