به گزارش خبرگزاری کردپرس، داستان محرم و عاشورا و امام حسین (ع) و آنچه در آن صحرای تفتیده بر آل و عیالش گذشت را تقریبا همه می دانیم، کربلا و عاشورا اما غیر از ظاهر آن، که ظلمی مضاعف بر اهل بیت پیامبر (ص) بود درس ها و عبرتهایی دیگر هم داشت.

کربلا و عاشورا تشنگی و عطش بود، اما همه آن نبود، کربلا و عاشورا خون و زخم و ضجه بود، اما همه حکایت آن نبود، کربلا و عاشورا ... بود، اما ...

قهرمان بی بدیل کربلا و همو که انسان های آزاده سالها و بلکه قرن هاست بر تنهایی و بی یاوری اش اشک می ریزند و سینه می زنند خود گفته است که: برای امر به معروف و نهی از منکر و اصلاح امت جدم قیام کرده ام، و ما از این پیام آشکار و روشن و بدون نیاز به تفسیر چه آموخته ایم؟

کدام یک از ما امروز حاضر است برای احیای خواسته واقعی امام حسین(ع) با همه آنچه دارد وارد میدان مبارزه شده و با صدای بلند بگوید که امر به معروف و نهی از منکر تنها مختص به سال 61 هجری و در محدوده جغرافیایی حجاز و شام و عراق دیروز نبوده است؟

قرن هاست که مداحان ناله سر می دهند که ای کاش کربلای 61 ما هم بودیم و ما سینه زنان هم گریبان چاک کرده و فریاد بر می آوریم که اگر بودیم ... تازه هستند برخی افراد که از خداوند هم گله می کنند که چرا آفرینش و تولدشان را چهارده قرن عقب انداخته و از شمشیر زدن در صحرای کربلا به عنوان حامی پسر پیامبر (ص) محرومشان کرده است.

اما .... اما خدا نکند یک دو راهی و انتخاب برایمان پیش بیاید، آن چنان توجیه کرده و صغری و کبری می چینیم که حتی عمر سعد و شمر و حرمله هم در مقابلمان سر تعظیم فرود می آورند.

امر به معروف و نهی از منکر برای ما شده لقلقه زبان، اصلا مگر بدون گناه اموراتمان می گذرد، گناه که شاخ و دم ندارد، چرا نمی آییم امر به معروف و نهی از منکر را امروزی کنیم؟ چون ضرر می کنیم، چون محدود می شویم، چون رعایت حق الناس کار سختی شده است برایمان، چون ...

سخت است که باور کنیم و بپذیریم که روزانه در معرض انتخاب هستیم، دشوار است که به خود یادآور شویم مرتب بین معروف و منکر به راحتی دومی را انتخاب می کنیم، نه تنها نمی پذیریم که توجیه هم می کنیم.

حضور در کربلا و عضویت در سپاه امام حسین (ع) که فقط تشنگی و شمشیر زدن و زخم برداشتن نیست، انتخاب نمودن راه و مسیری که مانع از ایجاد و شکل گیری ماهوی عاشورایی دیگر شود خود عضویت همیشگی و سرفرازانه در سپاه حسین (ع) است.

آیا تا کنون فکر کرده ایم که چرا گفته اند «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا»؟ عاشورا و کربلا ماندگار شدند و امروز به ما رسیده اند تا بگویند که هر روز برای ما عاشورا است، با انتخاب هایی که می کنیم و راههایی که می رویم، در هر مکان و مسئولیتی که قرار گرفته ایم برای ما کربلاست تا ببینیم سکه های اشرفی ابن زیاد و ولع حکومت ری ما را فریب می دهد و بر سرهای بر نیزه هلهله می کشیم و نماز شکر می خوانیم یا ....

تشریح و تبیین علل ایجاد واقعه کربلا و روز عاشورا، امروز بزرگ‌ترین معروف و رسالت تریبون داران و قلم به دستان و منبرداران است، البته که حفظ ظواهر و توسعه شعائر حسینی، از اهمیت و جایگاه ارزشمندی برخوردار بوده و آثار و برکت خود را دارد کما اینکه در همه قرون گذشته تاثیرات عمیق و ژرفی بر جوامع گذاشته است، اما تنها توجه به ظواهر حتما بر باطن و حقیقت حرکت ماندگار کاروان کربلا اثرات سوء خواهد گذاشت و حتما این، آن چیزی نیست که امام سجاد (ع) و زینب (س) به عنوان رویان و پیام آوران کربلا از ما طلب کرده اند.

در این ایام حزن انگیز که با نام نامی و یاد ماندگار و ابدی ابا عبداالله الحسین (ع) مزین است از خداوند متعال بخواهیم که در عاشوراهای سر راهمان، ما را یاری رسانند که در مقابل لشکر ابن زیاد بیرون و درونمان، با ایمانی قوی، سر بلند و با قامتی استوار راهی خیمه گاه سرفرازی و عشق و جانبازی کاروان حسین (ع) شویم.

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین.

نویسنده: رضا رستمی، روزنامه‌نگار ایلامی