به گزارش کرد پرس، با توجه به سبقه اقتصادی در کنار بومی بودن و نیز تصور عملگرا بودن ایشان پیش بینی تحولات جدی در سطح کلی خصوصا مباحث توسعه ای می رفت. اظهارات جدی مدیریت جدید استان در اوایل شروع به کار در زمینه های توسعه و همچنین نگاه فراجناحی او حاکی از روحیه عملگرایی ایشان بود که بارقه های امید را در دل همه سلایق و جریانات استان به وجود آورده بود. حال پس از چند ماه تغییر مدیریت استان موتور محرکه توسعه و همگرایی استان به کندی گراییده و از نشاط و شور اولیه سراغی نیست و امیدهایی که نسبت به تغییر شیوه مدیریت نسبت به قبل ایجاد شده بود، جای خود را به شک و تردید داده است.

همه خیرخواهان و دغدغه مندان توسعه استان معترفند که آنچه که می تواند استان را از این بن بست و طلسم نجات بدهد مشارکت همه یا بخش اعظمی از مدیریان توانمند می باشد که تا کنون میسر نشده است. نگاه تنگ نظرانه طیف و قشری معدود از افراد کشتی توسعه استان را به گل نشانده است. حتی همفکران منصف و خیرخواه آنان هم این پدیده تنگ نظری و آپارتاید سیاسی را نمی پذیرند ولیکن همچنان سکان شکننده توسعه استان در اختیار معدود افرادی است که مجال تحول را به کسی نمی دهند. همان کسانی که در ابتدای پیروزی دولت یازدهم رسما در رسانه ها اعلام کردند ما سهمی از قدرت نمی خواهیم و پس از پیروزی دولت به سر کارهایمان خواهیم رفت. ولی دیری نپایید که با همه قدرت همانند بختکی بر مدیریت استان چنبره زده و پنج سال است استان را به محاق کشانده اند و یک استاندار مجرب را ناکامانه بدرقه کردند و همچنان هم در حال تنگ تر کردن این حلقه فکری می باشند. ریزش های اخیر از درون آنها حاکی از غربال جدید سیاسی درون طیفی می باشد ریزشی که با انتقاداتی که بر بعضی رفتارهای سیاسی بود ولیکن هزینه هایش برای نظام برکسی پوشیده نبود برخلاف موجودین که بجز وابستگی سیاسی و طیفی، تعلق خاصی از آنان به کشور و نظام دیده نمی شود.

حال با این شرایط مدیریتی استان در کنار انبوه مشکلات اقتصادی و وعده و وعید های بی سرانجام دولت و مشکلات پیرامونی، استاندار چگونه می تواند ارابه خسته و فرتوت توسعه را از سنگلاخ های خودساخته دولتیان در استان به سر منزل مقصود رساند؟ قطعا مدیریت جدید استان در این چند ماه به این پیچیدگی ها واقف گردیده است بنابراین دو راه در پیش روی دارد یا به روش مدیریت قبلی پایبند گشته و وضعیت موجود را مدیریت کند و دل همشهری و هم استانی های خودش را نرنجاند و به صف دو استاندار بومی گذشته بپیوندد و یا اینکه طلسم این قفل توسعه را بشکند، تغییری در مدیریت صورت بدهد و خاطره ای متفاوت از خود بجای بگذارد و ماشین توسعه را از محبس چند نفر در بیاورد تا شاید بتواند شلاق های سیاسی را از پشت این استان نحیف و ناتوان دور کند.

مدیریت اقتصادگرای استان دو راه بیشتر ندارد یا رضایت چند نفر شوالیه سیاسی را به دست آورد یا با توجه به جمیع مسائل عدیده رسالت مدیریتی خود را اجرا کند و گره های ساختگی مدیریت استان را باز کند و فرصت باقیمانده را به فرصتی سازنده برای استان تبدیل کند.

در بیست و ششمین جلسه کارگروه اشتغال استان استاندار اشاره ای دیگر به موانع توسعه استان کرد که بازهم امیدوار کننده بود ولی باید به استاندار گفت حال که به شناختی از فرصت ها و چالش های توسعه استان دست یافته اید اگر می خواهید به توسعه دست یابید برچیدن موانع آن را از همان مدیران نزدیک دست راست و چپ خود شروع کنید. کسانی که همه چیز را با شاقول سیاست تراز می کنند و نگاه انحصاری آنان به مقوله اقتصاد مجالی برای توسعه بجای نگذاشته است. به اذعان عمده فعالان سیاسی و اقتصادی استان تا زمانی که طیف چند نفره نامرتبط با جایگاه شغلی دروازه بان توسعه باشند مطمن باشید که نشانی از تحول اقتصادی به خود نخواهید دید مدیرانی که برند سیاسی و جناحی خاصی هستند و اتاق های کار آنان به اتاق فکر سیاسی تبدیل شده هرگز نمی توانند حرکتی به موتور توسعه استان بدهند.