به گزارش خبرنگار کردپرس، «ساویا خزایی»؛ استاد دانشگاه و فعال مدنی در قروه در یادداشتی از رعایت حقوق شهروندی و مزایای شهروند خوب بودن گفته است.

در این یادداشت آمده است: شاید این طور به نظر بیاید که رعایت آداب شهروندی کاری است که تنها جنبه اخلاقی دارد و سودی را شامل ما نخواهد کرد اما اصلاً این گونه نیست، وقتی یک شهر از لحاظ فرهنگی بدرخشد، اقبال عمومی از آن شهر بیشتر خواهد شد. همین اقبال، موجب گردشگری بیشتر، رونق مشاغل و... خواهد بود و همچنین از لحاظ روانی هم تأثیر خوبی بر شهروندان خواهد داشت.

کسی که به شهر خود و اهلیت خود افتخار کند روحی سالم تر خواهد داشت، تا کسی که از شرم، محل تولد و سکنای خودش را پنهان کند.

کسی که شهر را هم مثل خانه خودش بداند نه تنها خودش رعایت خواهد کرد بلکه از بی ‌ملاحظگی دیگران هم ناراحت خواهد شد و وقتی این حساسیت در شهری ایجاد گردید، آن شهر خیلی زود به محلی ایده‌ آل برای زندگی تبدیل خواهد شد.

همین تبلیغ برای هر شهری موجب رونق آن شهر خواهد شد. شهروندی گاهی چنان افراد را به هم نزدیک می کند که می توان ادعا کرد ازدواج افرادی که هر دو اهل یک شهر هستند بهتر است از ازدواج دو نفر از دو شهر مختلف. زیرا شهروندی می ‌تواند خاستگاه احساسات مشترک و رفتارها و عادات مشترکی شود. لذا اگر یک جامعه شناس یا یک گردشگر بتواند از طرز رانندگی، اخلاق فرد در هنگام برخورد و... بدون در نظر گرفتن لهجه، اهلیت یک نفر را تشخیص دهد، عجیب نخواهد بود.

باید دانست که بعضی از آداب شهروندی مربوط به رفتارهای ما در قبال شهروندانمان و بعضی مربوط به نگهداری از شهرمان است. برخورد ما با یک عابر غریبه در خیابان، نوع استفاده ما از وسایل عمومی، پوشش و رفتارمان در سفرهای درون شهری، چگونگی برخورد در معاملات و... همه تابلویی است که شهر ما را به دیگران معرفی می‌ کند. از اینها ساده‌ تر اگر می‌ خواهید مردم شهری را بشناسید کافی است در آن شهر از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنید.

باغچه کنار خیابان، همان گلدان داخل خانه شماست، یکی از ساده ‌ترین آداب شهروندی استفاده صحیح از وسایل و اماکن عمومی است. وقتی من اجازه دهم کودکم برای بازی، باغچه کنار خیابان را خراب کند و نسبت به آن حساسیت نداشته باشم، نباید ناراحت شوم که در جای نابسامانی که هیچ نظمی ندارد، زندگی کنم. البته این کار من یک ضرر دیگر را هم متوجه من خواهد کرد اینکه کودکم به زودی باغچه داخل حیاط را هم خراب خواهد کرد و فرقی بین آن دو قایل نخواهد شد.

وقتی از خیابان بدون توجه به چراغ قرمز رد می‌ شویم و همه نظم خیابان را به هم می ‌ریزیم چرا باید از بی ‌نظمی مردم شهر انتقاد کنیم و به جای آن از مردم بلاد دیگر و نظم و قانون پذیری شان تعریف کنیم؟ این انتقادها که گوش شهر را کر کرده است خطاب به کیست؟ آیا شهر ما جز من و شما افراد دیگری هم دارد؟

وقتی من در تاکسی با صدای بلند با تلفن همراهم صحبت می کنم، نباید از رفتار مضحک دیگری هم منزجر شوم. هرگاه ما رعایت کنیم همه رعایت خواهند کرد. حتی اگر همه افراد یک شهر رعایت نکنند، باز هم دلیل موجهی برای رعایت نکردن این چیزها به دست نمی ‌آید. زیرا هر کسی خودش به تنهایی در مقابل شهرش مسئول است. این مسئولیت دو طرف دارد. یک طرف آن به ادب و تربیت خود فرد اشاره می‌ کند و یک طرفش هم به زیبایی و سلامت شهر.

بنابراین اگر زیبایی و سلامت شهر تنها با رعایت منِ یک نفر درست نمی ‌شود و تنها رعایت کردن من یکی اثر ندارد، به دلیل دوم باید رعایت کنم یعنی برای ادب و تربیت شخص خودم رعایت این چیزها را لازم بدانم. وقتی این طرز تفکر در یک شهر تبلیغ شود آن شهر نجات خواهد یافت./