اگر استان ایلام از محروم ترین استانهای کشور است و اگر بخش هلیلان در شهرستان چرداول این استان از محروم ترین نقاط استان ایلام است باید گفت روستای سیرکانه محروم ترین و دورافتاده ترین روستای منطقه هلیلان است که این موضوع می تواند نشان دهنده عمق محرومیت این روستا باشد.

سیرکانه روستایی است که از امکانات امروزی و ضروری برای زندگی فقط انرژی برق را در اختیار دارند که آنهم چند سالی بیشتر از برق دار شدن این روستای کم جمعیت نمی گذرد و به گفته اهالی روستا،همین برقی که در اختیار دارند هم به دلیل دوربودن از خطوط اصلی انتقال برق همواره دارای نوسان است.

امروزه یکی از ضروری ترین امکانات مورد نیاز برای هر منطقه،جاده و راه دسترسی مناسب است، اما روستای سیرکانه از این امکان هم محروم بوده و جاده ای که به این روستا ختم می شود یک جاده خاکی پر از چاله چوله و دست انداز بوده که تنها برخی خودروهای کمک دار و یا خودروهای سنگین همچون تراکتور توانایی تردد در این روستا را دارند.

خاطرات تلخ اهالی سیرکانه از نداشتن جاده

نداشتن جاده مناسب، خاطرات بسیار تلخی را در ذهن این اهالی به جای گذاشته است .جواهری یکی از ساکنان و از معدود بازماندگان در این روستا است که ذهنش پر از روایتهای تلخ متأثر از نداشتن راه دسترسی در این روستا است.

وی در این باره می گوید: در گذشته های نه چندان دور این روستا حتی این جاده خاکی نامناسب را هم نداشته و به همین خاطر ارتباط این روستا با دنیای بیرون بدون استفاده از وسایل نقلیه و از طریق پیاده و یا چهارپایان بوده است.

جواهری ادامه داد: در سالها و دهه های گذشته بسیاری از اهالی این روستا بخاطر بیماری و تعدادی از زنان روستا در حین زایمان بخاطر دسترسی نداشتن به پزشک جان خود را از دست داده اند.

چهره هایی که لبخند زدن را فراموش کرده اند

شاید مهمترین چیزی که یکی تازه وارد در روستای سیرکانه با آن مواجه می شود دیدن چهره غمناک و افسرده اکثر اهالی این روستا است،چهره هایی که عضله ای در آنها برای ابراز شادی و نشاط وجود ندارد و به نظر می رسد سالها است که لبخند زدن را فراموش کرده اند و یا اینکه هرگز آنرا تجربه نکرده و به یاد نداشته اند.

این جمله ممکن است برای برخی یک عبارت کلیشه ای باشد اما کسانی دیگر که به فراخور شغلشان در این روستا و دیگر روستاهای اطراف در رفت و آمد هستند این موضوع برایشان جالب توجه است.

رئیس اداره کمیته امداد بخش هلیلان در این باره می گوید:افسردگی نه فقط در چهره اهالی سیرکانه بلکه نمایی آشکار و واضح در چهره اکثر اهالی روستاهای منطقه زردلان در هلیلان است.

غلامی گفت: چهره های بسیاری از این اهالی خصوصاً زنان و کودکان چنان افسرده است که واقعا نمی توانند لبخند بزنند و گویا در چهره هایشان عضلاتی که باید به لبخند زدن در چهره یک شخص کمک کنند از بین رفته و محو شده اند.

وقتی بازی های کودکانه هم در سیرکانه قربانی می گیرند

هر کودکی در محیط اطراف خودش با بازی های کودکانه بزرگ می شود خصوصاً اگر این کودک در یک محیط روستایی به دنیا آمده باشد باید بازی های کودکانه دلچسب و کودکی های خاطره انگیزتری داشته باشد.

جعفر جواهری کودکی حدوداً 12 ساله در روستای سیرکانه است که از کودکی هایش که البته هنوز از آنها فاصله نگرفته است و در محیط پیرامونش هستند خاطره تلخی را به یادگار گرفته است.

یک اتفاق ساده در یک بازی بچه گانه که برای بسیاری از هم سالان وی در مناطق دیگر یک اتفاق عادی است برای وی متاسفانه به نقص عضو منجر شده است.

وی چند سال پیش در حین دوچرخه سواری در این روستای بدون جاده و پر از پستی و بلندی در یکی از نقاط این روستا از روی دوچرخه اش سقوط می کند و باعث می شود استخوان بازویش شکسته شود. در آن شرایط و بخاطر نداشتن دسترسی به پزشک و امکانات درمانی محل شکستگی بازویش به درستی جوش نمی خورد و هم اکنون به صورت یک برآمدگی و گره خوردگی نمایان شده است و همچنان نیز از این ناحیه احساس درد می کند.

مادرش در حالیکه بازوی جعفر با استخوان نمایان شده اش را به من نشان می دهد در این باره می گوید: روستایی که حتی یک متر هم جاده برای بازی بچه ها و دوچرخه سواری نداشته باشد آیا واقعا جای زندگی است؟

آبی که بوی فضولات حیوانی می دهد

در پایین دست روستای سیرکانه چاه آبی وجود دارد که منبع تأمین آب این روستا است. درست چند متر بالاتر از این چاه آب محل انباشت فضولات حیوانی روستا است ،کنار زنی که با دلو در حال کشیدن آب از این چاه است چند سگ که وی را همراهی کرده اند منتظرش هستند. زن با لهجه لکی می گوید: ببینید این وضعیت بهداشتی آب این روستا است،اگر آنرا بو بکشید بوی فضله حیوان می دهد.

زن ادامه می دهد : سالهای سال است ما از این آب استفاده می کنیم و بچه های خود را بزرگ می کنیم.و در ادامه با لحن ملتمسانه ای می گوید:مشکلات ما را به مسئولان بهداشتی استان ارائه دهید تا پیگیری نمایند.

آب تنها چاه روستای سیرکانه بخاطر غیر بهداشتی بودن آن برای همه اهالی قابل استفاده نیست و بیشتر اهالی مجبورند آب مصرفی خود را با الاغ، چند کیلومتر آنسوتر از روستا از طریق یک چشمه بهداشتی تر تهیه کنند.

نبود تلفن و آنتن دهی موبایل

سیرکانه نه تنها از لحاظ راه مناسب ارتباطی با دنیای خارج ندارد از لحاظ شبکه تلفن نیز بدون امکانات است.این روستا علاوه بر اینکه خطوط تلفن ثابت ندارد اپراتورهای همراه نیز چه ایرانسل و چه همراه اول آنتن دهی ندارند.

یکی از اهالی می گوید: اگر اینجا کسی تلفن همراه داشته باشد و کار ضروری برایش پیش بیاید باید چند کیلومتر راه برود و خودش را به یک بلندی برساند تا شاید تلفنش آنتن دهی داشته باشد.

نزدیک ترین جای به سیرکانه که آنتن دهی تلفن دارد روستای شاران است که با سیرکانه فاصله چند کیلومتری دارد و تعدادی از اهالی سیرکانه سالهای قبل از روستایشان مهاجرت کرده و در این روستا ساکن شده اند.

ترک تحصیل ،سرنوشت محتوم اکثر اهالی سیرکانه

از جمله دیگر مشکلات روستای سیرکانه نبود امکانات تحصیلی برای اهالی این روستا در مقاطع راهنمایی و بالاتر است.

نجف علی یکی از اهالی سیرکانه می گوید:کسانی که از این اهالی بخواهند فرزندانشان در مقطع راهنمایی و یا بالاتر تحصیل کنند یا باید همانند بیشتر اهالی قبلی روستای سیرکانه از این روستا مهاجرت کنند و یا اینکه قید درس و تحصیل برای فرزندانشان را بزنند. این افراد باید اجباراً با ادامه تحصیل خداحافظی تلخی داشته باشند.

وی در ادامه گفت: نبود جاده همچنین باعث شده که فرزندان اهالی این روستا از تحصیل و رفتن به مدرسه محروم باشند و تعداد کمی از این اهالی با دشواری و سختی و با رفتن به روستاهای اطراف آنهم تا سطح ابتدایی درس بخوانند.

در چنین شرایطی هم اکنون معدود افرادی که در این روستا سواد دارند سطح تحصیلی شان صرفا تا مقطع ابتدایی است.

مهاجرت حدود 60 خانوار روستای سیرکانه

یکی از دردناک ترین موضوعاتی که در سیرکانه قابل لمس است داستان تلخ مهاجرت اهالی این روستا به مناطق اطراف،شهرهای بزرگ و استانهای همجوار است.

در روستای سیرکانه تعداد زیادی ساختمان گلی و متروکه وجود دارد که ساکنان آنها چند سالی است هر یک به مرور این روستا و منزل مسکونی خود را ترک کرده و مناطقی دیگر مهاجرت کرده اند.

به گفته اهالی این روستا،سیرکانه قبلا بین 60 تا 70 خانوار سکنه داشته است که در طول سالیان گذشته حدود 60 خانوار آنها به مناطقی در استانهای ایلام،کرمانشاه، لرستان و یا تهران مهاجرت کرده اند و هم اکنون تعداد ساکنان این روستا به کمتر از 10 خانوار رسیده است.

ساخت مسکن برای نیازمندان سیرکانه و امیدواری به بازگشت زندگی به روستا

روستای سیرکانه به نوعی روستای فراموش شدگان است و از نظر خدمت رسانی تعداد معدودی از ادارات و سازمانها در این روستا فعالیت خدمت رسانی دارند.

کمیته امداد از جمله نهادهایی است که موثرترین حضور را در این روستا دارد مدیر حوزه مسکن و مهندسی ساختمان کمیته امداد استان ایلام در این باره به کردپرس می گوید: ساخت مسکن مناسب برای بازماندگان روستای سیرکانه از جمله اقدامات کمیته امداد در این روستا بوده که باعث شده است ساکنان فعلی سیرکانه امیدوار به ماندن در این روستا باشند.

فرزاد زینی وند افزود: تصورش را بکنید در روستایی که فاصله بسیاری حتی با مرکز بخش هلیلان دارد و راه دسترسی به روستا هم یک جاده خاکی مخروبه و پر از دست انداز است ساختن خانه و انتقال مصالح ساختمانی با چه دشواری هایی صورت می گیرد.

وی افزود: تعداد چهار واحد مسکونی برای چهار خانواده مددجو که از تنها بازماندگان این روستای دورافتاده و محروم هستند توسط این نهاد ساخته‌شده و به ‌زودی به این خانوارها واگذار می‌شود.
وی با بیان اینکه زیربنای این واحدهای مسکونی 220 مربع است افزود: برای ساخت این تعداد واحد مسکونی بیش از 100 میلیون تومان از محل اعتبارات کمیته امداد و کمک‌های خیران هزینه شده است.
زینی وند در ادامه گفت: روستای سیرکانه از محروم‌ترین و دورافتاده‌ترین روستاهای بخش هلیلان در این استان بوده که خانوارهای این روستا با مشکلات گوناگون دیگری ازجمله نداشتن جاده و راه دسترسی مناسب و نیز آب آشامیدنی مواجه هستند.
مدیر حوزه مسکن و مهندسی ساختمان کمیته امداد استان ایلام با عنوان اینکه در ساخت این واحدهای مسکونی آیین‌نامه فنی 2800 رعایت شده است افزود: به خاطر مشکلاتی که ذکر شد انتقال مصالح به این روستای دورافتاده با دشواری صورت گرفته است.
وی افزود: وضعیت مسکن مددجویان ساکن در روستای سیرکانه قبل از ساخت این واحدهای مسکونی در بدترین شکل ممکن بوده و این خانوارها در ساختمان‌های گلی، تاریک و کوچک ساکن بوده که هرلحظه امکان فروریختن آن‌ها وجود داشته است.
زنی وند همچنین گفت: این روستا قبلاً بیش از 70 خانوار سکنه داشته که بیشتر آن‌ها به خاطر مشکلاتی از قبیل جاده، نبود آب آشامیدنی، دور بودن از نقاط دارای امکانات رفاهی و خصوصاً نداشتن مسکن مناسب از این روستا مهاجرت کرده‌اند و هم‌اکنون تنها هفت خانوار ساکن این روستا هستند که کمیته امداد برای جلوگیری از مهاجرت آنان برای چهار خانوار آنان که مددجوی این نهاد هستند خانه ساخته است.

وی افزود: کمیته امداد برای ایجاد اشتغال در این روستا نیز پیشنهادات و برنامه هایی در دست اقدام دارد اما اجرایی شدن این برنامه ها به همراهی و خواست این اهالی بستگی دارد.
اگرچه ساخت تعدادی واحد مسکونی برای بازماندگان روستای سیرکانه امیدواری برای بازگشت به زندگی در این روستا را فراهم کرده است اما این روستا با مشکلات عدیده ای دیگری همچون نداشتن مدرسه برای مقاطع تحصیلی راهنمایی و دبیرستان،نداشتن آب لوله کشی و بهداشتی،نبود جاده مناسب ، نبود شغل مناسب و مشکلات بسیار دیگر دست به گریبان هستند که برطرف شدن این مشکلات به همت والای مسئولان استان ایلام و شاید مسدولان کشوری بستگی دارد.

گزارش : حشمت اله کرمی نژاد