کردپرس- در این سنت‌ها، اهالی، یک محله را خانواده‌ای بزرگ فرض می‌کردند که غم و شادی در این خانواده بزرگ مشترک بود. همیاری و همگرایی در همه سنت‌ها خود را نشان می‌داد و اگر در میان 2 خانواده از این جمع بزرگ، کدورتی پیش می‌آمد همه اهالی محل برای رفع کدورت و بازگشت صلح و آرامش به محله تلاش می‌کردند. مردم نیز بانی بسیاری از رفتارهای نیکو بودند.
شب نشینی ها، دعوت از همسایگان، پذیرایی از میهمانان همسایگان و اسکان آنان در خانه خود تا زمان حضور صاحب خانه که به هر دلیل در خانه نبود و دیگر رفتارها و سنت‌هایی که زندگی را شیرین و به آن رنگ و بوی خاصی می‌بخشید، از جمله این رفتارها بودند.
«کاسمسا»، یاهمان کاسه همسایه یکی از این سنت‌های زیبا بود که اکنون یا دیده نمی‌‌شود یا ضعیف اجرا می‌‌شود. در بسیاری از فرهنگ‌های دیگر عنوان« همسابهر» را به جای کاسمسا به کارمی برند که کاسه همسا (کاسمسا) یا همسا بهر به خوبی نشان دهنده سهمیه همسایه از سفره صاحب خانه است. در این سنت نوعی ارتباط محبت آمیز میان همسایگان شکل می‌‌گرفت و دو طرف در یک احساس وظیفه سفره خود را تقسیم می‌کردند.
نوع غذا و چشم و هم چشمی که آفت زندگی امروز شده است در تقسیم سفره با همسایه نبود و هر چه به عنوان غذا آماده می‌شد، بدون تشریفات با همسایه قسمت می‌شد. همسایه نیز ظرف «همسا» را در همان وعده یا وعده ای دیگر با محبت از کاسمسا پر می‌کرد و بر می‌گرداند.
چرخه مهربانی با سنت کاسمسا در میان همسایگان همچنان می‌چرخید و در محله و منطقه به سبب همین نان و نمک مشترک احساس وظیفه و محبتی دیگر به وجود می‌آمد که موجب می‌شد دل همسایگان برای هم تنگ شود و در شادی‌ها وغم‌های همسایه شریک شوند و اگرکدورتی پیش می‌آمد به حرمت همان نان و نمک زودتر برطرف می‌شد.
گفت‌‌و‌‌گو‌ها و درد دل‌های خانوادگی نیز درحین رد و بدل کردن کاسمسا میان اهالی محله انجام می‌‌شد و همین سنت کاسمسا گزارشی از احوال همسایه را به دیگران می‌رساند تا از دردها وغم‌های هم با خبر شوند.
گاهی علقه و محبت میان همسایگان تا آن اندازه بالا می‌‌گرفت که کاسمسا را بهانه‌‌ای برای سرنجه گیران (ارزیابی رفتار) دختر همسایه به کار می‌گرفتند تا با آگاهی بیشتر از شیوه رفتار او، پیوند مبارکی را ایجاد کنند.
تنوع در سفره، زیبایی دیگری بودکه کاسمسا در خود داشت و همسایگان با رعایت این سنت همیشه چند شکل غذای مختلف را بر سفره خود می‌دیدند که زیبایی دیگری را به آن می‌داد.
کاسمسا به طورکلی مردمان یک محله را دور یک سفره و مانند یک خانواده کنار هم جمع می‌کرد تا با یک احساس مشترک و به دور از همه کدورت‌ها و زشتی‌ها در صلح و صفا و درکنار هم زندگی کنند. شاید کاسمسا و احیای دوباره آن راه حلی برای بازگرداندن مهربانی به محله‌های ما باشد.