به گزارش کرد پرس، امام جمعه دارای شانی است که هرچه به سنین بالاتروارد می شود ازفرزانگی بیشتری برخوردارگشته و می تواند شیوخیت و معتمدی بیشتری را در بین مردم کسب کند. شایسته است ازتجربیات چندین ساله امامان جمعه ای که سال های طولانی با خطابه ها و موعظه های دلسوزانه و در شرایط بسیار دشوار به ارشاد و راهنمایی مردم پرداخته بودند استفاده مفید بشود ومتناسب با شرایط جسمی و روحی آنان در جایگاه های علمی و تحقیقاتی و یا حجره های درسی از علم و تجربه آنان استفاده شود تا ادامه مواعظ خود را به مناهج درسی تبدیل نمایند و طریق سلف فرهیخته خودرا در جامعه ادامه دهند. لیکن با این روش شتاب زده تغییرات آنی درجنوب استان نه تنها ازمقام آنها تکریم نمی شود بلکه باشیوه های ناصحیح موجبات آزردگی خاطر بعضی از آنان وحلقه های وعظ و منبر آنان را به وجود آورده است. با نگاهی به روش و کیفیت این تغییرات به نظر می رسد بعضا آمرین این اقدام کمترین شناختی از حوزه های فکری این مجموعه ها نداشته و با شتابزرگی کامل و بدون ودر نطر گرفتن شئون این شیوخ پا به سن گذاشته این جابجایی ها را انجام می دهند. نمونه بارز آن در بوکان که حتی امام جمعه آن با قریب چهاردهه خدمت در این کسوت دینی بخاطر رعایت نکردن شان ایشان در جلسه تودیع حاضر نشد وشوربختانه برای مسئولین استانی هم این غیبت درتودیع چندان اهمیت نداشت وهیچگونه دلجویی از این عالم دینی که عمرخود را صرف موعظه و ارشاد این شهربزرگ جنوب استان نموده بود صورت نگرفت. حال این رویه ناصحیح را در برخی حوزه های دیگر به اجرا درمی آورند که همچنان با حاشیه ها و تنش های روحی همراه بوده است و بعضا مسئولینی فهیم نسبت به این رویه اعتراض دارند که گویا گوشی برای شنیدن نصایح وجود ندارد.

از مسئولین این جابجائی ها سوالاتی وجود دارد که شایسته است درمقام پاسخگویی به اذهان عمومی و همچنین بازیگران این عرصه داده شود. در دیگر نقاط کشور با امامام جمعه و خطبای قدیمی آنان چه رفتاری می شود. حداقل ها را برای این قشر فرهیخته در این مناطق که بعضا به قدمت تمام عمربعضی از شماها تریبون رسمی حاکمیت در شهرهای پرحادثه اهل سنت را دردست داشتند و با تحمل تمامی هجمه های مسموم همچنان در کنارمردم بوده و تریبون را لحظه ای رها نکردند قائل شوید. این واعظان بی مزد و منت قربانیان بزرگی امثال ماموستاعظیمی و شهریکندی را به پای این منبر و محراب تقدیم کرده اند. شانیت آنان اجل از آن است که مانند دوائر اجرایی به تغییرناگهانی و تحول غیرکارشناسی دست زد. بلکه این جایگاه با فکر و اعتقاد مردم رابطه دارد و متناسب با آن می بایست تصمیم سازی کرد. در این خصوص با پرورش نیروهای جوان درکنار تجربه های گران سنگ پیران فرزانه می توان این مسیررا به منزلی مطلوب رهنمون نمود. این حوزه مشکلات بسیارعدیده ای دارد که بالا رفتن سن امامان جمعه درمقابل آن قابل طرح نم باشد. به جای اینگونه اقدامات خلق الساعه، فکری برای پراکندگی تریبون های جمعه این شهرها اندیشیده شود فکری برای تقویت بنیان های تقریب عملی دربین آحادجامعه دینی صورت بگیرد. جابجایی در این جایگاه روش خاصی می طلبد رویش و ریزش در این حوزه بسیار حساس است. گویا فهم ولی شناسان سلف از تدبیر خلف این حوزه را بهتر درک می کردند.