به گزارش کردپرس به نقل از روزنامه عکاظ عربستان، باهوز اردال، متولد شهر دیرک در شمال سوریه و یکی از برجسته ترین فرماندهان صف نخست حزب کارگران کردستان (PKK) که مقامات ترکیه وی را در فهرست تروریست های تحت پیگرد قرار داده و برای سرش جایزه یک میلیون دلاری تعیین کرده اند.

اردال نزدیک به 30 سال را در حزب کارگران کردستان گذرانده و شاهد همه مراحل جنگ و تحولات نظامی و ایدئولوژیک حزب بوده، همچنین یکی از افراد نزدیک به عبدالله اوجالان به شمار می آید که وی نیز در فهرست جهانی تروریسم قرار گرفته و در زندان امرالی ترکیه زندانی شده است.

نماینده رسانه عکاظ در کوه های مشهور قندیل به عنوان یکی از پایگاه های معروف حزب کارگران کردستان با اردال دیدار کرده و با این فرمانده کُرد یک گفت و گوی طولانی انجام داده که در آن بسیاری از مسائل مربوط به حزب و رابطه آن با سوریه و یگان های مدافع خلق (YPG) و همچنین جنگ علیه ارتش ترکیه مورد بررسی قرار گرفته است.

دکتر همان گونه که در کوه وی را می نامند، نقشه سوریه را به طور کامل می شناسد آن گونه که گویی نبردها در آن جا را رهبری می کند، با این حال مشارکت در جنگ این کشور را به طور قاطع رد کرده به استثنای یک سفر خانوادگی در تابستان سال 2014 که به گفته خودش تکرار نشده است.

ترکیه بخش اعظم گفت و گو با اردال را از آن خود کرد و وی ضمن آن که در بیان این مسئله تردید نکرد که حزب کارگران کردستان در دوره آینده جنگ علیه دولت ترکیه را شدت می بخشد، خاطر نشان ساخت که این حزب مسئله کردها را در صدر تحولات منطقه قرار داده است.

چهار ساعت گفت و گو در رابطه با سوریه، ترکیه، ایران و عراق و روابط با اقلیم کردستان، دیدگاه حزب کارگران درباره آن چه در منطقه جریان دارد را بیان می کند، جزئیات این گفت و گو بدین ترتیب است:

س- منطقه شاهد یک حالت تنش بالا است و شما در مرکز این تنش قرار دارید، راهبرد سازمان چیست؟

ج- خوانش حزب از وضعیت در منطقه بر این اساس است که تمامی تلاش ها برای حل و فصل مشکلات منطقه خاور میانه با جنگ، خون و پروژه های دیگری که مورد آزمایش قرار گرفتند، ناکامی خود را ثابت کردند و به همین دلیل نیز بر این باوریم که راه حل ریشه ای تمامی مشکلات منطقه در یک سیستم ضامن همزیستی همه ملت ها و جوامع نهفته است و این راه حل نیز بر پایه اراده و خواست ملت ها و همزیستی مشترک مبتنی است.

س- می گویید که راه حل از طریق خون، جنگ و درگیری وجود ندارد با این حال حزب کارگران کردستان همچنان سلاح علیه ترکیه در دست دارد، چرا به زندگی سیاسی روی نمی آورد؟

ج- آیا برای حزب زمینه لازم جهت فعالیت سیاسی در ترکیه وجود دارد؟ طی سال های گذشته حزب تلاش کرد به سمت راه حل سیاسی و گفت و گو برود و آخرین تلاش نیز سال 2013 بود هنگامی که اوجالان آتش بس و عقب نشینی نیروهای ما از مرزهای ترکیه برای آغاز یک مرحله جدید جهت حل و فصل مسئله کردها را اعلام کرد، با این حال ترکیه حقوق وی را به رسمیت نمی شناسد؛ هم اکنون نیز ده ها نماینده کُرد پارلمان که زیر چتر قانون ترکیه فعالیت می کردند در زندان به سر می برند و صلاح الدین دمیر تاش نیز در میان آنها قرار دارد، ما بر این باوریم که مسئله کردها یک مسئله سیاسی است و تنها راه حل آن نیز سیاسی خواهد بود.

س- برخی بر این باورند که شما علت فاجعه کردها هستید؟

ج- کاملا برعکس، بیایید تصور کنیم که اگر حزب کارگران کردستان نبود و اگر مبارزه مسلحانه در کار نبود وضعیت کردها چگونه خواهد بود، اگر حزب کارگران نبود صحبت درباره مسئله کردها نیز نبود، این حزب است که مسئله کردها را در اولویت دولت ترکیه قرار داد و مردم کُرد را متحد کرد.

س- آیا تنها حزب کارگران کردستان مسئول مردم کُرد است؟ بسیاری از کردها هستند که همراه حزب نیستند.

ج- این درست است که همه کردها همراه حزب کارگران کردستان نیستند با این حال این حزب بیانگر آرزوها و خواسته های اکثریت مزدم کرد است؛ افرادی هستند که در میان ملت ها مزدور کشورهای خارجی می باشند و بزرگ ترین مثال برای این مسئله نیز الجزایر است که در آن جا بسیاری از مزدوران فرانسه اشغالگر وجود داشتند.

س- گفته می شود باهوز اردال مهندس و طراح یگان های مدافع خلق در سوریه است، تا چه اندازه در رابطه با وضعیت سوریه نقش دارید؟

ج- بیان پرسش بدان گونه واقعیت را منعکس نمی کند چرا که یگان های مدافع خلق در نتیجه وضعیت سوریه پدید آمده و جوانان کُرد نیز همانند دیگر مناطق، خود را سازماندهی کرده و یگان های مدافع خلق را تشکیل دادند، ما به عنوان یک حزب این یگان ها را تشکیل ندادیم با این حال پیش و پس از تشکیل آن و با آغاز حملات داعش به منطقه و کوبانی با سلاح و غیره از یگان ها پشتیبانی کردیم و این مسئله را انکار نمی کنیم.

س- این پشتیبانی چگونه انجام شد؟

ج- هنگام حملات داعش، به طور واضح و متمرکز به یگان های مدافع خلق در سوریه کمک کردیم و مهمات و همچنین مشاوره نظامی برای پیشرفت روش های دفاع از مناطق خود را به آنها ارائه دادیم.

س- با این حال گفته می شود که نقش شما به عنوان یک فرد، در سوریه تاثیرگذار و کارآمد بوده است؟

ج- من نقش حزب در کردستان سوریه را انکار نمی کنم به ویژه آن که اوجالان 20 سال را در سوریه گذراند و تاثیرگذاری وی همچنین پا بر جا است، برخی جوانان نیز در میان گریلاهای حزب کارگران کردستان بودند که به سوریه بازگشتند و خواستند در این یگان ها سهیم باشند، در واقع نیز به آنجا نقل مکان کردند و در تشکیل یگان ها سهیم بودند؛ تجربه ای که با حزب کارگران کسب کردند، در پیشرفت توانایی های رزمی جوانان در سوریه نقش داشت؛ این داستان حزب با یگان های مدافع خلق است با این حال یگان های مدافع شاخه ای از حزب کارگران نیست.

س- پرسش را برای شما تکرار می کنم، نقش شما در تشکیل یگان های مدافع خلق چیست؟

ج- من یکی از مبارزان حزب کارگران کردستان هستم با این حال نمی توان نقش مرا به عنوان یک فرد ارزیابی کرد، در نتیجه نقش من در چارچوب حزب است که پیشتر ذکر کردم و در این چارچوب نیز برای مبارزان در سوریه راهنمایی و مشاوره ارائه دادیم.

س- در سوریه یک آکادمی نظامی به نام باهوز اردال وجود دارد؟

ج- از آن اطلاعی ندارم.

س- در حال حاضر چه چیزی بیشتر شما را مشغول خود کرده است؟

ج- مبارزه در کوه های کردستان علیه ارتش ترکیه، جایی که نبردهای شدیدی میان ما در جریان است و این نبردها برای ما اساسی و مهم هستند بنا بر این نمی توانیم این میدان را ترک کنیم تا سرگرم میدان سوریه شویم، نبرد اصلی ما علیه ارتش ترکیه است و این یک مسئله علنی است.

س- پس از رویدادهای سال 2011 چند بار از سوریه بازدید کردید؟

ج- در تابستان سال 2014 از سوریه بازدید کردم و تنها یک سفر خانوادگی بود، نزدیک به سه ماه آنجا ماندم و هیچ گونه ماهیت سیاسی یا نظامی نداشت با این حال با حملات داعش همزمان شد، آن هنگام با مبارزان دیدار کردیم و راهنمایی و مشورت در اختیار آنها قرار دادیم.

س- با این حال برخی رهبران غیر سوری حزب کارگران کردستان هستند که در سوریه نیز مبارزه کردند؟

ج- این یک مسئله طبیعی است، افراد زیادی که در صف یگان های مدافع خلق مبارزه کردند و در میان آنها نیز عرب، شهروند کانادا و شهروند استرالیا وجود دارند چرا که یگان های مدافع خلق به مقابله با داعش پرداخت و مورد توجه قرار گرفت بنا بر این عجیب نیست که افرادی از عراق، ترکیه و ایران برای مبارزه در آن جا راهی شوند؛ می توان آن را تنها یک واکنش توصیف کرد و این کار زیر چتر حزب کارگران انجام نشد.

س- عفرین به سرعت و به طور غیر منتظره سقوط کرد، بسیاری گفتند به کوبانی دیگری تبدیل می شود، در آن جا چه اتفاقی افتاد و دلیل فروپاشی سریع چه بود؟

ج- بر اساس پیگیری ما از وضعیت، در عفرین مقاومت در برابر مدرن ترین تسلیحات و دومین قدرت ناتو صورت گرفت، این درست است که ارتش ترکیه و گروه های مسلح وارد شهر شدند با این حال جنگ عفرین به پایان نرسیده و نوع دیگری از مقاومت در کار خواهد بود.

س- سقوط عفرین را پیش بینی می کردید؟

ج- ترکیه دارای یک ارتش بزرگ و تسلیحات مدرن است بنا بر این ورود ارتش ترکیه به عفرین با توجه به محاصره آن از همه سو، یک مسئله طبیعی است.

س- آیا در جنگ عفرین با شما مشورت شد؟

ج- نه این کار انجام نشد.

س- خوانش شما از کودتای روسی علیه کردها در عفرین چگونه بود؟

ج- دوستی ها و دشمنی ها در سوریه هر روز متفاوت است و با توجه به این که کردها یک قدرت اصلی در این کشور به شمار می آیند، طبیعی است که با همه کشورهای ذی ربط به مسئله سوریه روابط داشته باشند با این حال در نهایت رابطه به معنی اتکای مستقیم به این قدرت ها نیست.

س- ماهیت راه حل مناسب در سوریه را چگونه می بینید؟

ج- باید یک راه حل سیاسی فراتر از نظام توتالیتاریستی و انحصاری در کار باشد و نمی خواهیم سوریه میدان تسویه حساب های بین المللی و منطقه ای شود، سیاست های توتالیتاریستی حزب بعث سوریه را به این وضعیت رسانده بنا بر این باید ذهنیت نظام بعث عوض شود.

س- بگذارید یک سوال مستقیم بپرسم، گفته می شود که مناطق شرق فرات به صورت مستقیم از سوی حزب کارگران و به طور مشخص از کوه قندیل اداره می شوند، پاسخ شما چیست؟

ج- تبلیغات غالب این است که یگان های مدافع خلق و نیروهای سوریه دمکراتیک در شرق فرات از حزب کارگران دستور می گیرند و شاخه های حزب هستند؛ این در اصل یک تهمت ترکی برای توجیه دخالت در سوریه است با این حال روابط میان کردها در ترکیه، عراق، سوریه و ایران مداوم است و در نتیجه، این ارتباط یک همگرایی عاطفی میان آنها ایجاد می کند؛ این همان رمز مربوط به کردها است جایی که یک تعامل عاطفی و طبیعی میان آنها وجود دارد و از همین رو نیز مبارزان زیادی در کوبانی حضور داشتند؛ این در حالی است که حزب کارگران هیچ گونه برنامه ای در سوریه ندارد و اگر می خواستیم مناطق کردها در سوریه را اداره کنیم به آن جا می رفتیم و در این جا نمی ماندیم؛ دیدگاه ما این است که ملت های منطقه اوضاع خود را اداره کنند نه این که ما یا دیگران آن را اداره کنیم.

س- مهاجرت مبارزان حزب کارگران به سوریه چه زمانی آغاز شد؟

ج- این مسئله در آغاز رویدادهای سال 2011 اتفاق افتاد، البته آنها ده ها مبارز سوری بودند که به کشور خود بازگشتند تا از مردمان خود هنگامی که در معرض حملات داعش و نصره قرار داشتند، پشتیبانی کنند.

س- شهر منبج مورد توجه منطقه ای و بین المللی قرار گرفته، منبج برای نیروهای سوریه دمکراتیک چه اهمیتی دارد؟

ج- وضعیت در منبج را نمی توان از دیگر مناطق جدا کرد، دلیل نیز این است که همه قدرت های بین المللی در خا‌ک سوریه حضور دارند و همه منافع در هم آمیخته است، بر همین اساس نیز ورود ترکیه به منبج مربوط به وضعیت کلی در سوریه است، مهم ترین مسئله در منبج سازماندهی میان گروه های محلی است و این همان راه حل در این منطقه و سایر مناطق است.

س- نیروهای سوریه دمکراتیک به همراه یگان های مدافع خلق به دیرالزور رسیدند، آیا این را برای کردها مفید می دانید؟

ج- نیروهای سوریه دمکراتیک تنها متشکل از رزمندگان کُرد نیستند بلکه مخلوطی از همه قومیت های منطقه می باشند؛ در رابطه با مبارزه در دیرالزور نیز باید گفت جنگ با داعش هر کجا که باشد چه مشکلی وجود دارد؟ آنها کردهای سوری هستند و حق دارند در هر جای این کشور علیه داعش مبارزه کنند.

س- اما کردها تنها در مناطق ائتلاف می جنگند؟

ج- این مسئله تابع معادلات بین المللی در سوریه و مناطق نفوذ بوده و طبیعی است که کردها با هماهنگی و همکاری ائتلاف بین المللی تحت رهبری آمریکا مبارزه کنند.

س- آیا گمان نمی کنی رابطه میان حزب اتحاد دمکراتیک (PYD) و آمریکا بیش از حد است و به حال تبعیت می رسد؟

ج- در واقع افرادی هستند که حزب اتحادیه دمکراتیک را به چنین کاری متهم می کنند، با این حال با توجه به این که پ.ی.د یک قدرت اصلی در منطقه است باید آمریکا و دیگر کشورهای ذی ربط روابطی با نیروی فعال در منطقه داشته باشند؛ کردها به طور مشخص و دیگر ملت های منطقه باید منفعت خود را در واقعیت امر و بدون تبعیت از هیچ طرفی پیدا کنند، روابط بر اساس دوستی است و این یک مسئله طبیعی است، همه کشورها با کشورهای غربی روابط دارند اما هنگامی که مسئله مربوط به کرها باشد، به مزدوری و تبعیت متهم می شوند.

س- بنا بر این احتمال وجود دارد که با آمریکا روابط داشته باشید؟

ج- حزب کارگران کردستان با هر گونه روابط با همه کشورها مشکلی ندارد به شرط آن که به حقوق مردم کُرد احترام بگذارند.

س- آیا با آمریکا در ارتباط هستید؟

ج- بر اساس اطلاعات ما، آمریکا از نزدیک حزب کارگران کردستان را دنبال می کند و وزن حزب در سطح منطقه را می داند با این حال با توجه به این که ترکیه شریک آمریکا در ناتو است، به همین دلیل به نظر می رسد آمریکا نمی خواهد از طریق رابطه با ما، رویاروی با ترکیه را آغاز کند.

س- آیا آمریکا تلاش کرده میان شما و ترکیه میانجی گری کند؟

ج- به این گونه نه اما ما از آمزیکا خواستیم با توجه با این که نقش بزرگی در بازداشت عبدالله اوجلان داشته، در مسئله کردها ایفای نقش کند با این حال این مسئله در حقیقت امر روی نداد.

س- عقب نشینی مبارزان شما از شنگال به سرعت انجام شد، چرا؟

ج- ما برای محافظت از ایزدی ها در شنگال در برابر داعش، به آن جا رفتیم در حالی که همه نیروها منطقه را بدون دفاع تنها گذاشتند، هنگامی که تهدید بر این منطقه از بین رفت و اهالی نیز یک نیروی محلی برای دفاع از مناطق خود تشکیل دادند، باید عقب نشینی می کردیم، علاوه بر همه این مسائل، نمی خواهیم ترکیه به بهانه حزب کارگران در منطقه دخالت کند.

س- صحبت از یک نیروی ائتلاف عربی در سوریه است، دیدگاه شما در قبال چنین نیرویی در خاک سوریه چیست؟

ج- هر نیرویی که در ثبات منطقه سهیم باشد و در چارچوب تفاهم های محلی بیاید، مورد استقبال قرار می گیرد با این حال تاکنون از حضور هیچ گونه نیرویی اطلاع نداریم.

س- دیدگاه شما درباره نقش ایران چیست؟ چرا حساسیت بیشتر در قبال ترکیه است؟

ج- ایران بدون درگیری با هیچ یک از طرفین ، سیاست پر کردن جای خالی را بازی می کند و این یک سیاست مخصوص ایران است.

س- آیا چشم انتظار پیامدهای انتخابات کنونی ترکیه هستید؟

ج- این انتخابات زودهنگام است و ما نیز با توجه به این که حزب کارگران کردستان یک طرف موثر در وضعیت سیاسی ترکیه است، تحولات این کشور در سطح سیاسی را دنبال می کنیم؛ به تصمیم حزب دمکراتیک خلق ها (HDP) در انتخابات نیز احترام می گذاریم و از آن پشتیبانی می کنیم.

س- آیا هیچ گونه تشدیدی علیه ترکیه در کار خواهد بود؟

ج- البته، ما در وضعیت جنگ علیه ارتش ترکیه هستیم و تشدید طی روزهای آینده در راه است، می توان گفت ما به سوی یک تابستان داغ با ترکیه در حال حرکت هستیم.

منبع: روزنامه عکاظ عربستان

ترجمه: خبرگزاری کردپرس - سرویس سوریه