به گزارش کردپرس، فردا 24 ژوئن 2018، انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی در ترکیه برگزار می شود. این انتخابات که با تشدید حملات حکومت ترکیه به رهبری رجب طیب اردوغان علیه پ.ک.ک بویژه در کوهستان قندیل در شمال عراق همراه شده، از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا سیستم حکمرانی در ترکیه وارد ریاست جمهوری شده که قدرت نخست وزیری و ریاست جمهوری به همراه اختیارات تازه ای که به ریاست جمهور واگذار شده، در دست یک شخص که می تواند به پارلمان هم جوابگو نباشد تجمیع می شود. از سوی دیگر، رای کردها که می تواند اکثریت را از حزب عدالت توسعه بگیرد و برنامه های اردوغان را مختل کند در این انتخابات حائز اهمیت است. مسئله آینده کردهای ترکیه نیز از مسائل مهم است. اپوزیسیون هم به طور بی سابقه ای وعده حل مسئله کرد را داده است. همه اینها باعث شد خبرگزاری کردپرس جواب این پرسشها را از دکتر باریش کاراگاچ، کارشناس ارشد مسائل ترکیه و استاد دانشکده مطالعات بین المللی توسعه در دانشگاه ترنت کانادا بخواهد. این کارشناس که اصالتا از شهروندان ترک در ترکیه بوده معتقد است نه اردوغان و نه اپوزیسیون نمی توانند مسئله کردها را حل کنند زیرا به این مسئله از زاویه نظامی نگاه می کنند. وی معتقد است اردوغان دیگر به حل مسئله کردها نمی اندیشد و در زمان حکومت محتمل وی بر ترکیه، کردها شاهد رنج و خون ریختن های بسیار دیگری خواهند بود.

متن کامل مصاحبه خبرگزاری کردپرس با دکتر باریش کاراگاچ:

کردپرس: درباره نتیجه انتخابات در ترکیه چه فکر می کنید؟ اپوزیسیون برنده است یا اردوغان و حزبش؟

باریش کاراگاچ: ترکها هم به نامزدهای پارلمان و هم به رییس جمهور آینده ترکیه رای خواهند داد. هر رای دهنده دو رای متفاوت به صندوق های رای خواهند انداخت. در مورد نتیجه انتخابات پارلمانی، نتیجه به این بستگی دارد که آیا حزب دموکراتیک خلق ها یا HDP می تواند آستانه ده درصدی ورود به پارلمان را کسب کند و همچنین حزب ناسیونالیست افراطی MHP می تواند رای طرفداران خود را که اخیرا به حزب جدا شده از آن یعنی حزب خوب پیوسته اند، باز گرداند یا خیر. اگر حزب HDP بتواند آستانه 10 درصدی را کسب کند و حزب MHP نیز نتواند 5 الی 6 درصد رای طرفداران خود را جذب کند، در این صورت، به احتمال زیاد ائتلاف AKP-MHP نخواهد توانست اکثریت را در پارلمان کسب کند. در مورد ریاست جمهوری، نتیجه به احتمال فراوان در دور دوم انتخابات آن تعیین خواهد شد. پیش بینی من این است که رجب طیب اردوغان نخواهد توانستد در دور اول اکثریت رای ها را کسب کند و در دور دوم با محرم اینجه نامزد حزب جمهوریخواه خلق رقابت خواهد کرد. با وجود نگرانی برخی کردها از رویکرد ناسیونالیستی اپوزیسیون، هم کردها و هم سکولارها در دور دوم انتخابات از محرم اینجه حمایت خواهند کرد. سوال این است که آیا محرم اینجه می تواند حمایت طیف سیاسی مخالف اردوغان را در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری کسب کند یا خیر. اگر وی موفق شود شانس رییس جمهور شدن را دارد. با این حال، اردوغان و حزب AKP به رهبری وی که بر نهادهای کشور کنترل دارند هر کاری را خواهند کرد تا قدرت را به اپوزیسیون واگذار نکنند. از دست دادن قدرت عواقب مخربی برای اردوغان و اطرافیان او که به شدت فاسد بوده و مرتکب جرائم جدی بویژه علیه کُردها شده اند خواهد داشت.

کردپرس، آیا حزب کردی دموکراتیک خلقها می تواند آستانه ده درصدی را کسب کرده و دوباره وارد پارلمان ترکیه شود؟

باریش کاراگاچ: از آنجایی که بسیاری از ترک ها نیز به این حزب رای خواهند داد، HDP می تواند آستانه ده درصدی پارلمان را کسب کند. صلاح الدین دمیرتاش و محبوبیتش کمک زیادی به افزایش حامیان حزب در میان تر کهای لیبرال و چپ کرده است. دیدگاه دمیرتاش و تلاش های وی برای تبدیل حزب دموکراتیک خلقها از یک حزب کردی به یک حزب فراگیر در ترکیه و تاکید وی بر حل مسئله کردها از طریق سیاسی در موفقیت حزب در انتخابات نقش به سزایی دارد.

کردپرس: آیا جریان وابسته به اپوزیسیون مانند محرم اینجه نامزد حزب CHP همانطور که وی قول داده، می توانند مسئله کردها را در ترکیه حل کنند؟

باریش کاراگاچ: با توجه به اتکای محرم اینجه به رای ناسیونالیستها و ائتلاف با شرکا، و این که قول داده مرال آکشنر را که در زمان تصدی وزارت کشور در بدترین رنج هایی که علیه کردها در دهه 1990 اعمال شده دست داشته به عنوان معاون رییس جمهوری انتخاب کند، در توانایی و تمایل وی برای حل مسئله کردها شک دارم. تا زمانی که کشور ترکیه مسئله کردها را نظامی و نه سیاسی می بینند، این مشکل حل نخواهد شد.

کردپرس: آیا شما هم مانند اردوغان فکر می کنید که مشکل کردها زبان و فرهنگ است و لاغیر؟

باریش کاراگاچ: مسئله کردی در ترکیه پیرامون وضعیت آنها است. این مسئله قطعا شامل فرهنگ و زبان می شود اما فقط به این ها محدود نمی شود. این مسئله فراتر از زبان و فرهنگ است. کردها به عنوان بومیان ترکیه به دنبال داشتن وضعیتی برابر با ترکها و بر خورد با آنها مانند ترکها هستند. این امر مستلزم خلاص شدن از رویکرد کولونیالیستی و سروری کردن بر کردهاست و این که باید به آنها اجازه داد درباره این که چگونه زندگی کنند تصمیم بگیرند.

کردپرس: آیا ترکیه می تواند پ.ک.ک را از قندیل بیرون کند؟

باریش کاراگاچ: خیر. این امر مستلزم انجام عملیات نظامی طولانی مدت است که اجرای آن بسیار مشکل است. به نظر من، آنچه که اکنون در قندیل در حال انجام است حرکتی نمایشی برای جلب رای ناسیونالیست ها و رای دادن آنها به اردوغان است. زمان این عملیات هوشمندانه است. حزب حاکم عدالت توسعه در 16 سال گذشته در حکومت بوده است چرا قبلا این عملیات را علیه پ.ک.ک در قندیل انجام نداده و آن را امروز اجرا می کند؟ همچنین، حتی اگر عملیات منجر به استقرار پ.ک.ک در جای دیگری غیر از قندیل کند، این مسئله مشکل کردهای ترکیه را حل نخواهد کرد. این مسئله فقط به افزایش مرگ و اشک از هر دو طرف منجر خواهد شد.

کردپرس: آیا فکر می کنید که روند صلح دیگری در ترکیه آغاز شود؟ حالا چه از طرف اردوغان و یا از سوی اپوزیسیون در صورت بر سر کار آمدن آنها.

باریش کاراگاچ: با توجه به برخورد تهاجمی اردوغان علیه کردها از سال 2015 و همپیمانی نامقدس با ناسیونالیست های افراطی MHP، اردوغان چیزی برای ارائه کردن در مورد روند صلح با کردها و حل مسئله کردها ندارد. کردها فقط باید در انتظار گلوله ها و سرکوب بیشتر از سوی دولت به رهبری اردوغان باشند. در مورد اپوزیسیون تصویر قدری پیچیده تر است. برخلاف وعده ها و قول های محرم اینجه در جریان کارزار انتخاباتیش( که البته می توان به عنوان پیشرفت به آن نگاه کرد) و برخی ناراضیان در داخل حزب جمهوریخواه خلق، نگاه عمده تر در اپوزیسیون در مور مسئله کردها نظامی است و مسئله کردها را مسئله ای نظامی می داند و رویکرد ناسیونالیست ها را در این زمینه می پسندد. تا زمانی که حزب کردی دموکراتیک خلق ها و نماینده های مختلف کردهای ترکیه در این مسئله ورود پیدا نکنند، مسئله کردها توسط هیچ دولتی در ترکیه در آینده حل نخواهد شد.

کردپرس: چرا آمریکا و غرب درباره سرکوب کردها توسط حکومت ترکیه سکوت اختیار کرده اند؟

باریش کاراگاچ: برخلاف تنش های اخیر میان ترکیه و غرب، ترکیه همچنان متحد کلیدی غرب در خاورمیانه است و غرب نمی خواهد این متحد را به رقبا واگذار کند. ترکیه همچنان روابط نظامی و سیاسی گسترده ای با اروپا و آمریکا دارد. اگر چه آمریکا گاهگاهی درباره رفتارهای تهاجمی و عجیب و غریب اردوغان نگران است اما اروپا و غرب تمایل دارند تا زمانی که اردوغان منافع ژئوپلتیک و اقتصادی آنها را به خطر نیانداخته، او را تحمل کنند. من فکر می کنم که این منافع که به سکوت آنها در برابر سرکوب کردها از سوی ترکیه منجر می شود، از نظر آنها بر هر اصل اخلاقی ارجحیت دارد.

کد خبرنگار: 40101