کردپرس: 22 اردیبهشت ماه چهارمین انتخابات پارلمانی عراق پس از فروپاشی نظام صدام برگزار می شود، این انتخابات از منظری برای کردها دارای اهمیت می باشد. شرایط فعلی انتخابات ۲۰۱۴ دارای ویژگی های است؛ از جمله بحران و چالش جدی بنام رفراندوم کردستان را که با انباشتی از بدبینی های متقابل پشت سر گذاشته اند. مام جلال به عنوان نماینده قدرتمند کردها در بغداد جای خود را به فواد معصوم بی تاثیر داده است و چالش بزرگی به نام داعش را با همراهی قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای پشت سرگذاشته اند. پست ریاست اقلیم کردستان توسط مجلس این کشور لغو شده است با این توصیف کردها با پنج گروه وارد انتخابات می شوند .

از برجستگی های این دوره انتخابات، جدال جناح های کردی برای ورود به حیطه سیاسی عرب ها می باشد. در این راستا لیست هایی به عنوان جریانی فراگیر در شهرهای بزرگی مانند بغداد مدعی رای آوری می باشند. کما اینکه اعراب هم با وجود تبعات رویدادهای اکتبر ۲۰۱۷ کرکوک، به خود اجاه داده اند که دست نیاز به سوی کردها دراز کرده و در آشکارترین این حرکت سفر انتخاباتی حیدرالعبادی به سلیمانیه و اربیل می باشد که با انتقاداتی ازسوی کردها همراه بود. برعکس برخی از لیست های کردها هم علاوه بر حضور پر قدرت در بغداد، جرات ورود به حوزه های انتخاباتی کربلا و نجف، مرکز اقلیم شیعی را به خود داده اند که با اقبال چشمگیری مواجه شده اند. این تغییر آب و هوایی سیاسی نشانگر آن است که کردها در عراق به یک اتوبان دو طرفه سیاسی اعتقاد پیدا کرده اند.

این انتخابات کاملا الکترونیکی بوده و تا حد بسیار زیادی راه دخالت های سیاسی را مسدود کرده و موجب شده‌ است که در مناطق مختلف عراق با این سیستم و با وجود کثرت ناظران احزاب، پدیده ای به نام تخلف یا تقلب بسیار کمرنگ گردد و با این اقدام، آمار مشارکت، ‌واقعی گردد و دیگر مردگان شانس حضور در انتخابات را نخواهند داشت، ولی رانتهایی همانند قدرت های مالی و رسانه همچنان حرف اول را در انتخابات عراق می زنند.

آرایش سیاسی احزاب در این انتخابات به قدری دچار پراکندگی گردیده که پیش بینی ریاست قوای مجریه و مقننه و ریاست جمهوری دشوار به نظر می رسد. اگرچه با پیش فرضهای انتخابات گذشته و بر اساس قانون اساسی عراق کردها همچنان پست ریاست جمهوری را از آن خود می دانند، ولی دو ملاحظه اساسی آنها را از گرفتن این مقام دلسرد نموده است. اول؛ تشریفاتی بودن پست ریاست جمهوری با قانون اساسی فعلی و دوم؛ نبود شخصیت اثر گذاری مانند جلال طالبانی در اندازه ریاست جمهوری عراق. ضمن اینکه حزب دمکرات کردستان (پارتی) علاقه ای ندا رد پست ریاست جمهوری به افراد غیر حزبی اش برسد .

جریانات سیاسی عربی با رویکرد جدیدی در این انتخابات حضور یافته اند. بعضا معتقدند که پست ریاست جمهوری را با ریاست پارلمان با کردها تعویض کنند چیزی که کردها از آن بشدت استقبال می کنند. ولی اعراب سنی معتقدند پست ریاست جمهوری با افزایش اختیارات قانونی را حاضرند با ریاست مجلس تعویض کنند. برخی دیگر از جریانات عربی معتقدند کرسی های عربی به نحوی مدیریت شود که هرسه جایگاه ملی یعنی ریاست جمهوری و ریاست مجلس و نخست وزیری را از آن خود بکنند. اگرچه این فعلا در حد یک شایعه انتخاباتی است، اما می تواند تصمیمی جدی پشت سر آن قرار گرفته باشد. همانگونه که آمریکا دست آنها را برای برخورد با کرکوک باز گذاشت، همان اراده هم می تواند جایگاه کردها را در ساختار جدید عراق جابجا کند. در این بین، جریاناتی از کردها که به مناطق عربی ورود کرده اند می توانند آینده کردها را در عراق تثبیت نمایند و با گسترش دایره سیاسی کردها، اعراب را از برخورد آنارشیستی با کردها منع نمایند.