به گزارش خبرنگار کردپرس، برای خرید لوازم مدرسه شور و اشتیاق دانش آموزان از ابتدای شهریور دیده می شود، چه آنان که در شرایط مادی مطلوب زندگی می کنند و چه آنان که مجبورند از بین خوبتر و خوب، همیشه خوب ها را انتخاب کنند.
خرید نوشت افزار و کیف مدرسه البته به شکل های مختلف و از بازارهای مختلف انجام می شود که متناسب با وضعیت رفاهی دانش آموز می تواند از کتاب فروشی سر کوچه یا دست فروش سر خیابان به فروشگاه های شیک لوازم التحریر تبدیل شود.
در میان همهمه ای که قرار است سلاح های این سربازان کوچک دانش را تأمین کند و آنان را تا مرحله آینده سازی پیش ببرد، البته دردهایی هم هست. دردهایی که سال هاست به دغدغه جدی تبدیل شده و با این وجود هر چند سال به سال تشدید می شود اما پاسخی نمی گیرد.
شاخ و شانه کشیدن برندهای خارجی
دستفروش مقابل بازار روز قروه کیف «ننه سرما» را در دست گرفته و در مقابل ناله های دخترک هفت-هشت ساله ای عاجز مانده است.
مادر می گوید: همینو بخر. یادت نیست کارتونشو دیدی، کلی کِیف کردی و خندیدی. به این بامزگی.
دخترک اما در مقابل تعریف و تمجید مادر مقاومت می کند و انگشت اشاره را به طرح سه دختر باربی حک شده روی کیف گرفته است.
دستفروش نمی داند در این بازی طرف مادر را بگیرد یا دخترک را. فقط به دنبال فروش اجناس خود است.
وقتی سؤال می کنم از این اختلاف نظر ها چقدر پیش می آید؟ پاسخ می دهد: خیلی زیاد، همش دعواست و بچه ها خیلی زور می گن.
شاخ و شانه برندهای خارجی در حالی است که حتی شخصیت های کارتون های ایرانی از جمله «شکرستان» هم نتوانسته جذابیت لازم را در روح و احساس کودک حک کند به طوری که حتی نام این شخصیت ها به سختی در ذهن کودکان باقی می ماند اما تولیدات «والت دیزنی» و شرکت های فیلم سازی معتبر دنیا به سادگی توانسته است ذهن کودکان ایرانی را معطوف به شخصیت های خلق شده خود سازد.
با این وجود دلیل این معضل فرهنگی را کارشناسان تربیتی تنها جذابیت ظاهری کاراکتر ها نمی دانند بلکه بی توجهی به تأثیرگذاری عمیق کاراکتر ها را دلیلی می دانند که مورد غفلت بوده و همچنان نسبت به آن بی توجهی می شود.
کیفیت برتری می آورد
اظهارات شتاب زده از جمله اینکه این کاراکتر ها به دلیل ظاهر فریبنده برای کودکان عزیز شده اند، در واقع چندان قانع کننده نیست. به طوری که کارشناسان حوزه تربیتی معتقدند اینکه کاراکتر کارتونی یا عروسکی ما موفق نبوده به فقدان استراتژی باز می گردد؛ هر کاراکتری برای تولید نیازمند پژوهش است و هر اقدامی باید با پیوست پژوهشی همراه باشد.
با توجه به اینکه اغلب شخصیت های کارتونی بعدها به عروسک هم تبدیل می شوند اما در مواردی مشاهده می شود که این کاراکترها گاهی با مشکل کیفیت نوشت افزار و عروسک مواجه اند. به گفته «زیبا موحد» متأسفانه در بسیاری از موارد به راحتی و کیفیت کار توجه نشده و در واقع باید سازنده در ابتدا مشخص کند که این عروسک یا نوشت افزار برای تزئین است یا برای بازی یا کارکرد دیگری دارد.
این کارشناس تربیتی در گفت و گو با خرنگار کردپرس تأکید دارد که حتی استفاده از کاراکتر خارجی برای نوشت افزار به خودی خود زیر سؤال نیست و باید بررسی شود چرا این کاراکترها اینقدر محبوب شده اند.
ضعف در جذب طرح داخلی
تمام بی توجهی ها در کنار شخصیت پردازی برای کاراکتر های کارتون های خارجی امروز به کشمکش والدین و کودکان تبدیل شده و در بسیاری از مواقع آنان را مجبور به تسلیم می سازد.
یکی از والدین در همین زمینه دلیل اصلی برای انتخاب وسایل مدرسه فرزندنش را کیفیت کار می داند. «حمیرا ایزدی» می گوید برای من طرح و رنگ و لعاب جنس مهم نیست بلکه آنچه اهمیت دارد کیفیت کار است.
او معتقد است که جنس داخلی نه تنها کیفیت بالایی ندارد بلکه از نظر طرح هم نتوانسته نظر مشتری را جلب کند.
کیفیتی که در جنس های وارداتی مجذوبیت ایجاد کرده و اجازه عرض اندام به مشابه ایرانی نمی دهد البته هزینه بر است.
اینجا است که مشکلات تشدید می شود و اولیا و مربیان مدرسه را هم مستأصل ساخته است. اصرار دانش آموزان به خرید برند های گران در بسیاری از مواقع به چشم هم چشمی کلاس های درس تبدیل شده و در برخی مواقع حتی در کیفیت تحصیل دانش آموز تأثیرگذار بوده است.
یکدستی نوشت افزار در مدارس
«منصوره احمدی» یکی دیگر از والدینی است که با فرزند دانش آموزش برای خرید وسایل پر زرق و برق و خرید دفتر و نوشت افزار ساده مدام مقاومت می کند. او می گوید سال گذشته دخترم در کلاس درس تنها کسی بود که چنین وسایلی نداشت و خوب اینان بچه اند و از روی هم می بینند و دلشان می خواهد.
یکدستی استفاده از نوشت افزار در همین دل نگرانی که این مادر تأکید دارد از بین می رود؛ چرا که والدینی که وضعیت مالی شان اجازه خرید چنین وسایل گرانی را نمی دهد در مقابل کودک خود احساس شرمندگی می کنند؛ شرمندگی که به نظر می رسد به دلیل هدایت نامناسب الگوهای ذهنی دانش آموز توسط نهادهای تربیتی و آموزشی حادث شده است و صرفاً به ضعف والدین باز نمی گردد.
«احمدی» می گوید اگر قرار بر فرهنگ سازی است باید مدارس اقدام کنند و در این خصوص مثالی را هم طرح می کند که در برخی مدارس شهرهای دیگر نوشت افزار به خصوص برای دانش آموزان ابتدایی به همراه کتاب درسی توسط خود مدرسه ارائه می شود.
به گفته او این طرح چون با هماهنگی والدین صورت می گیرد و به دنبال این است که همه بچه ها را برای استفاده وسایل مشابه و ساده تشویق کند، می تواند حواس دانش آموزان را جمع درس کند؛ چون واقعاً در برخی مواقع نمی توان چنین وسایلی را برای کودک نخرید.
استاندارد اصولی
شکل، اندازه و رنگ نوشت افزار به ویژه کیف و کفش باید به شکلی انتخاب شود که به آناتومی بدن کودک لطمه وارد نسازد. براساس تحقیقات پزشکی دانش آموزان در سن رشد هستند و باید در انتخاب نوشت افزار به این مقوله توجه ویژه شود، بنابراین والدین باید بیشتر از توجه به ظاهر نوشت افزار به استاندارد آن اهمیت دهند.
با این وجود هر چند این سیاست گذاری حق انتخاب را به والدین و دانش آموز بخشیده است، اما باز به همهمه ای که می رود تا در مدارس به جای علوم ریاضی به رقابت «باربی» و «سارا» تبدیل شود پاسخ نمی دهد.
این بار این انجمن های اولیا و مربیان هستند که به نظر می رسد می توانند آرامش از دست رفته را به کلاس های درس بازگردانده و تدبیری اتخاذ کنند تا به جای اینکه در کلاس تاریخ از شجاعت های کاراکتر «مردا» زمزمه ها رد و بدل شود، جایی برای شجاعت کاراکتر های ایرانی کتب درسی هم باقی بماند.
* گزارش: زیبا امیدی فر
نظر شما