به گزارش خبرنگار کردپرس، همه او را به نام «حاتم طایی» می شناسند. اتفاقاً نامش «حاتم» است و اگر غلو نباشد سخاوتش هم به «طایی» می رسد.

اینجا روستای خریله از توابع شهرستان قروه. نشانی را داده اند. جایی که هیچکس غریبه نیست و هیچکس هم بر دیگری برتری ندارد. از اهالی روستا که بپرسی همه او را می شناسند. سالهاست بخشندگی و سخاوتش زبانزد شهرستان شده. «با کاک حاتم کاری داری؟ برو دخترم. سفره اش مهیاست و تا نیمه های شب هم پابرجا.» تمامی اهالی هنگام پرسیدن نشانی فقط این جمله را می گویند.

همیشه در روز عاشورا «حاتم» به همراه چند نفر از آشنایانش غذای نذری می دهند. در این روز در خانه اش تا نیمه های شب باز است و سفره نذری هم مهیا. همه از هر قشری در روز عاشورا به اینجا می آیند و از نذری می خورند و می برند. بسیاری هم از طرف مراکز خیریه دعوت شده اند و به تعداد موردنیازشان غذا می گیرند.

مردم دسته دسته در حال رفت و آمد هستند. همه دست خالی داخل می شوند و دست پر بیرون می آیند. سراغ صاحب خانه را که می گیری همه سکوت می کنند و به تو می فهمانند که نباید دنبالش باشی. می گویند هیچکدام از این بانیان مجلس دوست ندارند اسمشان یا عکسشان جایی منتشر شود. برای همین همیشه در سکوت کارشان را پیش می برند.

حکایت این سفره و این خانه از زبان اهالی روستا شنیدنی است. «اینجا خانه پدری حاتم است. او چند سال پیش دخترش را در چنین روزی به دلیل بیماری سرطان از دست می دهد و بعد از آن تصمیم می گیرد که بخشی از دارایی اش را برای بیماران سرطانی و بخشی را هم در روز عاشورا برای نیازمندان و هرکسی که به امام حسین ارادت دارد اختصاص دهد.»

«حاتم» تهران کار می کند و به نقل از روستاییان دارایی اش همیشه در راه خیر خرج می شود. او و چند نفری از آشنایانش همه ساله در روز عاشورا سفره نذری خود را برپا می کنند و از همه مردم شهرستان، دور و نزدیک دعوت می شود که بیایند و برای هرکسی که فکر می کنند نیازمند است غذا ببرند.

اینجا حتی حیوانات روستا هم از بخشندگی این خانه بهره می برند. ته مانده های غذا جدا می شود و به حیوانات روستا می رسد. مردم «خریله» باور دارند که هرکسی از ته دل برای خدا کار کند دارایی اش زیاد و بخشندگی اش فراوان می شود و «حاتم» را نمونه ای از این افراد می شناسند.

اهالی این خانه خود را در این روز نشان نمی دهند و هدایت کار را به عده ای از معتمدان روستا سپرده اند. به گفته این معتمدان، بی نام و نشان کار کردن برای این است که مردم راحت تر باشند و بتوانند به اندازه نیاز خود بهره ببرند.

اینجا کهن سالان روستا هم کنار سفره می نشینند و به روایت واقعه عاشورا و مبارزه امام حسین (ع) به صورت نقاله خوانی و در قالب داستان های جذاب می پردازند. این شیوه به گونه ای است که تمامی جوانان روستا را به این خانه می کشاند و گوشهایشان را پر از شنیدن داستان عاشورا می کند.

به گفته یکی از روستاییان، خانواده «حاتم» عزاداری برای اهل بیت را تنها به سینه زنی و گریه و ماتم نمی دانند. آنان بر این باورند که باید راه امامان معصوم را یاد گرفت. راهی که به عدالت، حق برابری، رفع نیاز مردم، کمک به همنوعان و ... می رسد.

همان راه و روشی که «حاتم» در پیش گرفته است. او در روز عاشورا به جای اینکه هیئت عزاداری راه بیاندازد، هیئت نذری خود را دارد. هیئتی که در آن می تواند عدالتی همچون عدالت علی (ع) و پیروی از حق همچون حقی که حسین (ع) به دنبالش بود را دید.

روستای خریله براساس سرشماری نفوس و مسکن سال 95 دارای 629 نفر جمعیت و از توابع بخش مرکزی شهرستان قروه است که به نقل از روستاییان، این خیر قروه ای برای آبادی روستا هم کارهایی را همانند کمک به بهسازی راه و بهبود فضای فیزیکی روستا و ... انجام داده است.

هنگام رفتن از این روستا پیرمردی بدرقه ات می کند با لبخند و می گوید در گزارش ات این را هم بنویس «که ایکاش سخاوت افرادی چون «کاک حاتم» به دل مسئولان هم بیافتد و کمی حس و حال نیازمندان را درک کنند.»

حرف های پیرمرد در کنج ذهن ات می نشیند و از جاده ای که به لطف همین خیران بخشنده هموار شده می گذری./

^* گزارش: زیبا امیدی فر