به گزارش کرد پرس، نهم اردیبشهت ماه، به عنوان روز ملی شوراهای اسلامی شهر و روستا جشن گرفته می شود و در استان کردستان هم به تبع، مراسمی با عنوان همایش روز ملی شوراها در استانداری کردستان با حضور برخی اعضای شورا برگزار شد. مراسمی که در دل خود نکاتی مهم داشت. نکاتی که توجه به آنها می تواند در مسیر بازسازی اعتبار این نهاد مثمر ثمر باشد.

دفاع تمام قد از شهرداری ها بدون توجه به نقدها

در این مراسم، فرصتی در اختیار برخی اعضای شوراهای اسلامی شهرها هر کدام به نمایندگی از یک شهرستان قرار گرفته بود که دغدغه هایشان را مطرح کنند. هر نماینده ای که روی صحنه رفت، شروع به گلایه از کمبودها کرد. از نبود جاده و حتی تعیین نشدن فرماندار تا کمبود بودجه شهرداری. همه سخنرانان بدون استثنا از مسئولان دولتی حاضر در این نشست خواستند که فکری برای نجات شهرداری ها از ورشکستگی بکنند. آنها در قالب نماینده های شهرداری در دفاعی تمام قد از شهرداری ها سنگ تمام گذاشتند و شهرداران حاضر در جلسه هم از این سخنان به وجد آمدند. مشکلات شهرداری ها همه درست و لزوم کمک دولت به آنها هم سرجای خودش قبول، اما سوال مهم این است که شهرداران و شهرداری ها در به وجود آمدن این مشکلات چه نقشی دارند؟ اعضای شورای شهر به عنوان ناظران بر این نهاد چه اندازه در این خصوص کنکاش کرده اند؟ شهرداری ها چه میزان در حوزه سرمایه گذاری و ایجاد منابع درآمدی پایدار تلاش کرده اند؟ نهاد ناظر بر شهرداری ها باید در کنار دفاع از شهرداری و درخواست بودجه از مقامات دولتی به این مسائل می پرداختند، اما ظاهرا شورای اسلامی شهرها از زمانی که در یک تصمیم ناخواسته و نانوشته تبدیل به «شورای شهرداری» شده اند، این سوالات و وظایف نظارتی را در گاو صندوق های دفاترشان گذاشته اند.

نبود آمارهای دقیق و نبود پاسخ برای سوالات مهم

وقتی همه اعضای منتخب برای سخنرانی در این همایش سخنرانی کردند، نوبت به استاندار کردستان رسید، بهمن مرادنیا، با اشاره به انتقادهای مطرح شده در مورد میزان طلب های شهرداری ها از ادارات گفت: «من گلایه مندم چرا که بر اساس اعتماد به گزارش های شورا و شهرداری ها این طلب ها را از دستگاه های اجرایی پیگیری کرده ام اما ادارات اعلام کرده اند این رقم ها غیر واقعی و گاهی چندین برابر رقم واقعی است.» اعضای شورای حاضر در این جلسه همه ساکت بودند و پاسخی نداشتند. این مهم نشان می دهد که اعضای شورای ظاهرا فقط پای گزارش ها را امضا می کنند بدون اینکه بررسی دقیقی از آنها به عمل بیاورند. یا در موردی دیگر، استاندار کردستان با اشاره به کمک 120 میلیارد تومانی دولت به شهرداری ها گفت: «این رقم نباید صرف هزینه های جاری و پرداخت حقوق شده باشد و باید شاهد خروجی عمرانی از آن در شهرها باشیم.» زمزمه های اعضای شورا بعد از این سخنان مبنی بر اینکه «پس از کجا باید این هزینه ها را تامین کنند.» جالب بود. یعنی اعضای شورای شهر هم انگار با شهرداران همنوا هستند که شهرهای استان با هزینه ای به مراتب بالاتر از استاندارها اداره شود.

وقتی مجری برنامه صدای غالب می شود برای درخواست های عجیب

مجری این برنامه هم در نبود عملگرایی اعضای شوراهای اسلامی شهر و روستای حاضر در این همایش صدای غالب بود در فاصله هر اعلام برنامه ای نامه ای به سیاق نامه نوشتن به مقامات از سوی مردم عادی؛ دریافت و پشت تریبون اعلام می کرد. درخواست ها هم در نوع خود جالب بود یک نمونه اش این بود: «مردم می گویند وقتی یک کشاورز در کنار زمین کشاورزی است بخشی از منابع طبیعی را به زمینش الحاق می کند چرا اینقدر نسبت به او سخت گیری می شود؟» و حاضران برای این خواسته کف می زدند و با آن همنوا می شدند. این در حالی است که منابع طبیعی استان به شدت در معرض آسیب قرار دارد و لزوم حفظ آن ظاهرا نباید بر کسی پوشیده باشد.

شوراها باید به جایگاه اساسی و اصلی خود برگردند و این مهم هم تنها با عزم اعضای شوراها امکان پذیر است. دورنمای آن با این روند چندان روشن نیست مگر اینکه شاهد تجدید نظر اساسی در رویه های فعلی باشیم.