به گزارش کردپرس ، متن این یادداشت به شرح زیر است:

روزهای 22 و23 اسفند و در واپسین روزهای سال 96 مجلس خواسته یا ناخواسته در دام استیضاح سه وزیرحاشیه دار دولت افتاد پیش بینی میشد حداقل برخی ناشفافیتهای موجود برای اذهان عمومی مشخص شود ولی شوربختانه با پولیتیکهای سیاسی جناحهای حاکم در مجلس و دولت نه تنها گرهی باز نشد بلکه مزید عقده های فراوانتری درعرصه سیاسی و اجتماعی و اقتصادی جامعه گردید آمارهای ارائه شده توسط وزراء ومدافعین ادامه کار آنان بقدری مهیج بود که مخاطب را نیز بوجد میاورد وانسان باخود فکر میکرد این همه پیشرفت دراقتصاد و اشتغال چه جای دغدغه جامعه میباشد ؟ آمارهایی که ارائه میگردید با واقعیات جامعه همخوانی نداشته و ندارد سوای از مرجع صدورآمارها مگرنه این است که دال و مدلول باید از یک پیوستگی و سنخیتی برخوردار باشد؟ اگر چنانچه آمارهای ارائه شده از سوی وزرائ صحیح باشد پس این همه نارسایی در جامعه چه معنایی دارد؟ متاسفانه مجلس نیز یا دچارنوعی عوام زدگی شده و یا با مطامع دنیوی چشم بر همه مصالح مردم پوشیده اند و علیرغم اینکه تناقضات آشکاری درآمار و ارقامهای ارائه شده توسط وزراء استیضاح شونده مشاهده کردند ولیکن بنا به توصیه های سیاسی و مصالح جناحی سکوت کرده وموجب سرخوردگیهای بیشتر جامعه میشوند.با مشاهده آمارهای فضایی وزراء وخروجی کارهای وزارتخانه های آنان هرانسانی در جامعه میفهمد که یک جای کار میلنگد نه آماراشتغال و نه پیشرفتهای علمی و فن آوری و زیرساختها و نه مباحث مربوط به کشاورزی هیچکدام با واقعیتهای ملموس اجتماعی همخوانی ندارد ولی همچنان وزراء وطرفدارانشان از انها دفاع میکنند

البته یک نکته اساسی گمراه کننده وجود دارد که همه را به تعصب خشک و بیدلیل دفاع ازپرونده و عملکرد وزراء وادارنموده است وآنهم اینکه همگان میدانند که سیستم اداری ایران از فساد بی رویه رنج میبرد و همه میدانند که نواقصات و کاستیها متعلق به یک دوره محدود نمیباشد نا کارآمدی دستگاههای اجرایی حاصل جناح سالاریست که نه حزب است که جوابگو باشد ونه تعهدوجدانی و انقلابیست که ذاتا جوابگو باشد هرچه هست منافع گروه و جناح است که درهمه دولتها وجود داشته است با این وجود متاسفانه بسیاری از مدیران خصوصا وزراء با فرافکنی همواره پشت جریانات سیاسی سنگر گرفته وهرگونه انتقادی را بر نتافته و هرعملکردی را با عینک سیاسی مشاهده میکنند درحالیکه فساد لجام گسیخته درکنارمدیران ناکارآمد و هزینه محورچرخ تولید و مدیریت در ایران را به گل نشانده ومدیران ارشد هم سراپا بدهکاروگوش بفرمان دولت و نمایندگان مجلس میباشند که با این وضعیت نمیتوانند کاری ازپیش ببرند

اما مجلس با همه ادعاهایی که دارد در دام سیاسی دولت و عقبه آن در مجلس افتاد اولا در آستانه سال نو به لحاظ روانی وقت مناسبی برای استیضاح نبود چنانچه در ادله های عامیانه بعضی از مخالفین استیضاح وزراء بیان گردید دوما استیضاح سه وزیر در یک زمان کاری دشوارمیباشد وموجب افزایش فضای روانی جامعه گشته و استیضاح که نوعی اصلاح ساختار مدیریتی میباشد را با ترفندهای سیاسی خلط میکنند و نهایتا و عمده ترین فریبی که مجلس بدام آن افتاد بازی سیاسی دولت با لابیهای سیاسی طرفدار خود درمجلس بود و آن اینکه جریان طرفدار دولت در مجلس ابتدائا با استیضاح کنندگان همراهی نمودند وآمار و ارقام را بالا بردند ولی درهنگام استیضاح هوشمندانه ازصفوف مخالفان بیرون کشانده شدند وبنوعی بی اخلاقی سیاسی را در مجلس بنیان نهادند مجلسی که قرار بود عصاره فهم و شعور و در راس امور مردم باشد متاسفانه به نماد لاقیدی وسیاسی کاری آنهم از پست ترین نوع آن تبدیل گردید وبا وجودی که نمایندگان بیشتر از هر کسی به امورات جامعه واقفند ولی بخاطر توصیه های آمرانه ، منافع جامعه را با ملاحظات سیاسی نادیده گرفتند آنچه که درجریان استیضاحهای اخیر روی داد وبی اخلاقیها و دروغها ومغالطه کاریهایی که روی داد در شان یک مجلسی که قرار بود در راس امور باشد نبود و اهانت به مردم نجیبی بود که پای همه مشکلات کشور ایستاده اند ولی نمایندگانشان( سوای ازموضوع استیضاح) پای حرف خودشان نایستادند.