به گزارش خبرگزاری کردپرس، این نویسنده ایلامی و مدیرمسئول نشر آلامتو در گفت‌وگو با کردپرس پیرامون اهمیت موضوع سارقان زمان گفت: زمان در حال تبدیل‌شدن به ارزشمندترین دارایی ماست. همه‌ی ما حاضریم که اسکناس‌های به چنگ آورده را با رضایت خاطر صرف کسب دقایق بیشتری برای آسوده بودن در طول روز کنیم. بدون صرف زمان هرگز نمی‌توان دنبال رؤیاهای خود رفت.

کاظمی تأکید کرد: درست مانند پول‌هایتان باید حواستان جمع باشد که وقتتان کجا خرج می‌شوند و جلوی هدر رفتن آن را بگیرید. سارقان زمان همه‌جا حضور دارند. هنگامی‌که هشیار نباشید به شما دستبرد خواهند زد؛ بنابراین، باید دنبال جاهایی بگردید که زمان را تلف می‌کنید. ببینید کجا وقتتان به‌صورت نادرست هدر می‌رود و شما نمی‌توانید از آن زمان‌ها استفاده مناسبی در جهت بهره‌وری ببرید. خیلی وب‌گردی الکی می‌کنید؟ همیشه تلفن می‌سوزانید؟ به خداوندگار پیامک (SMS) تبدیل شدید؟ انتظار هم دارید وقت کم نیاورید؟

او گفت: اگر وقت را گنجینه‌ای گران‌بها در نظر بگیریم و این نکته به‌سان یک ارزش یا فرهنگ در وجود ما درونی شود، آنگاه به اهمیت و ارزش وقت بیشتر پی می‌بریم و با کسانی که درصدد به هدر دادن وقت ما هستند، برخوردی سنجیده‌تر خواهیم داشت. امروزه حجم گسترده کارهای روزمره و هم‌زمانی برخی از کارها با یکدیگر، زمان را به کیمیایی بی‌بدیل تبدیل کرده است و کسانی که درصدد چپاول وقت ارزشمند ما هستند، سارقان زمان خوانده می‌شوند که البته بسیاری از آن‌ها یا از اهمیت وقت آگاه نیستند یا نمی‌دانند که تلف کردن وقت خود و دیگران، سرقتی عظیم به شمار می‌رود.

نویسنده کتاب مشتری پادشاه است تصریح کرد: در یک‌کلام، سارقان وقت (زمان) کسانی هستند که در برنامه‌های ما، در زمان تنظیم‌شده ما و نیز در سازمان‌دهی زندگی ما خلل و وقفه ایجاد می‌کنند.

به گزارش کردپرس، کتاب شناسایی سارقان زمان اثر شمس‌اله کاظمی در 144 صفحه و شمارگان 1000 جلد توسط نشر آلامتو انتشار یافته است و با بهای 15 هزار تومان در بازار کتاب عرضه شده است.

این کتاب در 12 فصل به شرح زیر تدوین گردیده است که با خواندن مطالب آن به‌راحتی می‌توانید سارقان زمان را شناسایی کنید:

تلفن‌های بیش‌ازحد طولانی، امروز و فردا کردن کارها، شبکه‌های اجتماعی، نیمه‌تمام گذاشتن کارها، به‌هم‌ریختگی محیط کار، نداشتن سیستم تشویق و تنبیه به‌موقع، مهارت گفتن «نه» در هنگام کار، پایین بودن سطح مسئولیت‌پذیری شغلی، استخدام نامناسب نیروی انسانی، بی‌نظمی در کار، جلسات طولانی و بی‌هدف، متفرقه.